arch/ive/ief (2000 - 2005)

Begin mei betoogden in Jeruzalem tienduizenden Israëlische arbeiders en jongeren tegen de oorlogspolitiek van Sharon. Dit is ongetwijfeld de uitdrukking van een groeiend wantrouwen in militaire oplossingen voor het conflict. De joodse bevolking, die onder invloed van de Palestijnse zelfmoordaanslagen - een radeloos, maar contraproductief gevolg van Sharons misdadige politiek - bereid leek zich achter haar kapitalistische leiders te scharen, ziet die leiding verstrikt geraken in meningsverschillen over de weg vooruit.

Deze massale vredesbetoging toont aan dat de joodse arbeiders en jongeren geen eengemaakte «reactionaire massa» vormen. Het winnen van de Israëlische arbeidersklasse is ook vanuit Palestijns standpunt de sleutel tot een oplossing voor het conflict. Dit kan alleen maar door een socialistische strategie naar voor te brengen, die de voedingsbodem voor een burgerlijke "verdeel en heers"-politiek wegneemt. Die voedingsbodem is de opgelegde, kapitalistische schaarste die zich uitdrukt in armoede, werkloosheid, besparingen, afbouw van openbare diensten - zowel voor de Palestijnse bevolking als voor een groeiend deel van de Israëlische arbeidersklasse.

Sharon kondigde een besparingsprogramma aan om de oorlog verder te financieren. 13 miljard shekels op een begroting van iets meer dan 200 miljard gaat naar de oorlog. Onder de Israëlische bevolking groeit de woede over het feit dat ze zowel met haar geld als met haar leven moet betalen voor een oorlog waar geen einde aan komt. De ultra-orthodoxe Shas-partij, die beweert de armste joden te verdedigen, stapte reeds uit Sharons regering uit onvrede met zijn besparingsplannen. Dit zet de voortzetting van zijn coalitie, met 60 zetels van de 120 in de Knesseth, onder verscherpte druk en maakt zijn positie - zeker als de vredesbeweging uitbreiding kent - wankel.

Langs Palestijnse kant is er de vraag wie een oplossing kan bieden: er komt steeds meer kritiek op de werking van de Palestijnse Autoriteit. Arafat werd verplicht om hervormingen aan te kondigen om de corruptie, de gebrekkige democratische rechten en de vriendjespolitiek binnen de Palestijnse Autoriteit tegen te gaan. Hij kondigde ook nieuwe verkiezingen aan, onder ander meer voor regering en parlement.

Oorlog schort de sociale kwesties niet op, maar maakt ze scherper. De leiders van de meer linkse fracties binnen de PLO vinden misschien dat er een eenheid nodig is met de burgerlijke, Palestijnse krachten, de vraag is of de werkloze, in sloppen levende Palestijn van Jenin dat ook vindt. De LSP en haar zusterorganisatie in Israël/Palestina, Maavak Sozialisti, komen op voor Palestijns verzet tegen Sharons agressie onder een arbeidersleiding. Enkel op die manier, door de opbouw van socialistische krachten in de Palestijnse gebieden en Israël, kan er een fundamentele oplossing worden bereikt: een socialistische Palestina en een socialistisch Israël met Jeruzalem als gedeelde hoofdstad en democratische rechten voor alle minderheden.

"De joodse bevolking, die onder invloed van de Palestijnse zelfmoordaanslagen - een radeloos, maar contraproductief gevolg van Sharons misdadige politiek - bereid leek zich achter haar kapitalistische leiders te scharen, ziet die leiding verstrikt geraken in meningsverschillen over de weg vooruit."

Het is weer de schuld van de Palestijnen. Jullie kunnen het echt niet laten, hé?

"De leiders van de meer linkse fracties binnen de PLO vinden misschien dat er een eenheid nodig is met de burgerlijke, Palestijnse krachten, de vraag is of de werkloze, in sloppen levende Palestijn van Jenin dat ook vindt. De LSP en haar zusterorganisatie in Israël/Palestina, Maavak Sozialisti, komen op voor Palestijns verzet tegen Sharons agressie onder een arbeidersleiding."

LSP roept nog maar eens op tot de omverwerping van de Palestijnse autoriteit ("burgerlijke, Palestijnse krachten") en blijft daarmee blind voor de eenheid die momenteel de kracht uitmaakt van het Palestijns verzet.
Leuke partij die in het midden van een oorlog oproept tot de onthoofding van het verzet en daarmee vreemd genoeg op de lijn van Sharon zit. De hele huidige oorlog is immers bedoeld om de Palestijnse autoriteit kapot te maken.

Ach laat maar kletsen.
Die mannen zijn zo sectair dat ze in naam van eenheid oproepen om iedereen tegelijk als vijand te beschouwen.
Niemand is goed genoeg om mee samen te werken, .... buiten de sociaal democratie. Zo werkt dat bij sjarels.
Linkse praat .... veel ultra linkse kritiek. Om uiteindelijk hetzelfde te vertellen als de SP.A.