arch/ive/ief (2000 - 2005)

De EU-top in Sevilla werd geconfronteerd met een bijzonder grote anti-kapitalistische betoging op 22 juni. Er waren honderdduizenden betogers, wellicht zo'n 300.000! De betoging was kalm, maar vastberaden. Er was een enorm politieke atmosfeer en een afkeer tegenover het rechtse beleid van de Partido Popular van Aznar. Er waren geen rellen en alles werd eraan gedaan om provocaties tegen te gaan. Nochtans werd door de politie geprobeerd om rellen uit te lokken, na de enorme intimdaties van de afgelopen dagen (nog versterkt na de ETA-aanslagen) had de regering dit nochtans goed kunnen gebruiken om de oppositiebeweging te criminaliseren. Op de betoging vanavond werden een aantal provocateurs uit de betoging gezet door de aanwezigen. Die reageerden kordaat op iedere poging tot provocatie.

De Partido Popular is bijzonder onpopulair. De voorgestelde maatregelen om de arbeidswetgeving te wijzigen doen denken aan wat Berlusconi doet in Italië of wat de nieuwe rechtse regering doet in Portugal. Er is een enorme haat tegenover de regering Aznar. De positie van Aznar komt zwaar onder druk te staan en het is mogelijk dat hij dezelfde weg opgaat als de gehate Tories in Engeland. De burgerlijke media probeert hiertegenover de sociaal-democratische PSOE als alternatief naar voor te schuiven. Ondanks het feit dat er absoluut geen illusies aanwezig zijn in de PSOE, probeerde deze partij in te spelen op de algemene staking en de protesten. De PSOE was voor het eerst sinds 1982 aanwezig op de vakbondsbetogingen van donderdag en zou wel eens kunnen profiteren van het ongenoegen tegenover de Partido Popular.

Op de betoging was het duidelijk dat er een enorme polarisatie is in Spanje. De betoging was bijzonder slecht voorbereid. Enkele dagen op voorhand wisten de organisatoren zelfs nog niet waar het vertrekpunt van de betoging zou zijn! De organisatie laat zeker te wensen over, maar de massale opkomst op de betogingen is een indicatie van de radicalisatie en polarisatie. Zodra geweten is dat er een EU-top zou plaatsvinden begint er een spontane mobilisatie die bijzonder grote proporties aanneemt. Dit toont echter de noodzaak aan van een nieuwe arbeiderspartij die de beweging kan vooruithelpen door het enorme potentieel te organiseren. Dit zou ook een einde kunnen maken aan het sterk verspreide anti-partij gevoel ontstaan door het verraad van de traditionele arbeiderspartijen of de voormalige arbeiderspartijen.

Op de betoging was er een enorm divers publiek: veel jongeren, maar ook ouderen. Het was duidelijk dat de algemene staking een bijzonder goede impact had op de opkomst. De vakbonden waren niet als zodanig aanwezig op de antiglobaliseringsbetoging, maar er waren wel heel wat vakbondsleden. Er waren ook politieke groepen aanwezig. De anarchistische vakbond CNT had een sterke aanwezigheid, net zoals de PCE (communistische partij) en Izquerda Unida ("Verenigd Links", waar de PCE deel van uitmaakt). De belangrijkste slogans op de betoging waren gericht tegen het kapitalisme, maar er werden bijvoorbeeld ook slogans meegedragen tegen terrorisme (naar aanleiding van de ETA-aanslagen).

De erg spontane en radicale anti-kapitalistische mobilisatie op 22 juni was een belangrijke stap vooruit in de opbouw van een sterke oppositie tegen het rechtse beleid. De beweging in Genua tegen de G8 vorig jaar was slechts een beginpunt. Vandaag zien we een gelijkaardige ontwikkeling in heel Zuid-Europa. Wij denken dat de noodzaak om deze beweging te organiseren een cruciaal punt is om van daaruit met lokale wijk- en bedrijfscomité's een nationaal actieplan te kunnen opstellen om komaf te maken met de rechtse regeringsleiders zoals Aznar, Berlusconi,...

