arch/ive/ief (2000 - 2005)

BBTK-Brussel

Mia De Vits wil de syndicale linkerzijde breken
Iedereen die de syndicale actualiteit van nabij gevolgd heeft, kon de afgelopen dagen allerhande berichten lezen in verband met het « ontslag » door de nationale leiding van de BBTK (Bond van bedienden, technici en kaders) van Albert Faust, de algemeen secretaris van BBTK-Brussel, Halle Vilvoorde (BHV). De regionale BBTK-afdeling werd tevens onder « voogdij » geplaatst van de nationale BBTK.

Het gaat hier om een bijzonder erg gegeven dat veel verder gaat dan BBTK-Brussel en van belang is voor alle linkse syndicale militanten en in het algemeen voor iedereen die links is. LSP-MAS wil hier alle informatie geven waarover wij beschikken en tevens ons standpunt duidelijk maken.

Wie is Albert Faust?

De algemeen secretaris van BBTK-Brussel is tevens voorzitter van ABVV-Brussel. Hij is een linkse militant die al verschillende decennia geëngageerd is. In zijn jonge jaren was hij lid van communistische organisaties en vandaag beschouwt hij zichzelf nog steeds als zijnde communist waarbij hij duidelijk maakt voorstander te zijn van een democratisch socialisme waarbij hij sinds tientallen jaren gebroken heeft met het stalinisme.

Het is onder zijn impuls dat de BBTK en het ABVV in Brussel linkse standpunten ingenomen hebben. Zo organiseert het Brusselse ABVV op 1 mei telkens een groot feest dat open staat voor iedereen en waarbij alle organisaties die deel uitmaken van de arbeidersbeweging een stand kunnen opzetten om hun ideeën naar voor te brengen. Bij de vorige verkiezingen nodigde het regionaal bestuur van BBTK-BHV (dat uitvoerend bestuur vormt de leiding van de BBTK tussen twee congressen in, er zitten 144 leden in) alle politieke partijen uit die zichzelf links noemen om hun kandidaten voor te stellen (PS, SP, Ecolo, Agalev, PVDA, Parti communiste)

BBTK-Brussel is een erg dynamische vakbond die veel actie voert en vooruitgang kent, er zijn nu meer dan 80.000 leden. We kunnen nog toevoegen dat het onder impuls van Faust is dat er binnen het ABVV 25 jaar geleden een commissie van migrante arbeiders opgericht werd, en dat bij de strijd voor de regularisatie van de sans-papiers honderden van die « illegale » vluchtelingen lid werden van BBTK-Brussel. Of dat Albert Faust recent nog opgeroepen heeft tot solidariteit met de beschuldigden in het proces Clabecq, waarbij hij wel duidelijk maakte dat hij het niet noodzakelijk eens was met alles dat gebeurd was tijdens de strijd tegen de sluiting van Forges de Clabecq. We zullen de lijst van voorbeelden niet te lang maken, maar het is duidelijk dat Albert Faust één van de meest gerespecteerde linkse vakbondsleiders in dit land is. Niemand kan dat ontkennen.

Wie is Mia De Vits?

De nieuwe nationale voorzitster van het ABVV heeft op haar beurt weinig kans gekregen om aan de basis te militeren aangezien ze direct van een studiebureau naar een nationale vakbondspositie trok. Vandaag is ze het boegbeeld van de rechterzijde in het ABVV en is ze sterk voorstander van nauwe contacten met de SP.A en de PS. Als we de evoluties zien van de PS en zeker van de SP.A in het afgelopen decennium is het duidelijk dat dit binnen het ABVV een draai naar rechts betekent in de richting van een overlegsyndicalisme waarbij dienstverlening centraal staat en waarbij het strijdsyndicalisme achterwege wordt gelaten. De vakbondsdemocratie is niet het minste van haar zorgen. Zo werd ongeveer een jaar geleden reeds aangekondigd dat ze Michel Nollet zou « opvolgen » (zoals in een monarchie…) aan het hoofd van het ABVV terwijl nog geen enkel ABVV-congres zich daarover had kunnen uitspreken. Op 1 juni hield ze haar eerste toespraak op een nationaal ABVV-congres in de hoedanigheid van nationale voorzitter. Ze lanceerde daarbij een harde aanval tegen radicaal links dat ze op dezelfde voet plaatste als extreem-rechts. Als we weten dat het ABVV leden van het Vlaams Blok uitsluit, kunnen we vermoeden wat Mia De Vits van plan is met alle linkse militanten die haar liefde voor de sociaal-democratie niet delen.

