arch/ive/ief (2000 - 2005)

Er zijn van die dagen dat je echt blij en trots bent in Brussel te wonen. Afgelopen zaterdag was zo'n dag. Ondanks alle pessimisme van de weerberichten kon de zon het toch niet over haar hart krijgen afwezig te geven op dit onwaarschijnlijke feest. 4250 deelnemers, meer dan 300000 enthousiaste toeschouwers... In niets kan je dit vergelijken met de traditionele carnavaloptochten die de rest van ons land wel eens teisterern. Zo is het gebruik van een ontploffingsmotor verboden en ook rijdende discobars kom je niet tegen. De optocht wil ook een uiting zijn van gelijkheid, het is dus tevergeefs zoeken naar een of andere dwaze prins of naar drieste mensen die elkaar te lijf gaan om zoveel mogelijk snoepgoed met de grijpgrage handen in een zak te proppen. Niets van dat alles. De parade wordt er alleen maar sympathieker en authentieker door. Vier uur lang schuift de optocht aan ons voorbij, dit is voor al die duizenden mensen het hoogtepunt, hier hebben ze met vereende krachten zolang aan gewerkt. Zelfgemaakte kostuums, een eigenhandig ontworpen muzikale wagen waar je zeker met 15 man lawaai op kan maken, eigenlijk een soort reuze-instrument dus, steltlopers, Afrikaanse regendansen,. akrobaten,.. het passeert allemaal de revue. Er is applaus voor de mooist uitgedoste of spectaculairst voortbewegende groepen.

Een zinneke is eigenlijk een bastaardhond, een stratier, een ronddolende zwerfhond. Een kruising van twee of meer bestaande rassen ontneemt het beestje zijn identiteit. Tegelijkertijd ontleent het beestje hier ook net zijn identiteit aan. Die vergelijking kunnen we doortrekken voor Brussel en zijn inwoners. Een stevige meltpot van nationaliteiten, huisdskleuren en culturen. Dat is Brussel, door de eeuwen heen zijn we allemaal zinnekes geworden.

Verder wil de parade de ongelijkheid wegwerken en een dam opwerpen tegen haat en overdraagzaamheid. Het hele project kadert ook in het wijkoplevingsbeleid van de Brusselse overheid. In de verschillende wijken onstaan workshops en ateliers waar artiesten en burgers hun verbeeldingskrachten bundelen en samenwerken aan de meest waanzinnige creaties. Artiesten en burgers werken samen aan één groot volksfeest, kracht puttend uit de culturele diversiteit. Op deze manier is de Zinnekesparade meer dan zomaar een éénmalige optocht. Het is een project dat verder reikt dan wat we op de straatstenen zien. Het is een katalysator voor de creatieve dynamiek die ontegensprekelijk in het Brussels socio-culturele verenigingsleven aanwezig is.

De Zinnekesparade is het antwoord van Brussel op een probleem dat niet alleen in Vlaanderen de kop opsteekt. Hoe noemt Stevaert het weer? De verzuring, inderdaad.

goeie commentaar! inderdaad,het is een opmerkelijk gebeuren en de honderden mensen die zich hiervoor engageerden verdienen alle lof. Drie keer heb ik een verwijzing naar de Palestijnse strijd gezien, bescheiden, maar het was er.Een volgende editie mag de politieke thema's niet meer uit de weg gaan!
Voor degenen die er niet bijwaren: het doet deugd om in deze barre tijden een zo vrolijk en speels gebeuren mee te maken. En te ervaren hoe sterk een 'gemeenschapsgevoel'kan beleefd worden.
Punt van kritiek voor de organisatoren: het was jammer d