Met het CWI brachten we dit naar voor op de betogingen in Spanje. Er was een grote interesse in onze ideeën en we verkochten veel materiaal (zo'n 450 Spaanse kranten), haalden ook veel adressen op van mensen die willen lid worden van onze organisatie (een 70-tal). Het CWI komt dus versterkt uit deze acties. Daarmee worden ook onze opvattingen versterkt en kunnen we krachtiger de noodzaak van een nieuwe arbeiderspartij naar voor brengen.

Het "sterke anti-partij gevoel" is een teken van politieke maturiteit! Het is bijna belachelijk om te lezen hoe lsp telkens dezelfde les meent te moeten trekken uit alles: de noodzaak aan een partij..., m.a.w. hoe zij zichzelf steeds opnieuw tracht te legitimeren terwijl grote meerderheid van de mensen daar precies tegen zijn! Zij blijft dus blind voor de lessen die zovele mensen getrokken hebben uit een eeuw arbeiders- en progressieve strijd: de sociaal-democratische partijen, de kommunistische, de groenen, ... allen ingekapseld in het systeem, meer nog: deel en verdedigers ervan geworden. Het verhaal van de ezel en de steen ...; een andere strategie is nodig: weg met de partij die het allemaal voor ons wel zal doen, onze macht niet afstaan aan welke partij dan ook, nooit!

Onze macht? Welke macht bedoel je precies? Als je iets wil organiseren moet je met elkaar samenwerken vb via een politieke partij. Hoe denk jij als individu dingen te veranderen in de samenleving?

Zelfs de anarchisten in Spanje hebben zich sinds lang verenigd in een vakbond. Waarom zou een partij dan niet kunnen ?
De illusie om als individu iets te kunnen veranderen leidt enkel tot indivuele (al dan niet terroristische) acties die in het beste geval ook weer mensen groepeert rond hetzelfde thema.

Hallo,??? kennen jullie maar twee organisatievormen: partij en vakbonden? Alsjeblieft, er bestaan honderden groepen, comités, collectieven, er bestaan netwerken daartussen, etc. Daaruit putten we macht: organiseer je zelf, waar je woont, werkt, waar je actief in wil zijn, ... en strijdt om je autonomie te bewaren (vrijheid!), om zelf te blijven meedenken en beslissen, etc.

Ten tweede: als we het over een (politieke)partij hebben, dan hebben we het over een specifieke organisatievorm die als doel heeft de (staats)macht te veroveren via verkiezingen of via staatsgreep. Wel, een staatsgreep is geen revolutie, en de staat willen gebruiken om samenleving te veranderen in richting van gelijkheid en vrijheid lukt niet, dat is ook les van 20ste eeuw.
Wat lsp betreft: die lonkt duidelijk naar de verkiezingen, en voor hen is anti-globaliseringsbeweging gewoon recruteringsgrond, zij parasiteert op de beweging om ons allen naar de stemhokjes te lokken, wel mij niet gezien, en ik hoop dat de meesten onder ons zich niet opnieuw zullen laten herleiden tot stemvee.

U denkt dus dat je als lid van een partij en/of een vakbond niet meer kan nadenken, dat je in een partij geen democratische beslisingen meer kan nemen..... Wat is het verschil tussen een partij, comité, groep, collectief.....? Een partij (en organisatie) die deel uit maakt van de anti-globaliseringsbeweging doet dat enkel uit eigenbelang, om leden te ronselen, stemmen te winnen. U heeft blijkbaar een zeer positief mensbeeld :) Graag een beetje meer respect voor dat stemvee (+90 % van de bevolking boven 18) zij vinden het blijkbaar nog steeds de moeite om te gaan stemmen.

1. zeker zijn er meer dan 2 organisatievormen maar wat ga je bereiken met je beweging als hetgene waartegen je schopt verdwenen is en er alternatieven in de plaats moeten komen.
De samenhang tussen alle beweginkjes zal vlug verdwenen zijn omdat ze enkel hun eigen doel voor ogen hebben en niet dat van hun o zo diverse broeders. Gevolg : chaos.

2. indien geen staatsgreep maar revolutie plaatsvindt en de "staat" omvergeworpen wordt wat moet volgens jou dan in de plaats treden : een anarchistische commune waarin niemand meer hoeft te werken ? Get real !!!

