arch/ive/ief (2000 - 2005)

Ecologie en de lijm tussen culturen
Enkele jaren geleden had ik een gesprek met een Tunesiër, zoon van een Mollah (Islam-leraar). Hij vertelde me dat de mensen die hier bezig waren met ecologie, in feite niet zo ver af stonden van wat in de Islam onderwezen wordt: respect voor anderen, de omgeving, de natuur, de samenhang van alles met alles in het heelal.

Zijn woorden zijn me bijgebleven, omdat ik het gevoel had dat dit wel eens de lijm zou kunnen zijn tussen onze cultureel en religieus verschillende achtergronden.

In ons gemeenschappelijk verleden zijn vele afschuwelijke dingen gebeurd. De kinderen van deze wereld en van de toekomst hebben er niets aan als onze generatie dat patroon niet doorbreekt, of tenminste probeert om de waarheid te kennen. Dan pas kunnen de bommen worden ontmijnd die door voorgaande generaties werden geplaatst. Zij deden dat als reactie op voorgaande gebeurtenissen, uit zelfverdediging of haat, maar stilaan zouden we bij bewustzijn moeten komen: we waren onwetend. Dat zulks niet langer houdbaar is, is te danken aan de toegenomen communicatie in de pers en op het internet, en aan de vrije meningsuiting. We hebben het recht, zelfs de plicht om onrecht aan de schandpaal te praten.

Slechts door zelf niet in de spiraal van geweld te trappen kan voorkomen worden dat het de spuigaten uitloopt. Verheerlijking van geweld lokt enkel meer geweld uit. Zij die deze woorden niet willen horen, moeten niet klagen als zij op hun beurt worden aangevallen en hun spiegelbeeld hen parten speelt. Slechts zij die oprecht vrede willen zonder geheime agenda, zullen door de meerderheid van deze wereldbevolking niet lastig gevallen worden.

Diegenen die angst en terreur zaaien, daarentegen, zal geen ogenblik rust gegund worden.
Zij zijn een minderheid. Zij proberen slechts macht te verwerven over anderen, zij misbruiken, en trachten enkel meer macht te verwerven. Zij weigeren verandering als die hun gevestigde macht vermindert, zelfs als dat beter is voor de leefbaarheid van de meerderheid,
op ecologisch, sociaal, ethisch en economisch vlak.

Wat ik in feite wil zeggen is dat we geen schrik moeten hebben van verandering als er goede hoop én medewerking is, en dat er vervolgens wat meer leefbaarheid komt tussen ons allemaal. Ik heb in ieder geval geen zin me in loopgraven in te graven en er de rest van mijn leven niet meer uit te komen. Toch heb ik ook bewust niet de weg van de openbare politiek gekozen, omdat die al te dikwijls over lijken gaat. Ik durf nog steeds als mens zwak te zijn, inherent aan verandering, zoals een kreeft die vervelt op dat moment heel zwak is. In de politiek zou ik dan al lang opgepeuzeld zijn. Voor mij betekent kracht rekening houden met zulke zwakke momenten. We zijn allemaal mensen, laat ons daar geen misbruik van maken.

We kunnen net zo goed onze energie gebruiken om elkaar te versterken in plaats van af te breken. Daarvoor moeten we dan natuurlijk wel goed weten welke richting we samen uitwillen. Wat ecologie betreft, dat is allang niet meer alleen geitenwollen sokken, er zijn windturbines met vliegtuigtechnologie, geavanceerde zonnecollectoren, afdoende woningisolatie, voertuigen met persluchtaandrijving… Zo'n wagen rijdt 200 km op perslucht. Een Parisien heeft die ontwikkeld, een Luxemburgs bedrijf heeft ‘m verder op de markt gebracht. Mij lijkt het in ieder geval wel wat, met windturbines perslucht maken en er vervolgens auto's en treinen op laten rijden, kan het nog vriendelijker voor het milieu ?

Toch is er een grote tegenmacht; de eerste en laatste persluchtauto op de Belgische wegen werd door een Waals politicus terug naar af geblazen; boycot door de petro-industrie of echt onveilig? Sinds eind vorige eeuw heb ik er niets meer over gehoord, heeft iemand info?
De windmolenparken mogen ook nog op heel wat weerwerk rekenen, ze zouden "het zicht" vervuilen. Komaan zeg, waar zijn we mee bezig? Liever nog een Chernobyl dan wat draaiende molenwieken? Zelfs als heel dat nucleair zootje niet ineens ontploft mogen we gegarandeerd rekenen op een stralende toekomst voor het nageslacht… Door satellieten werden radioactieve sporen opgemerkt van La Hague tot Noorwegen. Dan vind ik ons mensen toch een beetje bijziend om een probleem te maken van duurzame energieprojekten! VS-president Bush durft te zeggen dat hij Kyoto niet heeft ondertekend omdat er dan veel volk zonder werk zou vallen. Integendeel; per 100 windturbines is een onderhoudsploeg nodig van 2 à 3 mensen. Met windenergie alleen kom je er niet. Als er wolken zijn, is er dikwijls ook wind, en anders is er zon. Om die te benutten, heb je ook mensen nodig, die alles installeren. Groot voordeel is dat zonne-energie dichtbij, op je dak geproduceerd wordt. Met conventionele elektriciteit lopen de transportverliezen hoog op: voor elke kWh die je verbruikt moeten er 3 kWh worden opgewekt in de centrales. Dat betekent een enorme verspilling van vervuilende energiebronnen, waar slechts enkelingen echt rijk van worden.
Het is nog slechts een publiek geheim dat de huidige VS-president en zijn aanhang teveel persoonlijke belangen hebben bij het in stand houden en promoten van deze dinosaurus-technologiën. Tot uitsterven gedoemd, maar ze zullen het zo lang mogelijk proberen vol te houden, koste wat het kost. Uw leven, of het mijne zijn van ondergeschikt belang.

