Noord-Korea in de vuurlinie van journalisten en de VS by Bert De Belder Tuesday May 28, 2002 at 11:04 AM |
bert.debelder@wanadoo.be |
"Noord-Korea: het laatste IJzeren Gordijn". Onder die titel loopt een weeklange reportage in het Radio 1-programma Voor de Dag, naar aanleiding van de wereldbeker voetbal in Japan en Zuid-Korea. Johan De Ryck trok als toerist naar Noord-Korea, maar maakte er in het geheim reportages. Proper is dat.
"Noord-Korea: het laatste IJzeren Gordijn". Onder die titel loopt een weeklange reportage in het Radio 1-programma Voor de Dag, naar aanleiding van de wereldbeker voetbal in Japan en Zuid-Korea. Johan De Ryck trok als toerist naar Noord-Korea, maar maakte er in het geheim reportages. Proper is dat.
"Een hallucinant avontuur", zo klonk het vanmorgen. Een kruising tussen "een sprookje, een secte en een militaire kazerne". Er werd gelachen met de Noord-Koreaanse jaartelling, die Kim Il Sung op dezelfde voet plaatst als Julius Caesar en Napoleon Bonaparte. Ook de aankondiging op de luchthaven van Pyongyang, "Welkom in het volksparadijs", moest eraan geloven. Eergisteren reed ik met de bus vanuit Caen, waar we tegen de oorlogen van Bush hadden betoogd, België binnen. "Welkom in het Koninkrijk België", las ik aan de grens. Ongetwijfeld stukken beter, minder verwerpelijk en minder belachelijk dan je land een "volksparadijs" noemen…
Nochtans zit er veel waarheid in de voorstelling van het programma op de Radio 1-website (http://www.radio1.be/blikvanger/Vdd_noordkorea.htm): "Over Noord-Korea kan blijkbaar maar in twee toonaarden worden gesproken. Enerzijds is er het discours van George Bush en de zijnen die het land bestempelen als een schurkenstaat, een onderdeel van de beruchte ‘as van het kwaad'. (…) Anderzijds is er de retoriek van de Partij van de Arbeid (…)." Nu Bush Noord-Korea zo openlijk heeft aangeduid als een concreet doelwit voor een volgende oorlog, zijn er inderdaad maar twee opties: meestappen in die oorlogslogica, of de verdediging van Noord-Korea opnemen.
De VS-dreiging is heel reëel – benieuwd of dit op de VRT aan bod zal komen. In maart nog voerden de Verenigde Staten in Zuid-Korea de grootste militaire oefeningen ooit uit. Alle 37.000 in Zuid-Korea gelegerde Amerikaanse soldaten namen eraan deel, samen met nog 10.000 anderen die in Japan, Guam en de Verenigde staten zijn gestationeerd, en de zowat 650.000 Zuid-Koreaanse soldaten. De VS hebben ruim duizend kernkoppen opgesteld in Zuid-Korea, terwijl Noord-Korea helemaal geen kernmacht is. Als de VS ontwapening willen, dat ze dan dààr beginnen! Niemand kan het voorwendsel van de Noord-Koreaanse "dreiging met raketaanvallen" immers ernstig nemen. Met zijn 25 miljoen inwoners is het een relatief klein derdewereldland, met heel wat economische moeilijkheden. Waarom zou het ten aanval trekken tegen een supermacht die militair duizend keer sterker is?
Neen, er moeten andere redenen zijn. Ten eerste is de Nieuwe Imperialistische Wereldorde niet verenigbaar met het voortbestaan van socialistische landen, waar ook ter wereld – zie ook Bush zijn uitvallen en verstrakt embargo tegen Cuba. De VS willen ten allen prijze verhinderen dat de onderdrukte volkeren en de arbeiders een uitweg voor hun onderdrukking en hun uitbuiting zien in de socialistische landen. Ten tweede maakt Washington zich zorgen over een hereniging van Korea die niet onder zijn voogdij en op zijn voorwaarden zou gebeuren. Het "IJzeren Gordijn" tussen Noord en Zuid is er opgehangen door de VS, en heel het Koreaanse volk wil dat wég! Maar de VS zien in de vreedzame hereniging van Korea een bedreiging voor zijn overheersing in Azië. Want dan zou men de massale aanwezigheid van Amerikaanse troepen en raketten in Zuid-Korea en Japan wel eens in vraag kunnen stellen. En die zijn nodig om op termijn het grootste doelwit van de VS te kunnen aanpakken, de Volksrepubliek China. In die zin is de verdediging van Noord-Korea van essentieel belang voor het verhinderen van een derde wereldoorlog, en kunnen we alle eerlijke pogingen tot hereniging van het Noorden en het Zuiden van Korea alleen maar toejuichen en steunen. Als de sport daar op enige wijze kan toe bijdragen – zoals Noord-Korea herhaaldelijk heeft voorgesteld – wel, leve het voetbal dan!