3. de LSP maakt zich op voor de verkiezingen : woehahahaha, laat me toe hier even heel hard mee te lachen. Ik denk dat de LSP hier nog lang niet aan toe is en weet niet eens of er de ambitie wel voor aanwezig is.
Daarbij komt dat de ideeën van de anders-globalisten dan toch niet zo heel sterk zijn als de kritische jongeren geneigd zijn om aansluiting te zoeken bij organisaties met een meer marxistische onderbouwing (lsp, pvda, ...)

90% stemmenden, klopt niet. Het hangt ten eerste af of je al dan niet stemplicht hebt. De verkiezingen in Frankrijk tonen aan dat een historisch percentage van de bevolking NIET gaat stemmen. Uiteraard zijn dat niet allemaal anarchisten. Je kan wel zeggen dat die mensen (waaronder de anarchisten) terecht geen nut/heil zien in een stem uit te brengen.

Je mag stemmen-de staat-regeringen niet onlosmakelijk verbinden aan maatschappelijke organisatie. Iemand haalde het voorbeeld van Spanje aan, waar de vakbond CNT een organisatie is die over gans het land verspreid is en bestaat uit autonome comitees die op vrijwillige associatieve basis met elkaar contact hebben. Vergeet niet dat in het begin van de vorige eeuw, deze vakbond en de FAI (Iberische Anarchistische Federatie) hospitalen bouwden, lokaal de landbouw organiseerden, en het verzet tegen de dictator Franco organiseerden. De maatschappij-organisatie in Chiapas (mexico) kent ook een gedecentraliseerde structuur.

Okee, da's een voorbeeld en in de toekomst moeten we verder. Voor velen is het duidelijk - denk ik - dat er vele fundamentele problemen zijn met de huidige door IMF en Werelbank gedicteerde politiek. Nu, daar wat aan sleutelen a la SP-AGALEV, blijkt in de praktijk niet veel meer te zijn dan mooie woorden. Europa en Belgie wordt steeds rechtser, men sluit de grenzen, jongeren worden in jeugdgevangenissen opgesloten, het roken van soft-drugs wordt gepenaliseerd met gevangenisstraf in ons land. Het intellectuele publieke peil daalt zienderogen : hoofdthema's zijn door rechts aangebrachte thema's als criminaliteit en vreemdelingen.

Nu, persoonlijk denk ik dan : toch maar liever iets anders. Door de komst van het internet is een centrale organisatie veel minder efficient en nodig. Het wordt mogelijk om netwerken op te bouwen die nog maar weinig te maken hebben met de geografische ligging van de spelers in dat netwerk. Het is ook niet slecht dat mensen er steeds meer voor kiezen om persoonlijk de touwtjes in handen te geven. Een stem geven betekent dat je de verantwoordelijkheid en de macht voor vier jaar in de handen van een ander persoon legt. Het is niet zo dat met het afsterven van een staat de dynamiek uit het leven zou gaan verdwijnen, integendeel, dan kan het pas beginnen. Er zijn veel meer mogelijke verbindingen tussen mensen mogelijk. De "drive" die mensen hebben om arbeid te verrichten is gedeeltelijk ingegeven door de noodzaak om te overleven, maar anderzijds ook gedeeltelijk (niet onbelangrijk) door arbeidsvreugde. Saaie monotone arbeid kan en zal kunnen worden overgenomen door machines en automatisering. Software is op dit moment reeds in staat om aan controle-checking, beslissing-nemen en bijsturing te doen. Ik denk dat in tegenstelling tot een mogelijke toekomstige gedecentraliseerde maatschappij-organisatie, de huidige maatschappij is vastgereden en voor velen totaal niet meer werkbaar is.

betreft de "chaos" die velen voorspellen : probleem is natuurlijk dat het al eeuwen zo is dat iedereen van zichzelf vindt dat hij of zij de anderen voor de chaos zal behoeden en daarom een plaatsje met macht en autoriteit in de staat, regering verdient. Resultaat is dan dat zij chaotische toestanden organiseren zoals de onderdrukking van de palestijnen (Bush' politiek in Israel), zoals de marteling, vervolging en het vermoorden van politici in de derde wereld die hun land op een sociale manier willen organiseren (derde wereld). Daarom is het goed om geen voorstander te zijn van organisatie-manieren waar veel macht aan een klein aantal mensen wordt toegekend (en dus ook niet aan het systeem in de USSR in de vorige eeuw).

