arch/ive/ief (2000 - 2005)

Vandaag 9 juni ging het Arté X 112-project in avant-première. Negen studenten-opvoeders van de Ipsoc (Katho – Kortrijk) hebben - in samenwerking met twee docenten en de begeleiders van de illegalen en vooral mét de illegalen - een kunstproject op poten gezet in het CIB (in Brugge ook wel gekend onder de naam "de refuge").
Samen met de bewoners werden via verschillende activiteiten creaties gemaakt en samengebracht in een beschilderde caravan, onder de naam Arté X 112. "Arté" verwijst naar het kunstzinnige karakter, "X 112" verwijst naar de nieuwe naam die de bewoners krijgen als ze in het centrum toekomen, een letter voor de groep waartoe ze behoren en een cijfer van 1 tot 112, het maximaal aantal bewoners van het CIB.
De doelstellingen, waar het project naar behoren in geslaagd is, waren enerzijds een zinvolle tijdsbesteding voor de bewoners aan te bieden, en anderzijds een ruimer beeld van de asielproblematiek te geven aan het ruimere publiek, een beetje in naar de filosofie van "rendrez les invisibles visible" dus.

Ondergetekende dezes kreeg de kans om de avant-première vandaag te mogen meemaken. De bewoners van alle nationaliteiten hadden duidelijk hun best gedaan en waren opgezet met het initiatief. Ze hadden niet alleen meegewerkt aan de kunstwerken in de caravan die varieerden van beeldhouwen over mozaïek tot schilderen en kralen matjes, en ook aan het schilderen van taferelen op de caravan; maar ook vandaag hielpen ze mee aan de receptie en waren ze aanwezig onder het publiek, zodat ze de kans kregen een praatje te maken en dus voor een stuk in de openbaarheid te mogen treden, hoewel uiteraard nog steeds binnen de muren van deze "gevangenis". Ze hadden allemaal naar deze dag toegeleeft en hun beste kleren aangetrokken om hun boodschap te kunnen uitschreeuwen op een creatieve manier: in Arté X 112 was dit niet alleen duidelijk aan de figuren die zij uitgebeeld hadden, maar er waren ook boodschappen te lezen over hun situatie, hun drang naar vrijheid en het asielbeleid: iets wat mij het meest bijbleef was de leuze "België klein land, groot probleem". Ook het feit dat een aantal van de mensen die hadden meegewerkt ondertussen al moest vertrekken grijpt je aan, en ook morgen vertrekt weer één van hen… De sfeer vandaag was dan wel een beetje feestelijk, maar de drie rijen omheiningen, de bewakers, de prikkeldraad, tralies voor de ramen, sloten op elke deur,… bleven herinneren aan hun dagelijkse realiteit. Een realiteit van 2 maal 40 min mogen/moeten te verluchten per dag, een realiteit van scheiding van de seksen, een realiteit van niet mogen gaan en staan waar en doen wat ze willen, een leven getekend door het verleden en het heden, een leven van hoop en wanhoop en vooral: onzekerheid.

De mobiele constructie zal voor het publiek te zien zijn tijdens het Cactusfestival in Brugge (12-14 juli) en ook nog op een andere gelegenheid. Jammer dat het niet in Brugge 2002 kon…

[reacties welkom hieronder]