Succesvolle acties tegen WB in Oslo

"De jammerlijke statistieken met betrekking tot de economische positie van Afrika zijn zo gewoon geworden dat ze niet meer schokeren, het feit bijvoorbeeld dat meer dan de helft van de bevolking leeft met minder dan 1 dollar per dag, dat 250 miljoen mensen geen drinkbaar water hebben en dat 2/3 van de Aids-besmettingen in Zuidelijk Afrika kunnen gesitueerd worden. Persoonlijk vind ik het ergste van deze cijfers de vaststelling dat grote delen van Afrika een lagere levensstandaard kennen dan Europa ten tijde van het Romeinse rijk. Het is alsof 2000 jaar vooruitgang aan dit continent is voorbijgegaan. Het is storend omdat wie gelijk wel plan bekijkt om Afrika er bovenop te helpen, de context van dit falen moet beseffen. We moeten aanvaarden dat de ervaringen van de voorbije 2000 jaar verkeerd waren."
Hamish McRae, The Independent (London), 26 Juni 2002.

Meer dan 10.000 betogers namen deel aan de protesten op 24 juni in Oslo (Noorwegen) tegen de zogenaamde ABCDE conferentie van de Wereldbank. Dit groot aantal betogers werd bereikt ondanks de smerige campagne van de pers en de politie om betogers af te schrikken. De kleurrijke optocht, die wat leek op een carnavalsoptocht, bleef vreedzaam en er was geen politie te bespeuren. Terwijl de betogers door de stad trokken begonnen de afgevaardigden van de ABCDE-conferentie in het luxueuze Holmenkollen Park Hotel, ver weg in de heuvels boven de stad, hun discussie over het "aanpakken van de wereldwijde armoede". Daarbij gingen ze uiteraard voorbij aan het feit dat de Wereldbank deel van het probleem is en niet van de oplossing!

De centrale slogan van de protesten was: "Onze wereld is niet te koop". Heel wat slogans en speeches waren gericht tegen de neo-liberale agenda van de Wereldbank. De strijd tegen privatiseringen, de-reguleringen en besparingen is zowel globaal als lokaal. Met de CWI-leden namen we deel aan de vakbondsdelegatie, waar bijvoorbeeld een betoger een spandoek bijhad tegen de sluiting van een verplegingsinstelling in Oslo.

De toespraken van de organisatoren waren wel anti-kapitalistisch, maar spraken zich niet uit voor socialisme. Door heel wat linkse betogers en vakbondsmilitanten werd wel de Internationale gezongen als symbool van internationale solidariteit. Maar behalve het materiaal dat wij verspreid hebben, was er niemand die probeerde de dagelijkse strijdbewegingen tegen de effecten van het globale kapitalisme te linken aan de strijd voor socialisme.

21 vakbonden steunden de betoging, waaronder de centrale vakbondsfederatie in Oslo, stadspersoneel uit Oslo en de transportvakbonden van de hoofdstad. De vakbonden liepen voorop in de betoging met rode vlaggen.

De vakbonden probeerden te mobiliseren in de fabrieken en op de werkvloer, maar de campagne van de regering en de pers tegen de betoging had een effect. Er was heel wat bezorgdheid en er waren veel discussies op de werkvloer, voornamelijk over het aspect van de veiligheid.

Zo'n 43 organisaties steunden de betoging, waaronder Attac uit Zweden en Denemarken. Het waren echter voornamelijk de jongeren die de betoging kleurrijk en levendig maakten. De politie hield 9 betogers uit Denemarken tegen aan de grens en ook een Zweedse betoger kon het land niet binnen. In totaal werden 19 arrestaties verricht voor de betoging van start ging. De reden die de politie opgaf was telkens dat de gearresteerden aan gelijkaardige betogingen hadden deelgenomen en "geregistreerd" stonden!

De "beveiliging" van de conferentie van de Wereldbank kostte minstens 6,6 miljoen dollar! Het openbaar vervoer en andere diensten lagen een aantal uren plat op 24 juni. Het stadsbestuur dat eerst beslist had om scholen open te stellen voor de accomodatie van betogers trok deze beslissing in na kritiek van de politie. Hierdoor moesten betogers hun eigen accomodatie vinden. Dit werd uiteindelijk enkel mogelijk omdat heel wat bewoners van Oslo hun huis open stelden voor gasten.

De betoging was een succes, ondanks alle repressieve maatregelen. We kwamen tussen met CWI-leden uit Noorwegen en Zweden. We verkochten ons blad en boeken, alles samen voor zo'n 250 Euro. Een 30-tal mensen gaf zijn/haar naam op voor meer informatie over onze organisatie.

arch/ive/ief (2000 - 2005)