arch/ive/ief (2000 - 2005)

-Na je arrestatie heb je maanden in isolatie doorgebracht. Hoe was dat?

De eerste weken waren hard. Ik had een kleinere stressbestendigheid en gezondheidsklachten. Ik kon niets eten zonder te braken en ik had voortdurend maagklachten. Maar eigenlijk heeft de aanklacht me meer beroerd dan de slechte condities tijdens de arrestatie. Bij het eerste verhoor is me namelijk meteen verteld dat mij tussen 4 en 7 jaar gevangenis te wachten stond. Ik dacht natuurlijk dat ze bluften om zo een verklaring te krijgen. Maar dan heeft de advocaat me verteld dat die prognose van de politie uiteindelijk realistisch is en er me enkele jaren gevangenis te wachten staan.

-Hoe was het verloop van de dag?

Ergens om 7 uur werd de cel afgesloten en ik werd gewekt door een bewaker. Dan werd ik bevolen op te staan en mijn bed te maken. Tegen 8 uur wordt het ontbijt gebracht. Daarna leg ik me weer te slapen. Om 11u30 is er middageten. Aansluitend kan ik op het dak in een 10m² grote openluchtcel. Buiten kan ik dagelijks 1 uur van de zomer genieten en wat op en af gaan. Elke 2 dagen kan ik ook een heel kleine fitness ruimte gebruiken en aansluitend douchen. Om 16u is er het avondeten. Om 16u45 wordt dan ‘goede nacht' gewenst.

-Hoe breng je de tijd alleen door in de cel?

Het grootste deel van de dag heb ik eigenlijk geslapen of uit het venster gekeken en daarbij nagedacht. Later heb ik dan meer en meer de tijd doorgebracht met aan het venster zitten en dromen, verhalen verzinnen, om zo dan het totale contactgebrek met andere mensen te compenseren.
Ergens heb ik vastgesteld dat mijn gedachtegang telkens chaotischer werd en dat het me telkens moeilijker werd klare gedachten te vormen. Ook kreeg ik een aanzienlijke concentratieprobleem. Daarom ben ik begonnen met concentratie- en ontspanningsoefeningen. Dat heeft wat geholpen.

-Heb je mogelijkheden gehad om jezelf wat te verstrooien?

Radio, TV, kranten, telefoon, bezoek of contact met andere gevangenen waren verboden. Wanneer ik naar het verhoor gebracht werd en ik in de gang andere gevangenen tegenkwam dan mochten we niet met elkaar praten, ze mochten me zelfs niet aankijken en vaak werden ze door de bewaker ook omgedraaid.
Dat was wel een heel bizar schouwspel. Na enkele weken heb ik enkele Engelse boeken uit de gevangenisbibliotheek te pakken gekregen. Later zijn me dan de eerste brieven overhandigd, natuurlijk pas nadat ze compleet vertaald waren voor de politie en het openbaar ministerie.

-Na het eerste proces ben je uit isolatie gehaald. Wat waren de bewijzen in je proces?

De aanklacht is gebaseerd op de getuigenissen van één enkele undercoveragent die beweert me reeds voor de demonstratie geobserveerd te hebben. Hij beweert gezien te hebben hoe ik me vermomd zou hebben, een helm opgezet en me met een ijzeren staaf zou bewapend hebben. Daarna was hij in de betoging achter mij aan gelopen. Op het moment dat de politie het autonomenblok met honden en knuppels aanviel, beweert hij gezien te hebben hoe ik op m'n eentje een politielinie aangevallen heb. Naast de getuigenis zijn er nog zo'n 20 foto's en een video van de veiligheidsdienst Säpo (die met de Duitse Verfassungsschutz vergelijkbaar is). Noch de video noch de foto's kunnen de zogenaamde steenworpen of de aanval op de politie aantonen. Ze konden alleen bewijzen dat ik daar was. Maar helaas waren er ook geen getuigen of filmopnames die de meineed van de politie kunnen aantonen. Elke getuige die voor mij in de rechtbank getuigd heeft is beschuldigd van landsvredebreuk. Als er zich dan toch enkele getuigen bij de advocaat melden, wordt – heel ongewoon - het 2e proces plots 2 weken vooruitgeschoven. Even verrassend legde de politie de video voor zo'n 48 uur voor het proces. Mijn verdediging werd daardoor zwaar bemoeilijkt.

-Je bent in het eerste proces tot 15 maanden gevangenisstraf zonder uitstel veroordeeld. In beroep is die straf nog eens verhoogd. Verscheidene journalisten en toeschouwers bekeken de processen als ‘showprocessen die aan de onafhankelijkheid van het Zweedse gerecht deden twijfelen'. Hoe beoordeel jij die behandelingen?