Vele mogelijkheden staan open. Het is goed om eens hard door te denken. Misschien zijn de mogelijkheden die we nu voor "utopisch houden" helemaal niet zo "utopisch". Een van de uitvinders van de computer stelde rond 1950 dat de mensheid erin zou slagen om elk land EEN of TWEE computers te bezorgen. Het zijn een paar meer geworden :-))...

Enfin, blijf open staan voor vele mogelijkheden. Wie open staat voor niet-centrale organisatie, kan alvast wat gaan lezen op http://www.infoshop.org en http://www.infoshop.org/faq. Al was het maar om argumenten te zoeken pro-centrale organisatie (not me though...)

Ik heb inderdaad een zeer positief mensbeeld, ik geloof in de mogelijkheden van de mensen om zich zelf te organiseren, in tegenstelling tot jullie, die enkel maar "chaos" zien waar mensen zich organiseren op een wijze die niet van bovenaf te controleren en te dirigeren is. Vandaar jullie zelfopgelegde en verheven taak om de anti-globaliseringsbeweging te gaan "organiseren", wat een pretentie, en wat een misprijzen voor die duizenden.
Ook sven geeft blijk van veel 'respect'en een 'positief mensbeeld': "De samenhang tussen alle beweginkjes zal vlug verdwenen zijn omdat ze enkel hun eigen doel voor ogen hebben en niet dat van hun o zo diverse broeders. Gevolg : chaos." Over anarchisme kan hij alleen maar een plattitude verkopen, hij lacht nog even groen "woehahahaha" (maar kan hetgeen ik beweerde niet te ontkennen), en met zijn laatste zin bevestigd hij nogmaals alleen wat ik zei: "Daarbij komt dat de ideeën van de anders-globalisten dan toch niet zo heel sterk zijn als de kritische jongeren geneigd zijn om aansluiting te zoeken bij organisaties met een meer marxistische onderbouwing (lsp, pvda, ...)". Een gratuite bewering (wie zijn die "kritische jongeren" dan en zijn zij wel zo kritisch?), maar impliciet zegt hij hier dat lsp en co niet behoren tot de globaliseringsbeweging. Inderdaad, zij stonden en staan er buiten maar gaan ons wel even organiseren met hun kant en klare recepten...
Vriendelijk bedankt.

Is het aan u om te beslissen wie deel uitmaakt van de (anti)-globaliseringsbeweging. Ik denk het niet. Over arrogantie gesproken. Iedereen die lid is van een organisatie met een bepaalde structuur (gezag, organisatie, regels, normen, ....) maakt volgens U geen deel uit van deze beweging. Dat betekent dus dat geen enkele partij, vakbond, ngo deel kan uitmaken van deze beweging. Wie heeft er de betogingen vorig jaar in gent en brussel georganiseerd denk je. Die duizenden ..... De mensen die de grootste anti-globaliseringsbetogingen in Belgie hebben georganiseerd behoren volgens u dus niet tot de anti-globaliseringsbeweging. Over misprijzen gesproken...

PS Wat is uw recept? Het is gemakkelijk de recepten van anderen af te keuren als niemand de kans krijgt uw recepten te proeven.

Lichtjes graakt, beste KM?
Ik haal nochtans enkel u eigen woorden aan.
Nog eens: "Wie heeft er de betogingen vorig jaar in gent en brussel georganiseerd denk je. Die duizenden ....."
Precies, en niet één of andere partij! Waarom dan jullie gedram over noodzaak van een partij om de beweging te organiseren? Zij IS georganiseerd, alleen niet zoals jullie dat zouden willen. Punt.

