"Johan Leman moet ontslag nemen"

Tarik Fraihi:
http://www.flwi.rug.ac.be/cie/CIE/fraihi2.htm
Bij het opstellen van een migrantenbeleid en uitwerken van een integratieconcept, ongeveer 10 jaar geleden - en dit na de electorale druk van het Vlaams Blok - werden er nauwelijks of geen allochtonen uit de verschillende gemeenschappen betrokken.

Ondanks de positieve intenties moet het effect van deze integratiesector ernstig in twijfel getrokken worden. Zij werpen zich dikwijls op als buffer te, opzichte van het beleid, en de indruk leeft dat zij de allochtone eisen filteren en soms zelfs kelderen. Remember de beruchte uitspraak ‘ Allochtonen moeten stoppen met klagen over stemrecht' van Johan Leman in de Morgen van enkele jaren terug. De idee dat de integratiesector participatie- en emancipatiebelemmerend functioneert, neemt sterk toe en is vaak niet onterecht. In niet minder dan 8 regionale en 43 lokale integratiecentra werkten in 1998 136 fulltime krachten. In 1999 is er meer dan 335 miljoen frank uitgetrokken voor deze sector. Een sector die nooit geëvalueerd werd en waarin anno 2000 het aantal allochtonen met een kaderfunctie op de vingers van 1 hand te tellen is. Een evaluatie naar resultaten, bereikbaarheid en tevredenheid van de doelgroepen is een minimum. Niet alleen de inspraak van de verschillende allochtone gemeenschappen moet voldoende gegarandeerd worden, ook hun participatie dient op alle niveaus opgetrokken te worden en dit evenredig met hun aandeel in de bevolkingssamenstelling.

Een grote groep politici hebben van het stigmatiseren en problematiseren van allochtone gemeenschappen een nationale sport gemaakt. Uit profileringdrang willen ze scoren, ten koste van een bevolkingsgroep die electoraal weinig slagkracht heeft door het uitblijven van het algemeen stemrecht. Het integratieconcept dat zij in het verleden hebben uitgedokterd is niet meer dan een folklorefestivalmodel, gebaseerd op een vrijblijvende tolerantie en waarbij integratie niet veel meer is dan het ‘in de gratie' vallen bij de autochtone bevolking. Het huidige integratieconcept heeft haar failliet bewezen. De bedenkers ervan, zoals Johan Leman, zouden er beter aan doen de eer aan zichzelf te houden en ontslag nemen. Er moet een nieuw concept uitgewerkt worden waarin de allochtonen van in het begin actief bij betrokken zijn, en dat op een constructieve manier met wederzijds respect en zonder enige vorm van paternalisme.

Mohamed TALHAOUI:
http://www.flwi.rug.ac.be/cie/CIE/mtalhaoui2.htm
Het integratieconcept zoals dat tot op de dag van vandaag door de overheid gedefinieerd en ontwikkeld werd en dat in feite neerkomt op assimilatie, is mensonterend, racistisch, xenofoob en onderdrukkend en dient van de hand gewezen te worden. Het is af te raden dat autochtone islamologen en antropologen in migrantenorganisaties of instellingen die met migrantenthema's werken, de beleidslijnen uitstippelen in deze organisaties, aangezien het eerste doel van zulke wetenschappers in overheidsfunctie vaak niet is de rechten van minderheden te bevorderen maar vooral ze beter in kaart te brengen en ze zodoende beter te controleren en te domineren.

De bewustwording van de migrantengemeenschap omtrent dat thema wordt realiteit met de ontslageis van Johan Leman, die de islamitische migrantengemeenschap al jarenlang met een kluitje in het riet stuurt: van een doeltreffende racisme- wetgeving is geen sprake, migranten hebben onder zijn beleid hun islamitische identiteit gefnuikt gezien en hun sociaal-economische positie is er enkel op achteruitgegaan in het licht van de toenemende aanhang van extreem-rechts die Leman zelfs ten dele als democratisch legitimeert. Het gelijkekansenbeleid voor migranten moet door een andere instelling uitgevoerd worden. Die moet bij voorkeur geleid worden door een migrante die speciale aandacht zal schenken aan gelijke kansen voor migrantenvrouwen en andere zeer kwetsbare groepen binnen de migrantengemeenschap.

Ten slotte moeten migranten de kans krijgen zélf hun politieke kandidaten voor te dragen en moeten ze geen (migranten-)kandidaten die de assimilatiebelangen van de meerderheid steunen accepteren als zogenaamde migranten- woordvoerders. Men kan niet om de vaststelling heen dat de huidige migrantenverkozenen door de autochtonen verkozen zijn juist omdat ze zich volledig hebben geassimileerd en zich in ruil voor een aangenaam postje en een royale verloning niet te veel aantrekken van de belangen van de migrantengemeenschap. Ondertussen wordt de democratische schijn van de traditionele partijen hoog gehouden, wordt een eventuele discriminatieklacht tegenover de overheid goedkoop in de kiem gesmoord en bieden deze trouwe luitenanten de zekerheid dat er niets wezenlijk gebeurt om de situatie van migranten te bevorderen.

Mohamed Talhaoui:
http://www.flwi.rug.ac.be/cie/CIE/mtalhaoui1.htm
Welnu, in België voert men al een aantal jaren een zogenaamde ,,integratiepolitiek'' die bij haar definiëring en ontwikkeling (door Paula D'Hondt en Johan Leman) concrete ideologische keuzen inhield die mijns inziens flagrante inbreuken zijn op fundamentele rechten en vrijheden. De oprichting van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding (als ik het mij goed herinner werd deze naam uitgevonden door Herman Suykerbuyk die bezwaren maakte tegen de term Etnische Gelijkheid) en het opzetten van een uitgebreide ,,integratiesector'' moeten naar mijn mening verdoezelen waar het in wezen om draait: een toenemend georganiseerd racisme, meer en meer vogelvrijverklaarde migranten en een heus onderdrukkend assimilatiebeleid dat lak heeft aan culturele en religieuze diversiteit, aan gelijkheid en non-discriminatie.

arch/ive/ief (2000 - 2005)