Over vuile bommen en verarmd uranium

Ik zeg het tegen heel wat mensen : dit is een ongelooflijk interessante tijd om in te leven, tenminste als je je ogen opentrekt voor wat er gebeurt. Niet dat het echt leuk is om te zien wat er gebeurt of dat je er gelukkig van wordt om deze dingen te moeten schrijven. Wat graag had ik mijn jongvolwassen jaren gespendeerd met het genieten van liefde en vriendschap of geleefd van het neerpennen van Fantasy- en SF-verhalen. Dat alles moet echter even wachten, vrees ik.

De woede die ik voelde na 11 september is omgeslagen in een soort pijnlijke berusting en wanhoop. Als ik even rond me kijk zie ik hetzelfde : wat er nu gebeurt is véél verregaander dan de aanslag op het WTC, wat er nu gebeurt zal de wegen naar de toekomst toe markeren, zal bepalen wat er met de levens van onze kinderen gebeurt. Nu elke dag op een terrasje zitten en die Fantasy-verhalen schrijven zou onverantwoord zijn, voel ik. Er mankeert immers een alternatieve stem en een kracht die die weg naar de toekomst bijstuurt.

Heb je de kranten ook gelezen ? Sla er de afgelopen maanden op na : telkens er tegengewicht komt voor de politiek van Bush, verschijnen er in pure ‘Wag The Dog' (huren !) stijl slechterikken aan de horizon die lijken te stellen : ‘je mag Bush dan niet meteen de ideale schoonzoon vinden, toch is het nu tijd voor het sluiten van de grenzen en het verscherpen van de repressie. Dat daarbij mensenrechten worden geschonden en mensen worden gemanipuleerd, wel, dat zullen we erbij moeten nemen. In harde tijden moeten we immers harde beslissingen nemen'.

Dus er werd ergens in de VS een Amerikaans staatsburger opgepakt die ‘vermeende' banden had met Al Qaeda en die ‘wellicht' plannen had om met een ‘Vuile Bom', een bom die radioaktief afval zou verspreiden, de Amerikaanse steden tot nucleaire nachtmerries te herscheppen. Een horrorbeeld zoals je dat enkel in de meest duistere SF kunt terugvinden. Bush stelt met trots dat hij de slechterik achter de tralies heeft gestoken, maar wijst er wel op dat er wellicht nog anderen zijn zoals hem – met paniek tot gevolg. Een beklemmend verhaal, maar toch twee bedenkingen :
1) Sinds wanneer is het ‘vermoeden van plannen tot terrorisme' voldoende om een man zonder boe of ba achter de tralies te zetten, zonder zijn verhaal te horen ? Sinds wanneer is een man niet langer onschuldig tot zijn schuld is bewezen ?
2) Tot hoe ver reikt de betrouwbaarheid van een kabinet dat via politieke fraude aan de macht is gekomen, dat kritiek als onpatriottisch afschudt, dat de wereld opdeelt in goed en slecht zonder zich vragen te stellen bij de integriteit van de eigen daden, dat onderzoekt of het mogelijk is om via de media leugens te verspreiden in de strijd tegen het terrorisme (lees = in de strijd om het behoud van de status quo voor Bush en multinationals en olie- en wapenlobby's) ? Tot hoe ver reikt de betrouwbaarheid van een defensie- en inlichtingenapparaat dat andersdenkenden achter de tralies zet, de eigen vuile potten gesloten houdt, veel geld te verliezen heeft bij vrede en op elk beslissend moment voor de regering Bush een crisis uit de mouw lijkt te toveren ?