Het is belangrijk dat de politieke basis voor dit gevecht uitgelegd wordt, zoniet kan men uit het oog verliezen waarover het conflict gaat tussen het nationaal apparaat van het ABVV en BBTK-BHV. Wie twijfelft over het politiek karakter van het ontslag van Faust moet maar eens De Morgen van 10 juli nalezen : daar staat in volledig artikel in vol leugens en verdachtmakingen waarbij Faust een « relikwie van het syndicaal feodalisme » wordt genoemd, een verdediger van stalinistische regimes,… De poging van putsch tegen Faust en zijn kameraden is wel degelijk een politieke strijd en geen affaire over een slecht bijgehouden boekhouding.

Geruchten, leugens en manipulaties

Gezien de structuur van het ABVV dat georganiseerd is in centrales, was het logisch dat Mia De Vits moeilijk Faust op een directe manier kon buiten gooien. Ze kon bijgevolg slechts optreden door de medewerking van de nationale leiders van de BBTK en een aantal secretarissen van BBTK-BHV die de ambitie hebben om de plaats van Faust in te nemen. Mia De Vits vroeg aan het COFI (een financiële commissie opgezet door de nationale ABVV-leiding) om een financieel verslag op te maken van BBTK-Brussel. Wij weten uit een betrouwbare bron dat het COFI de rekeningen van BBTK-BHV niet heeft onderzocht en op 2 juli een nota opgemaakt heeft waarbij gevraagd werd om « BBTK-Brussel onder voogdij te plaatsen » en « Albert Faust te verwijderen ». Wat het COFI daarmee voorstelde behoort uiteraard niet tot haar bevoegdheden.

Christian Roland, nationaal voorzitter van de BBTK, heeft daarop een nationaal uitvoerend bureau van de BBTK samengeroepen op 8 juli met als doel het ontslag van Albert Faust en het onder voogdij plaatsen van BBTK-BHV en dat op basis van de nota van het COFI. Het nationaal comité van de BBTK beschikt niet over die bevoegdheden, haar bevoegdheden zijn beperkt tot het organiseren van propaganda, het uitvoeren van beslissingen genomen door het nationaal congres en het voorafgaandelijk onderzoeken van dossiers die BBTK-nationaal aanbelangen (artikel 20 van de nationale BBTK-statuten).

Het onder voogdij plaatsen van BBTK-BHV en het « ontslag » van Faust, democratisch verkozen door een regionaal BBTK-congres, vormen een inbreuk op de statuten. Vanuit een juridisch standpunt is het eveneens niet duidelijk hoe een nationaal comité van de BBTK Albert Faust kan « ontslaan » (of toch zijn arbeidsovereenkomst verbreken) in die zin dat hij nooit aangeworven werd door BBTK-nationaal ! Je kan natuurlijk niet ontslaan worden door iemand die niet je werkgever is! Iedere syndicalist weet dat toch !

De acties van Mia De Vits en Christian Roland kan als volgt worden samengevat : geruchten over slecht beheer (zonder onderzoek van de boekhouding !), intimidatie, bureaucratische maneuvers.

Het Brussels « college »

In een poging om te slagen in een coup moesten Mia De Vits en Christian Roland uiteraard steunpunten vinden in BBTK-BHV. Christian Roland bevestigde in de media dat « 13 van de 14 secretarissen van BBTK-BHV » hem steunen. Hij kan blijkbaar niet tellen. Wij weten uit betrouwbare brond dat een zelfaangesteld « college » van 10 secretarissen Roland steunt : Thierry Nollet (de zoon van Michel Nollet, secretaris voor de sector financies), Eric Van der Smissen (verantwoordelijk voor de sector ‘industrie' en tot 21 juni algemeen vice-secretaris van BBTK-BHV, op 21 juni nam hij ontslag uit die functie), Jean-Marie Frissen (secretaris verantwoordelijk voor de sector ‘Handel'), Philippe Dierkens (secretaris, sector ‘Boeken'), Anita Van Hoof (secretaris, sector ‘Handel'), Diego Couturier (secretaris, sector ‘Boeken'), Henri-Jean Ruttiens (toegevoegd secretaris, sector ‘Industrie'), Bernadette Mussche (secretaris, sector Industrie Halle), Hendrik Vermeersch (secretaris, sector Industrie Vilvoorde) en Nathalie Piens (toegevoegd secretaris). Dit zijn dus 10 secretarissen waarvan drie verantwoordelijken voor een sector.

