arch/ive/ief (2000 - 2005)

"Vietnam and the orange colours of destruction"

Mumia Abu-Jamal (born in 1954) is the best known political prisoner in the United States. At the age of 17 he was in charge of the Black Panther Party (BPP) newspaper in Philadelphia. The BPP was set up in 1966 as an anti-imperialist and anti-racist party which defended the right of black people to armed self-defence against repression. The FBI under Edgar Hoover exterminated the organisation by means of dozens of executions and large-scale arrests of its members. By 1973 the BPP no longer existed. Mumia continued the struggle, however, as chairman of a union of black journalists. He worked for the radio and quickly acquired the name "Voice of the Voiceless". In 1982 Mumia was falsely accused of the murder of a white police officer and sentenced to death. For the past twenty years he has been on Death Row. An international solidarity campaign has prevented him being executed until now. With books like"Live from Death Row", "Death Blossoms", "All Things Censored" and articles Mumia is carrying on the struggle against American imperialism from prison. Here is an extract from "A Woman's Work", one of his anti-war pieces. Free Mumia ! www.mumia2000.org & www.iacenter.org. "When one thinks of war, we are conditioned to think of men in fatigues, perhaps in formation, marching, or driving their malevolent machines of death. That is the dominant face of war, to be sure, but it is not its only face. If we broaden our perspective of war, and consider the many victims of war, we find a woman's face, and the shattered faces of children How could it be otherwise in a world of weapons that drop or launch death on such vast scales as was seen in the world wars, Vietnam, and every imperial skirmish since ? The My Lai massacre of Vietnam was extraordinary in the sense that it received extraordinary media coverage. There were millions - millions - of men, women and children who perished in the hellish conflagration of the Vietnam-US War. Of the 3 million Vietnamese who were bombed, burned, or shot to death during the war, how many were military combatants? A quarter of a million? 500.000 ? A million? We also have to ask another question: "Is it really an accident when civilians die under our bombs?" Even if you believe the Pentagon's claim that its intention is not to kill civilians, if civilians in fact become victims again and again, and it is predictable that they will, can that be called an accident? If the deaths of civilians are inevitable in bombing, it is not an accident. The people prosecuting this war are committing murder. They are engaging in terrorism The average victim in this relentless history of war, death and loss, was not a uniformed, trained or ununiformed fighter, but a mother clutching her child, or a child looking at the sky burst into bright, pretty orange colours of destruction."

Dit artikel en veel meer kan je vinden in de gloednieuwe Ho!-krant.

Mao-Magazine is nog maar net verdwenen en daar is al de Ho-Krant!

Out Now!!

4-talig

Uitreksels:

· Mumia Abu Jamal: "The orange colours of destruction"
· Les armes chimiques US continuent à tuer des milliers d'enfants.
· From Brussels to Hanoi.
· Vrijwilligerswerk aan de Ho Chi Minh-snelweg

Ho! is de naam van een meertalige jongerenkrant. Ho is de naam van één van de grootste communistische leiders uit de geschiedenis. Onder zijn leiding voerde het Vietnamese volk een volksoorlog van 1945 tot 1975, die zowel het Japans, het Frans als het Amerikaans imperialisme op de knieën dwong. Het is naar het land van Nonkel Ho dat deze zomer 92 jongeren reizen. Ze komen uit België, Nederland, Spanje, Groot-Brittanië, de Filipijnen, en op initiatief van de Jongerenbeweging van de PVDA, vertrekken ze binnen drie weken naar Vietnam. Met Ho! - de krant van de Internationale Jongerenbrigade voor Vietnam - willen deze jongeren hun initiatief en het waarom van zo'n reis bekend te maken.

• publiceer / citeer een uittreksel uit de krant!
• interview één van onze reisdeelnemers!
• lanceer een steunoproep voor dit initiatief!

U wenst nu een exemplaar te ontvangen! Neem contact op met Sara Vanobbergen: 0485/623.506 - Saarvanobbergen@hotmail.com

- We zijn ook beschikbaar tijdens de reis -

Ik moet zeggen, ik las de Ho!-krant vanmorgen en was niet echt onder de indruk. Wel een leuke naam enzo, maar vond de inhoud maar een lauw afkooksel van wat er altijd al is gepubliceerd. Niets nieuws, niet teveel open geest, niet buiten de lijntjes gekleurd, geen nieuwe wegen bewandeld, buiten de Ho-highway natuurlijk.
Hebben jullie dat gevoel nu zelf ook niet? Dat was iets dat ik me meteen afvroeg...

Niet dat ik het een slecht idee vind hoor, maar ik 'ontdek' niets meer in die geschriften.
Da's nu bijvoorbeeld al ettelijke jaren dat ik elke woensdag met veel goeie moed aan mijn eigenste Solidair begin, en altijd lees ik hetzelfde. Tja, waar sta je dan als dat een partij-blad voorstelt? Waar zit het dynamisme? Waar zit de originaliteit van jullie onderwerpen?
Ik was al blij vandaag de Ho!-krant te ontdekken, al stelde die dus ook niet echt veel nieuws voor. Is zo'n creatie door jongeren gemaakt of door de heer Martens himself? Zo on-jong!

Ik volg heel het klein-linkse literatuurlandschap, en ik denk dat we moeten toegeven dat het qua gedrukte geschriften toch maar platte kost is. Plat én voorgekauwd! Zou fijn zijn als er eens iets nieuws verscheen. Met een open geest, dat missen veel linksen (tegen hun eigen retoriek in).
De enige linkse gedrukte interessante bladen zijn volgens mij het Vlaams Marxistisch Tijdschrift en De Nar. Voor die laaste wel voor wat betreft de nieuwe Nar, sinds die mannen hun stijl hebben veranderd vind ik dat ze echt een hoog niveau van schrijfsels brengen, met veel originaliteit en tenminste soms eens wat knipoogjes.
Het VMT is gewoon degelijk, niet meer en niet minder. Zeer interessante literatuur, al moet je soms eens wat artikels overslaan...

Voor de rest kan enkel Samenleving en Politiek nog wat boeien, als het externe bijdrage zijn...

Je ziet dus, voor degelijk werk moet je al bij de iets serieusere bladen zijn zoals het VMT en SamPol. De Nar kan zich wat balanceren, en dat siert haar. Daar moet je geen halve intellectueel voor zijn om de artikels te begrijpen en adenderzijds heb je ook niet het gevoel dat ze je onderschatten als lezer. Je hebt dan mensen die afknappen omdat het anarchistisch is, maar waarom zouden we eens niet wat van elkaars literatuur genieten? Ik kan verzekeren dat ik heb genoten van hun prachtige boekenbijlage enkele nummers terug, zo mooi geschreven, met zoveel verhalen en dingetjes die je zo zou kunnen doorvertellen aan mensen. Waar zit dan het probleem dat het uit anarchistische hoek komt?

groetjes en veel succes in Vietnam! Amuseer jullie ook een beetje hé!
Stefaan