Het is allemaal oud nieuws voor de lezer, denk ik. Ik heb ondertussen mijn absolute twijfels bij élk verhaal dat de regering Bush de wereld instuurt. Het is daarom des te pijnlijker om te zien hoe ook in Europa onmiddellijk de discussie over veiligheid tegen vuile bommen en terrorisme oplaait. Zijn wij aangevallen ? Ook hier wordt volgens mij gretig misbruik gemaakt van deze paniek, terwijl grenzen dichtgaan voor vluchtelingen en de mensenrechten van minderheden plots van minderwaardige electorale waarde lijken…

Even in de kantlijn wil ik me de vraag stellen : hoe kan je de grenzen sluiten tegen de verdere (overschatte) invloei van vluchtelingen en maatregelen nemen om ervoor te zorgen dat terrorisme onze landen binnengeraakt, en tegelijkertijd de dokwerkers uit de havens proberen weghalen ? OK, wellicht bespaart het heel wat werk en dus geld om schepen rechtstreeks te laten lossen scheepslui, maar hoe kan je dan in hémelsnaam voorkomen dat er volle schepen toekomen met wapens, drugs, bommen - of vluchtelingen, door zeelui ongemerkt in de haven gelost ? Ik bedoel maar, waar zit de consequentie ?

Ik kan maar één ding afleiden : we worden bij het ootje genomen. Ik voorspel dat quasi iedereen die zich nu angstig terugtrekt achter de muren van zijn eigen huisje en zijn Marokkaanse buur aankijkt alsof die plots een bom van onder zijn trui zou halen, het onverstoorbaar gevoel heeft dat er iets niet klopt, dat hij belangrijke feiten ontbeert. Waar moet hij die halen ? Indien ik zou weten waar die ligt, dan was ik al lang weg om het te zoeken – maar waar dan toch ? Ik voel me zo verdomde machteloos ! Ik word machteloos gemaakt, en dat maakt dat ik me onveilig voel, dat ik hier nu dit artikel schrijf en dat ik er hoofdpijn van krijg om télkens weer te zien dat er niks veranderd.

Over dertig jaar komen er onomkeerbare rampen, stelt de VN (zie ‘De Staat van de Aarde', op Indymedia 08/06, en ook op de website van UNEP - zoek naar GEO-3). Wat is de reactie van de Wereldvoedselconferentie ? Niks. Wat gaat men zeggen in Johannesburg (RIO+10) ? Ik hou mijn hart vast. De kloof tussen arm en rijk wordt steeds groter, zegt iédere weldenkende burger. Wat kwam er op de conferentie van Monterrey uit de bus ? De belofte van Bush om zijn geld voor ontwikkelingssamenwerking met 50% te verhogen (van 1% tot 1,5% van het BNP, weliswaar met 50% voor wapens in Israël en elders…), mits die landen meer ruimte zouden laten voor ‘politieke en economische hervormingen' ! Wij weten allemaal wat dàt wilt zeggen : smijt je markten open voor onze multinationals die je tot werkslaaf zullen maken, je cultuur zullen vernietigen, de eigen producenten zullen kapotconcurreren – en dan krijg je van ons nét die kleine aalmoes die je nodig hebt om een fractie van je schulden af te betalen. Tot de volgende crisis natuurlijk. Economische slavernij is het. Maar dàt is het verschil tussen de mooie woorden van ‘tegen 2015 willen we de armoede met 50% verminderen' en de werkelijkheid, die het omgekeerde verhaal vertelt. Verbijsterend. Als ik even een gokje mag doen op basis van voorbije ervaringen, denk ik dat Bush liefst van al zou zien dat de kritiek die wij hebben, onzichtbaar wordt, weggewist wordt. Een 1984 in het klein. Lang leve George Orwell voor zijn visionaire geest.

Maar ook wij, in het nobele Europa, zijn eigenlijk geen sikkenpit beter. Wij spelen hetzelfde spel, met als enige verschil dat er hier een beetje meer ruimte is in de pers, een beetje steviger onderwijs, een ruimere middenklasse en – belangrijkst van al – minder macht. Laat de klucht rond Israël het voor iedereen duidelijk maken dat het ook onze mooie jongens geen sikkenpit interesseert wat er met de Palestijnen gebeurt. De meest scherpe reactie die Israël de voorbij maanden kreeg van Europa, ging over materiële luxe : Israël had een luchthaven en hospitalen gebombardeerd die door Europa waren gebouwd, en nu wilden we de investering ervan terug ! Jongens toch !