De processen moeten voor alles de strafzucht van het publiek bevredigen en een voorbeeld stellen. Dat is ook bij het 2e proces zeer duidelijk geworden. Het was van het begin af aan duidelijk dat ik tot een hogere straf veroordeeld zou worden.
De politieagent was goed voorbereid en had zijn getuigenis op enkele verschillende punten veranderd. Hij maakte er nogal een show van en legde het gerecht een zogenaamd waarheidsgetrouwe kopie van de ijzerstaaf voor waarmee ik op het schild van een - natuurlijk onbekend gebleven - politieagent geslagen zou hebben. Deze namaakstaaf was zo zwaar dat de getuige het zelf met moeite kon bewegen en zelfs door het onbeholpen heen en weer zwaaien bijna een toekijkende journaliste verwondde. Aansluitend drong de openbare aanklager aan op de vertoning van politievideo's. Hoewel ik volgens hen zo'n 10 seconden te zien ben, stond hij erop dat de video helemaal getoond werd en dat is meer dan 20 minuten. Aansluitend beschuldigde hij me van lidmaatschap van de Antifa Aktie Berlin (AAB) en van een harde aanval op de belangrijkste waarden van de Zweedse democratie. Ten slotte werd mijn weigering om een verklaring af te leggen gezien als een schuldbekentenis.
Het hoogtepunt van de absurditeit was dat het openbaar ministerie de maximale straffen voor ‘landvredebreuk' en ‘poging tot het toebrengen van zware lichaamsverwondingen' opsomde en daarbij op 16 jaar gevangenis kwam om dan toch "slechts" 3-4 jaar gevangenis te vorderen. Tenslotte kreeg ik dan 2 jaar zonder uitstel en 10 jaar inreisverbod.

-Je bent dus voor daden veroordeeld die je niet begaan hebt?

Ja. Juridisch gesproken ben ik hoogstens schuldig aan simpelweg landvredebreuk en een inbreuk op het samenscholingsverbod. De "poging tot het toebrengen van gevaarlijke verwondingen" heb ik niet begaan, waarvoor ik dan veroordeeld ben.
Eigenlijk ben ik veroordeeld omdat deel uitmaakte van het Black Block. En mij daarmee openlijk bekend heb tot diegenen die militante actie noodzakelijk en juist achten. Dat alleen was voor het Gerecht voldoende om daad- en daderstrafrecht stilzwijgend te verwisselen. Daarna ging het nog enkel om de motivering en de lengte van de straf.

-In een enquête door een grote Göteborgse krant is 89% van de bevraagden de mening toegedaan dat de veroordelingen in de processen tegen de militante activisten correct of zelfs te mild uitgevallen zijn. Enkel 3% vinden de straffen onaanvaardbaar hoog. Hoe verklaar je de zeer heftige reactie van de Zweedse openbare opinie?

De politieke cultuur is hier door een bijzonder conflictschuwe en gematigde vorm van sociaal-democratie doordrongen. Zweden is een zeer staatsloyale, zeer rustige en sociaal-politiek een ultrastabiele natie. Militant radicaal verzet, dat confrontatie op de straat en in de fabriek zoekt, heeft hier geen traditie.
Enkele kranten en politici bestempelden de oproer rondom de eurotop als een fenomeen van buiten Zweden. Zodus iets dat van buitenaf naar Zweden gebracht is. Het spook van het internationale Black Block werd begerig door de pers beschreven na de gebeurtenissen in Genua. Zo werd openlijk over het Black Block en zijn kern, bestaande uit een groep van gewapende, Duitse terroristen die de bevelen gaf, gehallucineerd. Al deze ongeregeldheden leidden de aandacht af van het feit dat de politie hun eigen escalatieconcept niet meer onder controle hadden. Wie dan zoals ik als vermeend lid van het Black Block opgepakt wordt, krijgt via het gerecht te maken met de woede van het volk voor de vernielde chique winkelstraat. Vele Zweden zien de rel helemaal correct als een aanval op hun waardensysteem en daarmee ook hun gezamenlijke levenswijze.
Weinigen verstaan de motivatie en het concept van de militanten. Het gerecht heeft hier helemaal in de lijn van de politiek en de stemming van het publiek geoordeeld. Politie en politiek hebben die stemming perfect gebruikt om een vlucht naar voren te maken.
Vooral de politie was na de rel in het nauw gedreven. Tenslotte hebben ze uit een volledig verkeerde inschatting van de situatie de ongeregeldheden geprovoceerd en zich hierbij als een troep schietgrage straatvechters getoond. Na de rellen ging het alleen om politiek schadebeperking.
Zelfs de brutale leugen dat de politie in levensgevaar 3 jongeren moest neerschieten, werd geslikt.