Die duizenden was ironisch bedoeld. Ik hoopte dat u dat wel zou begrijpen. Zonder de inbreng van de vakbonden, ngo's en een aantal kleine politieke partijtjes zou er niets zijn gebeurd vorig jaar. Ik vind het jammer dat mensen die paratiseren op deze beweging het lef hebben om mensen die via vakbonden, ngo's en/of politieke partijen zich willen inzetten voor iets af te breken. Wie vraagt er de betoging aan. Wie onderhandelt er met de poltie. Wie zorgt er voor drank, muziek, sprekers, wie betaalt er alles (tenten, geluidsinstallaties, Sabam :).....) U in ieder geval niet.

Punt

De beweging is divers. Je mag dan ook alle delen van niet met de politie onderhandelen om parcours voor een betoging te gaan bedelen, bijvoorbeeld de anarcho-activisten van Pink&Green, die in Gent de Pink&Green parade organiseerden. Die kreeg heel veel positieve bijval, tot zelfs in de grote kranten. Als je zegt dat dezen (dan ook wellicht?) parasiteren op de beweging, dan zeg je eigenlijk dat jouw manier de enige goede manier van werken is en dat al de anderen parasieten zijn. Heeft veel weg van Stalin en consoorten, niet?

Een aantal maand geleden (ten tijde van o19) postte een sympathisant van de PVDA een comment op een door die partij gepost artikel waarin ie aankloeg dat men "de grootste politieke groep" (volgens hem de anarchisten) ook niet mocht vergeten in het verslag. Of die nu de grootste groep waren, daar wil ik het nu niet over hebben. Feit is dat sommigen enkel oog hebben voor hun eigen manier van werken en dat ze liefst van al zouden hebben dat iederen onder hun organisatiestructuur zou gaan werken.

Of ze het nu willen of niet, de heropleving van het activisme in West-Europa is te danken aan de vele organisaties die in de VS een paar jaar geleden de top van Seattle tot een halt brachten. Die zaten stuk voor stuk niet in een partij "georganiseerd" (in de betekenis van ingekapseld met reglementen en leiders en partijkaders). En het is nu toch o zo moeilijk om te begrijpen dat dat nu toch eigenlijk wel kon, en zelfs zonder leiders, zonder partij.

En dan komt men hier vanuit organisaties die al jaren in het slop zitten, die heropleving claimen en doet men verwoede pogingen om het in hun ideologietjes van ofwel autoritair communisme te wringen, ofwel in een of andere rechtse variant van sociaal-democratie a la Agalev-SP. Of jullie het nu willen of niet, het zijn de libertaire organisaties uit de VS die de sociale thema's terug op de agenda plaatsten.

En de blindheid en de selectiviteit waarmee men de gebeurtenissen omschrijft. Volgens veel comments hierboven zijn vakbonden steeds op de klassieke manier georganiseerd, trouw aan partijen. Dat ook de CNT en de CGT aanwezig waren in Brussel, verzwijgt men dan weer.

Een van de vele vraagstukken die al deze mensen die menen dat ze volgens de enige zaligmakende manier zijn georganiseerd zich wel eens mogen stellen, is wat er in de toekomst nog aan democratisch gehalte (als daar nu al geen probleem mee is tenminste) zal overblijven wanneer er beslissingsmacht over grote delen van de bevolking zal opduiken? Zijn de mensen van de huidige partijen gewoon beter, goeder, objectiever, minder zelfzuchtig, minder onderhevig aan corruptie, denken nooit aan eigenbelang... . Een staat kan alleen werken als er engeltjes in zetelen, en die hebben we jammer genoeg niet. Het is niet voldoende vandaag een centralistisch orgaan (met alle rigiditeit vandien) op te bouwen en de profeteren dat er in de toekomst even democratisch zal gewerkt worden als dat nu gebouwd. Er is een belangrijk verschil tussen vandaag en later. Vandaag hebben vele partijen nauwelijks macht (enkel over hun leden). Wanneer die in een regering zouden gaan zetelen, verandert die situatie grondig. Veel macht gaat in handen van weinigen. We zagen wat er met Agalev gebeurde en hun basis-democratie. We zagen wat er in de USSR van "de macht aan de arbeiders" is verworden. Wie denkt dat de partijen en regeringen van de toekomst uit Verlichte Geesten zal bestaan die het nu allemaal wel goed gaan doen, verkeert in een illusie en dat is gevaarlijk.