Voor deze mensen bestaat slechts één criterium: macht. Om dat te bereiken, stellen zij dat enkel geld belangrijk is. Noch ecologie, noch ethiek, noch sociaal speelt in hun beslissingen een rol. Ik kan niets anders doen dan hier weerwerk aan bieden door:
1) niet langer met hen mee te werken
2) door me voor die andere 3 beslissingscriteria dubbel en dik in te zetten
3) niet in de val te trappen die zij hebben uitgezet;"verdeel en heers" is hun motto

Natuurlijk zou ook ik eens een maand willen hebben waarin ik me geen zorgen hoef te maken dat ik mijn huishuur nog kan betalen, maar in de "normale" arbeidsmarkt heb ik mijn kansen nu wel verkeken. Als er mensen zijn die wat willen vernieuwen, ik sta altijd open voor suggesties, hou a.u.b. wel rekening met deze bemerkingen, zij zijn het resultaat van 10 jaar zoeken naar leefbaarheid.

Oprechte groeten,
een technisch tekenaar
Agua121

P.S: Kritiek of andere commentaar? Kom op, ik kan er maar van leren.

Schitterend stukje. Dit is het bewijs als we onze vooroordelen opzij zetten en echt luisteren naar mensen uit andere culturen, ze beschouwen als gelijkwaardige gesprekspartners (wat zeer zelden voorkomt), we vaak vaststellen dat we heel wat kunnen leren door de zaken vanuit een andere invalshoek bekijken. Ons eigen etnisch-cultureel denkkader is vrij beperkt als we weten hoeveel andere er nog bestaan. Waarom zou allens wat van ons komt superieur zijn en alles wat anders is inferieur? Daar moeten we met ons allen echt van af.

Negatieve kritiek zal je vermoedelijk ook wel krijgen, dat zal altijd gebeuren als je de "klassieke westerse" theoretische denkkaders ook maar een klein beetje verlaat of een nieuwe invalshoek voor het benaderen van problemen probeert te introduceren.

Groetjes

Libby

fijn artikel, agua
waarom denken nog altijd zovelen dat wij met 'naïeve', onmogelijke dingen bezig zijn? Je artikel spreekt nochtans ware taal

iets waar je minder diep op ingaat, maar mij nevertheless immens interesseert, is het mechanisme van de angst die zovelen onder ons verhindert om effectief positief en hoopvol en sociaal te beginnen (samen)werken aan die nieuwe wereld. Waarom blijven zovelen in hun angst zitten en uiteindelijk alles over hun hoofden beslissen?
Vanwaar dat lage zelfbeeld, die zelfhaat, dat compleet gebrek aan zelfvertrouwen en zelfkritiek bij de meeste westerlingen? Vanwaar die reflex om de beslissingsmacht over alle belangrijke zaken des levens zomaar over te hevelen naar plaatsen waar ze niet thuishoort?

Want net die angstreflex is zeer compatibel met de drang naar macht(smisbruik) bij een minderheid heersers en grote bekken. Net die angstreflex maakt dat een minderheid perfide schaakspelers nog steeds naar eigen goeddunken mensen (vader, zus, kind) kan laten kapotschieten in de zoveelste smerige oorlog om 'economische belangen'. Net die angstreflex (naast onwetendheid, en een eigen portie egoïsme en verblinding) maakt dat de meerderheid van onze bevolking nog steeds niet protesteert terwijl de natuur en de leefbaarheid in ons landje en daarbuiten wordt verwoest.

Mijn vraag nu: komt die angst enkel en alleen voort uit een immens propagandasysteem? Indien ja, dan volstaat het het 'systeem' te vernietigen om onze echte vrijheid te heroveren en onze angsten te verliezen.
Of zit de politieke strijd ietsje complexer in mekaar, en worden de mensen niet alleen afhankelijk gemaakt, maar kiezen ze er ook voor (uit luiheid, ingeboren of aangeleerde angst, psychische reflex)? Wie zichzelf bevrijdt, aan zelfverwerkelijking doet, die duldt geen foute heersers boven zich, die voelt zich medeverantwoordelijk, die voelt liefde.
Het is mijn diepste overtuiging dat gelijk welke échte bevrijdende revolutie gepaard moét gaan met een 'revolution of the mind'. Zoniet zitten we binnen de kortste keren in ons utopisch systeem opnieuw met al die angstjes, de haat, het machtsmisbruik.

mucho greetz
steven aka pinkje

Bedankt voor jullie opwekkende reacties. Ik heb niet altijd tijd om veel te schrijven, maar over die angst kan ik ook wel nog een heel artikel vullen. Later meer...
Agua121