-Na de processen en 6 maanden in Häktet Göteborg ben je eerst naar Jörnköping overgebracht. Vandaar heeft men je naar de ‘echte gevangenis' van de stad Boras gebracht. Hoe zijn de gevangenisomstandigheden daar?

In vergelijking met Häktet Göteborg of Jörnköping is de toestend hier draaglijk. Ik ben hier in een speciale sectie met een hoger beveiligingsniveau ondergebracht. De sectie is eigenlijk voor langdurig gevangenen, daarom zijn hier enkele comfortabele dingen die je niet zou verwachten in de gevangenis. De gevangenen koken hier hun eigen eten, er is hier een fitness, een solarium en een sauna. Anders dan in Häktet zijn de cellen dagelijks van 7u15 tot 19u45 open en kan men zich binnenin de sectie vrij bewegen.

Noot abc-gent: het bovenstaande interview verscheen in de brochure "Göteborg '01. The summer of resistence and the autum of repression" uitgegeven door het Berliner SoliKomitee Göteborg (solikomitee@uni.de , Nico Roth, Postfach 770344, 13003 Berlijn, Duitsland) en werd door ons vertaald uit het Duits.

In een brief die we zopas hebben ontvangen van Jesse-Björn vertelt hij dat hij te zien was op een TV documentaire over de fameuze Göteborg-rellen waaruit duidelijk blijkt dat hij de politieagent niet heeft geslagen met een ijzeren staaf. Hij overweegt dan ook opnieuw in beroep te gaan. Normaal komt hij vrij op 19 Oktober.

Je kan Jesse-Björn schrijven op het volgende adres:
PB 22113
50412 Boras Anstalten
Zweden.

Solidariteitsgroep in Zweden:
Solidarity Group GBG
c/o Syndikalistiskt forum
Box 7267
SE-402 35 Gothenburg
SWEDEN
e-mail: solidaritetsgruppen@hotmail.com

Wat het oerloyale Zweden hier aanricht met deze kerel is hemeltergend.

Uiteraard moet de "publieke opinie" niet weten van relschoppers, maar waar blijft het heilige strafrechtsprincipe van de proportionaliteit ?

Toen ik in Brussel een paar bierpunks tweedehandsmercedessen zag stukslaan (relevantie ???) had ik ook als eerste reactie : "opsluiten !". Niet omdat ik staatsloyaal of autoritair-conservatief ben, MAAR omdat ik het uiterst betreurenswaardig vond dat dit janhagel een pracht van een betoging met duidelijke eisen compromitteerde.

Neem nu Genua. Herinnert zich iemand nog de eisen, het volk, de organisaties, het voorwerp van handelen ???
Geen kat (behalve de actoren zelf dan). Het enige waaraan af en toe herinnert wordt is de schielijke dood van een "anarchist" (ik heb trouwens nog altijd de prangende vraag in welk kamp zich deze man bevond, de fascistische reputatie kennende van Roma-aanhangers).

Elke volksbeweging, elk volksverzet geeft de geboorte aan "Querköpfe". Dat is niet anders dan met de Vlaamse beweging, de arbeidersbeweging, zelfs de groene beweging.

Maar de hamvraag is : welk nut heeft het een jonge anarchist op een dergelijke manier te treiteren en mensonwaardig te behandelen ? Wordt hij op die manier niet bevestigd in zijn anti-autoritair denken ?

Ik zal de kerel in elk geval briefsgewijs een hart onder de riem steken. Dit kan gewoon niet.

C'est bizare. Il n'a pas tué de flic ni n'en a blessé , même pas légèrement, à ce qu'on lit. Je dis ça parce que, quand un flic tue qqn, il a 3 ans avec sursis et n'a aucun ennui à son boulot.
Y'a quéqu'chose qui cloche dans le tarif.

Het doel van het "heilige strafrecht" is straffen, een "lesje leren", en afschrikken, een voorbeeld stellen (cfr. ook de veroordeling van de 3 Duitsers hier in België). Jesse-Bjorn heeft het systeem uitgedaagd door een stapje verder te gaan dan de meesten onder ons willen/durven, "militant radicaal verzet", daarom werd hij hard aangepakt. Niets bizar dus.
En J-B is zich daar best bewust van, laten we hem dus niet in een slachtofferrolletje duwen. Wie zich solidair verklaart met JB, maar zich distancieert van zijn actievoeren, speelt vals, en hanteert uiteindelijk dezelfde logica als het systeem...
Geen neerbuigend gepreek, maar SOLIDARITEIT!