Dan komen er 150 Palestijnse terroristen/verzetstrijders in de Geboortekerk van Christus vast te zitten (wat een ironie – een beschieting van de heiligste christelijke kerk in het Heilige Land door een volk dat zichzelf heilig noemt). Die worden later vrijgelaten, één ervan belandt in België, en dan wordt prompt door onze eigen ‘burgervaders' uitgeroepen dat het een schande is dat er een ‘terrorist' binnen wordt gelaten ! Het is een beetje als dat zwalpende schip dat in de jaren '30 met honderden joden nergens in de beschaafde wereld werd toegelaten en dan maar terugvoer naar Duitsland, waar alle passagiers dan in concentratiekampen en gaskamers hun naam, verhaal en leven verloren. We zijn geen sikkepit beter. Echt niet. Als het gaat om macht, vrees ik dat er in Europa heel wat machthebbers zijn die jaloers zijn op de wapens tot bevolkings- en denkcontrole die de Amerikanen bezitten.

Even terug naar het grote verhaal. Heel Europa en de VS staat op zijn kop omdat er ‘waarschijnlijk' ergens mensen plannen om met bommen vol kernafval steden te besmetten. In café's in Vlaanderen praten op ditzelfde moment wellicht mensen over ‘stel nu dat het hiér zou gebeuren.' Een bom op De Pinte of Grobbendonk. Alsjeblieft, mensen ! Er gaan écht geen mensen miljoenen steken in de voorbereiding van een bommencampagne om voor de lol medemensen te vermoorden ! Er zijn ongetwijfeld gekken op deze Aarde, maar daarvan bezitten velen hoge posten en zijn het de wanhopigsten die zich tot terrorisme bekeren. Ik kan me moeilijk voorstellen dat er ergens in een donkere kamer iemand een bom aan het ontwerpen is om Tielt of Geraardsbergen te vernietigen. Wat zouden ze ook ? Wat hebben die mensen hen gedaan ? Het is pas als Europa zich even lustig als de Amerikanen aan hebzucht en egoïsme ten koste van die wanhopigen bezondigt, dat die mensen als een laatste reddingsmiddel naar zo een smerige wapens grijpen. En dan wordt het doelwit écht niet Geraardsbergen. Als je één groot wapen hebt, dan schiet je op diegene waarvan je denkt dat het je grootste vijand is. Het is aan Europa om door middel van een menslievende en ecologisch/sociaal duurzame politiek te ontsnappen aan de titel ‘kleine Satan'. Dat doen we echter niet door evengoed voedsel en kernafval te dumpen in Afrika of door slechts lippendienst te bewijzen aan de Palestijnen of door onze grenzen te sluiten voor meer vredevolle wanhopigen. Het is aan Amerika om komaf te maken met hun allesvernietigende wereldpolitiek ten bate van de macht van enkelingen, als ze het terrorisme willen stoppen. Ik ben er 100% zeker van dat ook zij dat weten !

En heb je al eens gedacht aan de beschrijving van die ‘vuile bom' ? Het is een gewone bom met daarin kernafval verwerkt. Als je even verder denkt, dan weet je dat kernenergie onverwerkbare afval achterlaat. De huidige politiek bestaat erin om die rommel te verwerken in bommen van verarmd uranium of voor een aalmoes te dumpen in de Sahara. Die rakketten en granaten van verarmd uranium, die de vergelijking met een vuile terroristenbom wonder boven wonder goed doorstaan, zijn de laatste tien jaar gevallen op Palestina, Irak, Servië, Kosovo, Afghanistan,… Overal waar Amerikaanse tanks en ballistische rakketten verschijnen, vallen die bommen. Ook al zegt diezelfde tak van de wetenschap die nu waarschuwt voor vuile bommen, dat verarmd uranium helemaal niet schadelijk is, toch sterven er in het Irakese Basra élke dag mensen aan kanker door radioaktiviteit. Twee maten en twee gewichten – en één ervan bereikt onze dagbladen niet. Wat hebben wij die terroristen te verwijten ? Bush is een christen, en het christendom zegt : ‘gij zult een ander niet aandoen wat ge zelf niet wilt' en ‘wie een splinter in het oog van een ander zoekt, vergeet de balk in het eigen oog'. Staat in een nogal vreemd contrast met die bommen van verarmd uranium. Wellicht hoeven ze in Palestijnse, Irakese, Kosovaarse en Afghaanse akkers en steden maar even te rapen en ze hebben al het materiaal dat ze nodig hebben om zo een vuile bom te maken.