Dat college beweert dat het « voogdijschap » over BBTK-BHV enkel betrekking heeft op de boekhouding en dat BBTK-BHV haar politieke en syndicale autonomie zal bewaren. Wie dat gelooft is ter kwader trouw of bijzonder naïef. Waar het over gaat is het elimineren van iedere oppositie en een draai naar rechts van de nationale leiding van het ABVV en de BBTK.

We willen niet uitweiden over de ambities van een aantal leden van dat zelfverklaarde « college » dat beweert « 80% van de leden » van BBTK-BHV te vertegenwoordigen (uiteraard zonder de mening van de leden, militanten, delegees of het regionaal uitvoerend bureau te vragen, ook al is dat regionaal uitvoerend bureau de leiding van BBTK-BHV tussen twee congressen…). Dat is wat er momenteel aan het gebeuren is. Misschien is dit wat een lange uitleg, maar het is noodzakelijk om duidelijk te zijn.

Het standpunt van LSP-MAS

Wij verdedigen een strijdbaar democratisch syndicalisme. Wij staan daarmee dus tegenover de standpunten van Mia De Vits en consoorten. Het is aan de vakbondsbasis om te beslissen wat de orientaties en keuzes van BBTK-BHV zijn, dit betekent dat een regionaal uitvoerend bureau en een regionaal congres beslissen. Dit belangt heel het ABVV in Brussel aan (Faust is daar immers voorzitter van), maar ook heel de syndicale beweging. Als het syndicaal apparaat in haar putsch slaagt, zullen morgen andere strijdbare sectoren en militanten aangepakt worden.

We roepen dan ook alle syndicale militanten op om zich te verzetten tegen deze bureaucratische maneuvers en op te komen voor syndicale democratie. Aangezien de publieke opinie erg gevoelig is voor geruchten over boekhouding en fraude, wordt dit gebruikt door de nationale leiding van het ABVV en de BBTK om BBTK-BHV te discrediteren. We stellen dan ook voor dat de ABVV-leiders het voorbeeld geven en in het ABVV ledenblad hun salaris publiceren alsook hun voordelen in natura, commissies voor aanwezigheid in administratieve raden,… Wij vinden alvast dat de syndicale top niet meer moet verdienen dan het gemiddeld loon van een geschoolde arbeider.

http://archive.indymedia.be/front.php3?article_id=27051&group=webcast

Het mag duidelijk zijn dat de houding van Faust ten opzichte van het proces Clabecq de nationale leiding ook dwars zat.

Faust was de man achter de oproep 'Solidariteit vóór alles', een oproep waarin gesteld werd dat het proces tegen de arbeidersmilitanten van Clabecq solidariteit vereiste, los van je eigen mening over de manier waarop die strijd gevoerd werd.

Op die manier wilde hij twee dingen bereiken. Ten eerste wilde hij de gehele arbeidersbeweging voor haar verantwoordelijkheid plaatsen, wijzen op de gevaren voor de syndicale rechten en vrijheden die van het proces uitgingen. Ten tweede wilde hij IN DE ARBEIDERSBEWEGING solidariteit propageren met de arbeiders van Clabecq. Het was duidelijk dat het sectaire dwangbuisje dat de BVV geworden was, deze taak niet kon opnemen.

De oproep verzamelde inderdaad 2000 handtekingen van syndicalisten. Straffe koffie was wel dat Roberto D'Orazio zelf het niet eens was met de stelling van de oproep en stelde dat je het wel helemaal eens moest zijn met de 'lijn clabecq' om solidair te kunnen zijn.

Dat er zo weinig volk aanwezig was op de slotzitting van het proces heeft in ieder geval niet aan Faust gelegen, hij mobiliseerde. De top van ABVV liet Clabecq eerder al vallen als een baksteen. En door de kans die Faust hem gaf niet met beide handen te grijpen, koos D'Orazio er helaas een beetje voor om met dat kapitaal van solidariteit binnen de vakbonden, bijeengesprokkeld door Faust en Co, niets aan te vangen en de marge op te zoeken.

Ijn ieder geval lag ook dit avontuur de leiding op de maag.