Agalev rijdt met paarse lijkwagen democratie naar kerkhof

De 'vaudeville' tussen Vlaams landbouw- en milieuminister Dua (Agalev) en 'minister-president' Dewael (VLD), toonde nog eens hoe zwaar het 'liberale' gedachtengoed botst met de 'groene' zorg voor ons leefmilieu. Als we Dirk Verhofstadt - broer van - geloven, dan is de 'sabotage' door de VLD van het milieubeleid, echter 'niet-liberaal'. In zijn boek 'Het menselijk liberalisme' ketst Dirk alle aanvallen op het liberalisme af met een grote verdwijntruk: een liberale politiek die niet overeenstemt met zijn idealistische visie, dat is geen liberale politiek ... Zo kunnen communisten zich ook afmaken van alle fouten in Stalins Sovjet-Unie of Pol Pots Cambodja.

Terwijl de radikale linkerzijde er in veel landen nog steeds niet in slaagt in het reine te komen met het verleden en de verdeeldheid (in Frankrijk lukt het zelfs niet de drie trotskistische partijen op één lijn te krijgen), rijden de groenen zich in tal van regeringen vast in de compromissen van de macht. In België weten ze het bovendien te presteren om een 'paars-groene regering' in stand te houden. Alsof het nu nog niet duidelijk is dat paars in de politiek een dodelijke combinatie is. Hoe lang kan Agalev zijn groen karretje nog aanhaken aan de purperen lijkwagen die met de democratie op weg is naar het kerkhof ?

Paars loopt niet enkel uit op 'bont en blauw' zoals Tobback voorspelde. In heel Europa leidt de politiek van paarse sociaal-democraten (al dan niet gesteund door halfblauwe 'groenen') tot opstoten van extreem- en maffieus-rechts dat in sommige landen (Denemarken, Italië, Oostenrijk ...) de beperkte bestaande democratie, al aan het begraven is.

Bea Cantillon, directeur voor het Centrum voor Sociaal Beleid (Ufsia), stelde in Knack (5/6) dat "het belangrijk is de mensen duidelijk te maken waarom de tegenstellingen links-rechts wel degelijk nog bestaan. In essentie gaat het over de vraag: hoe creëren we welvaart en hoe verdelen we die ? Dat is en blijft de kernvraag voor elk politiek handelen." Als men die kernvraag negeert en de indruk wekt "dat het er toch niet toe doet" (of links dan wel rechts aan de macht is), kan men het dan "de kiezer kwalijk nemen dat hij afhaakt ?". "Of dat hij om zich te laten gelden een stem uitbrengt op het Vlaams Blok ?"

Van purper-groen tot diepbruin. Is het dat wat Agalev wil ? Natuurlijk niet. De partij wil een aantal supernoodzakelijke veranderingen in ons milieubeleid doordrukken. Slaagt ze daar in ? De lijst van mislukkingen (te beginnen met het symbooldossier Doel) is ellenlang. De lijst van plannen waarin de groenen door de blauwen geboycot worden is nog langer, zoals de 'gestalkte' Vera Dua deze week duidelijk maakte.

Is er een alternatief ? Bea Cantillon ziet het zo: "Willen de sociaal-democraten de opmars van rechts stoppen, dan moeten ze zich waarschijnlijk linkser positioneren en uitleggen wat dat betekent. Inhoudelijk zal het thema van de inkomensongelijkheid opnieuw op de voorgrond moeten komen (...) En het is evident dat ze migratie en veiligheid hoog op de agenda moeten zetten en daarover vanuit een sociaal-democratische visie een gedachtenpakket uitwerken, want dat hebben ze op dit moment niet."

Als we echter zien hoe 'sociaal-democraten' overal in Europa rechtse en zelfs extreem-rechtse oplossingen achternalopen (Blair wil samen met Berlusconi oorlogsbodems inzetten om Fort Europa te bewaken), dan is duidelijk dat niet de 'sociaal-democratie' ons uit het slop gaat halen. De 'sociaal-democratie' die met 'spin doctors' de massa 'managet' in plaats van voor en door de bevolking een echte democratie uit te bouwen.

Nodig is een democratisch-socialistisch alternatief dat zowel los staat van de oude autoritaire boegbeelden (Trotski is dood Arlette !, Dzjoegasvili ook Ludo), als van de verlokkingen van het kapitalisme (zie hoe Karel Van Miert grossiert in beheersmandaten in multinationals - Carrefour, Siemens, Afga-Gevaert ... - en hij is niet de enige).

Democratisch-socialisten - genre de SP in Nederland - moeten ons de waarheid over de migratie durven vertellen: dat ze niet te stoppen, alleen maar te beheersen is. Voor dat 'beheersen' zullen we veel geld moeten investeren om de mensonterende armoede de (derde) wereld uit te helpen. Dat geld moeten we halen waar het zit: bij de rijke toplaag en de bedrijven voor wie dit landje met zijn bijna onbestaande belastingscontroles een fiscaal paradijs is. Natuurlijk zullen multinationals dan de boel willen chanteren - zie hoe ze in Duitsland de linkse minister Oskar Lafontaine torpeteerden - maar daar moet dan maar ferm op gereageerd worden. Via juridische stappen, met nationalisaties enzoverder. Vroeger kon dat, waarom nu niet ?

Maar om zo'n ferm sociaal beleid te voeren heb je een stevige linkse meerderheid nodig. Die kan niet gevormd worden met halfslachtige partijen zoals SPa en Agalev die niet weten te kiezen tussen links en rechts, bevreesd als ze zijn om in te gaan tegen het door de commerciële media gepropageerde rechtse gedachtengoed. Is het overigens niet de hoogste tijd dat Agalev van naam verandert ? 'Anders Gaan Leven' doen we toch niet. 'Groenlinks.be' zou een duidelijke keuze betekenen voor zowel de natuur als de gewone mens. Waarop nog wachten Jos, Mieke en Vera ?

Dit artikel komt uit het wekelijks media-e-zine e-DIOGENE(S). Om dit e-zine volledig te ontvangen: mailen naar mediadoc.diva@skynet.be

arch/ive/ief (2000 - 2005)