Wat me zonder meer altijd het meest raakt in een verhaal als dit, is dat het steeds weer dezelfde mensen zijn die sterven of lijden ten bate van enkelingen met geld, macht, diplomatieke onschendbaarheid, medailles, eretekens en diepe schuilkelders. Wie de VS terugpakt op jaren van vernielzucht in de hele wereld - exclusief de andere rijke en machtige landen - krijgt meteen de mantel ‘schurkenstaat' en ‘terrorist' aangemeten. Tegen hén mag een land als de VS vandaag ongestraft ‘preventieve aanvallen' uitvoeren, wat eigenlijk gelijk staat met een blind recht van de sterkste. Een vreemde conclusie na 2000 jaar zogenaamde beschaving en mooie woorden. Ben je tegen buitenlandse inmenging of machtsmisbruik, heb je als volk zoveel blinde trots dat je je als zelfmoordenaar wilt opofferen voor een zogenaamd hoger doel, of ben je zo wanhopig dat het er eigenlijk niet meer toe doet of je nu sterft aan honger of aan het stuur van een wagen die zo een vuile bom vervoert – je resultaat is nu meer van hetzelfde : bommen op je volk en je familie, embargo's die je overleving bedreigen, een discours dat je goede naam vernielt, een politiek die de toekomst van je kinderen tenietdoet – en dat alles onder goedkeurend oog van de internationale media en de ‘beschaafde' gemeenschap. Je verhaal wordt niet gehoord. Je lot is in deze vicieuze cirkel te sterven zonder rechten of naam. En de VS mag in dit hele verhaal wél vuile bommen (kleine bunkerpenetrerende atoombommetjes) gooien zonder op de vingers te worden getikt, ook al sterven de onbekenden dan in de naam van de vrijheid… De beloning van de machthebbers ? Champagne, herverkiezing, en soms zelfs de nominatie voor de Oscar voor de Vrede …

En wij maar roepen. Het hele verhaal maakt dat de gewone mens zich nu angstig tot rechts keert, grenzen dicht en iedereen in zijn eigen hokje – produceren tot de burnout er op volgt en consumeren tot je huis volstaat met dure prullaria, je afval door deuren en vensters buitenvliegt en je zelf dichtslibt onder de kilo's cholesterol.

Gedaan hiermee alsjeblieft. Ik wil niet langer deze teksten moeten neertypen. Ik wil journalistiek kunnen beoefenen en verhalen schrijven die zinvol zijn maar niet kwaad, die mijn kinderen doen lachen. Ik wil dat een politieker me serieus neemt en niet langer zegt dat ik een anarchist ben of een extreem-linkse, die wel goede vragen stelt maar geen goede antwoorden geeft. Ik wil een media die schrijft wat belangrijk is of interessant, en die niet elke betoging afdoet met ‘er waren weer rellen'. Ik wil een maatschappij die zich in protest opricht als de rechten van medemensen worden geschonden of als het milieu wordt vernield, niet een die enkel tot rellen in staat is als hun voetbalploeg heeft verloren. Maar voor alles wil ik dat ik, mijn vriendin, mijn vrienden, mijn familie en allen die ik niet ken, in vrijheid in de straten kunnen dansen, zonder dat we ons zorgen moeten maken omdat onze ‘volksvertegenwoordigers' ons fabeltjes wijsmaken of dat onverantwoordelijkheid en zelfzucht over de wereld heert. Ik wil eerlijkheid en vrijheid. Een éinde aan de volksverlakkerij en het machtsmisbruik !

arch/ive/ief (2000 - 2005)