arch/ive/ief (2000 - 2005)

Arne's tekst was voor mij een donderslag in heldere hemel. Overal waar ik kwam waren de reacties echter gelijk: dit is een zinloze aanval: onconstructief, respectloos, geschreven door iemand die de feiten slechts heeft van horen zeggen. Een maat te ver. Met alle respect voor Arne zelf: deze tekst is geen kritiek naar jou toe gericht, het is een momentje om na te denken wat we er nu mee aanvangen.

Indymedia is een NIEUWSFORUM. Om Joeri even bij te vallen die deze stelling steeds verdedigt: schrijf artikels, hoe meer en hoe kwalitatiever hoe beter. Van drempelvrees hoef je niet bang te zijn. We zijn allemaal ergens begonnen en geen van ons kent de waarheid, ook al beweren sommigen misschien van wel.

Een nieuwsforum is iets als een krant: wat er op moet verschijnen is informatie die zinvol is voor het publiek. Het publiek bestaat hoofdzakelijk uit mensen die het goed menen, mensen die op zoek zijn naar antwoorden, duiding, waarheid, hoop. Wat deze mensen zoeken is waarom de VS wegwandelt uit de VN als het Internationaal Strafhof in werking treedt en wat dat betekent voor de VN en de wereld.

Wat deze mensen niét zoeken (want wie heeft er een boodschap aan behalve een kleine kring ingewijden?) is persoonlijke kritiek en aanvallen onder de gordel. Daarvoor bestaan andere kanalen, elk van die artikels doet afbreuk aan het geheel dat Indymedia is, ook al zijn de discussies die erop volgen soms interessant. Er bestaan andere kanalen voor kritiek: de telefoon bijvoorbeeld. Bij een pint zijn de conclusies vaak verregaander en durf je dan soms constateren dat de 'tegenpartij' wel meevalt, of nog beter: dat je van elkaar kan leren.

Ik sta ergens in het midden tussen al die tegenstellingen die aanvallen teweegbrengen, en kan je enkel vertellen dat ik nog maar weinig echt zwarte figuren ben tegengekomen in ons o zo kleine wereldje. Veel schoten die al vielen zijn echt wel 'friendly fire'.

Heb dus aub een beetje geduld met de woorden die een ander typt. Die staan er soms sneller dan je denkt, dat weet iedereen. Hoeveel van deze discussies komen voort uit het feit dat mensen elkaar niet kennen? Ik kan er voorbeelden van geven maar ik ga hier geen namen noemen. Het is niet relevant. De betrokkenen zelf zullen het wel weten.

Het komt er eigenlijk op aan dat deze toestanden niks op Indymedia komen doen. Heilig zijn we niet, onfeilbaar al helemaal niet. De huidige ploeg van Indymedia zit er omdat zij het waren die er aan begonnen, niet omdat er een zware selectieprocedure aan te pas kwam of zo. Leren omgaan met elkaar en leren teksten schrijven is een continu proces vol vallen en opstaan.

Ben je het er niet mee akkoord? Neem dan niet de stap om dat open en bloot voor de hele wereld on line te zetten. 'Jasper is een oetlul' schrijven op deze site is net als een tag zetten op een oeroude burcht: iedereen weet dat je iemand niet leuk vind, maar iedereen vind dat je dat beter elders had geplaatst - je ontsiert namelijk het geheel, een geheel waar velen voor hebben gelééfd. Dit is een daad van absoluut gebrek aan respect.

Ik pleit ervoor dat velen die deze tekst nu lezen wel degelijk de telefoon grijpen om eens af te spreken met die éne subjectieve antichrist die het aandurft om het toch zo verkeerd te doen allemaal. Spreek er eens mee af. Maar val Indymedia er niet mee lastig. 99% van de lezers heeft er niks aan. En een revolutie zal er echt niet sneller door komen.

Mag kritiek dan niet? Natuurlijk wel. Er is genoeg dat beter moet, Indymedia is pas iets meer dan twee jaar oud dus werk genoeg aan de winkel. Ik zou echter graag zien dat mensen hun kritiek rechtstreeks daar richt waar die hoort te zijn. Op het bovenstaande emailadres bijvoorbeeld (vanhovemaarten@yahoo.com), of op imc-belgium@lists.indymedia.org. En nee - je zal dan geen kleurrijk vuurwerk krijgen of bloedende wonden. Maar dit is geen plaats om ego's te kweken - dit is een NIEUWSSITE.

Zware kritiek op wat mensen durven te schrijven? Formuleer het rustig en concreet, en schrijf het discreet neer als commentaar of als het echt verregaand is, als apart artikel. Er komen duizenden mensen per dag voorbij de hoofdpagina gesurfd. Schreeuwerige titels zijn echt niet nodig, steken onder de gordel eens te meer ook niet. Je kan veel meer bereiken als je de persoon die het schrijft laat voor wat die is - ook al vind je hem of haar niet sympathiek - en je toelegt op de kritiek zelf, nooit vergetend dat je kritiek zal worden gelezen en zal worden getoetst op haar waarde. Met je naam erboven zal jij dus worden getoetst.

Een Code voor Goede Praktijk om op Indymedia te posten is traag maar gestaag onderweg. Vandaag is die er nog niet, dus wil ik je graag vragen om daar eens voor jezelf over na te denken. Hoe schrijf je?

Een rollenspelletje als tip:

Stel: je krijgt de kans om een artikel of een commentaar te schrijven in je favoriete blad. De eindredacteur is op vakantie, de layouter is ziek, de persen rollen al en je moet enkel nog op enter drukken en je artikel of commentaar staat er in. Wat doe je?

Kan je het niet laten om snel snel nog even als fotobijschrift te stellen dat Jasper een oetlul is? Of schrijf je je artikel zo goed als je maar kan?

Het is niet omdat er geen eindredacteur lijkt te zijn op Indymedia, dat je je daarom gewoon maar vanalles moet veroorloven.
Als je schrijft, dan heb je immers een uiteindelijke en fenomenale verantwoordelijkheid aan de lezer.

een code of conduct lijkt me mogelijk. En al diegene die daar tegen zijn, zijn contra-revolutionairen. ;o)

groeten,
TUc

Interessante tekst Maarten.

En dat correspondentie via mails, mensen die als ze elkaar in het echt zouden ontmoeten, tot zware vijandschappen kan drijven, dat zouden we nu al geleerd moeten hebben ...

Arne moet maar eens naar een maandelijkse Indy-vergadering komen om te zien wat voor een bende hooligans, straatschuimers en zeerovers daar samentroept ... Breng je dolk en pistool mee Arne, anders keer je terug naar zee zonder scalp.

(PS: dit laatste is (flauw) grappig bedoeld, maar gezien het gebrek aan humor bij sommigen zet ik het er voor de veiligheid toch maar bij.)

niet te ying
niet te yang
inspirerend
we moeten inderdaad af en toe eens vanop 'n meta-niveautje onze eigen hersenkronkels durven bekijken, alsook het effect van de krampachtige en steeds onvolmaakte pogingen deze beelden te verwoorden

sorry voor mijn eigen 'outing' vorige week,
indy kan inderdaad verleidelijk zijn voor het ego (en daarmee vaak contraproductief voor The Greater Cause)

love 'n respect
en meer humor op indy!

steven d aka pinkje