Een rebels contrast met duizenden toeschouwers

Naar schatting 350 mensen kwamen op dit initiatief af. De optelsom ging van Attac, Oxfam Solidariteit en Hand in Hand over John en Mong met Gentse liedjes op een boerenkar, biologische boeren met een tractor, mensen die pleitten voor meer democratie en een band van afro-belgische muzikanten tot een tof contrast van anarchistische krakers in het zwart, lesbische en homoseksuele activisten en ecologische pink en greeners met roze lintjes en onafscheidelijke bloemen om aan omstaanders uit te delen.

De tocht zou door de Sleepstraat naar de Korenmarkt en zo naar Sint-Jacobs lopen. Eerst kwamen alle klassieke bellemannen en andere carnavaleske folklore-figuren, dan twee vuilniswagens om de ergste afval achter de feestvierders op te kuisen, dan héél onopvallend een vijftal politieagenten, en dan, als koers achter de bezemwagens, de onaangevraagde en dus illegale ‘Rebelse Gentse Feestenparade' zelf.

Het was tof om zien hoe er duizenden op duizenden toeristen aan de kant van de baan amper leken te merken hoe de parade plots veranderde van pleziermakers naar mensen die er liepen met een politieke boodschap. Ik weet niet wat ze er aan hebben overgehouden, wel weet ik dat we dit maal niét in de marge liepen, maar in de kijker.

Toen Eva van het Pink en Green collectief burgemeester Beke en onvermijdelijke eregast Verhofstadt elk een bos verwelkte bloemen gaf, werd dit overduidelijk: Verhofstadt gaf haar als mooie en vooral vrijblijvende PR-stunt drie zoenen, en meteen zoomden zeker tien camera's op het voorval in. Die camera's hadden we tevoren nog niet gezien, blijkbaar nemen ook zij hun obligate zitje in om toch maar de oh zo belangrijke politici mooi op het nieuws te kunnen brengen. Nu kwam Eva's groene haardos er dus ook op.

Niet geheel naar wens misschien voor de radikalere anarchisten die samen met de Pink en Greeners meestapten. Ik hoorde hier en daar fel protest voor haar optreden. Maar noblesse oblige denk ik – iedereen zijn eigen stijl. Even later was het voorval vergeten en moesten we ons een weg banen door de toeristenmassa om tot aan het Baudelopark te geraken.

Even later veranderde de optocht in afzonderlijke groepjes Gentenaars die zich in het vertrouwde Baudelogras neervleiden. Een punk nam de gelegenheid aan om meteen ook de rest van de Gentse Feesten te claimen, en begon voor een publiek van honderden mensen op de dansvloer in het park vuur te spuwen. Voor mij was de stralende zon en de tocht al voldoende.

Het was geen geweldig politieke aanklacht geweest, maar het was wél een ongelooflijk toffe gebeurtenis en misschien weer een stapje dichterbij naar meer kleur en leven in de straten. Hopelijk zijn er hier en daar weer enkele cliché's gebroken.

arch/ive/ief (2000 - 2005)