arch/ive/ief (2000 - 2005)

Op de trein van Gent naar Lille, éénmaal gecontroleerd door de douane, tweemaal door de politie. Bij het uitstappen in het station, vijf mannen van de CRS en vier militairen met het geweer in de hand.
Elke keer als je ze iemand ziet fouilleren is de gefouilleerde een bruine medemens, nog nooit een blanke zien gefouilleerd worden.
Nog steeds geen vuilbakken in het station, dat is nu al 8 maand zo.
In de straat, militairen en CRS. De CRS heeft een mooi uniform aan. Zwarte lederen kepi, zwarte lederen vest tot onder de kineën, mooie zwarte botten, ze doen me denken aan figuren uit de Tweede Wereldoorlog.
In de supermarkt moet je je inhoud van je zakken tonen voor je binnen gaat aan stevige securitypersonen. Ook aan de ingang van veel andere winkels staat er security.
Ook in de metro zie je veel militairen. Ik ben er ondertussen al aan gewoon geraakt, net als vele Fransen. Ik besef dat ze hier vroeger enkele bomaanslagen gehad hebben, maar nu zijn ze hier(in Rijsel toch) precies elke dag in staat van alert.

En dan is iedereen blij dat de democratie gered is. De sans-papiers mochten betogen tegen extreem-rechts, zouden ze nu ook terug mogen betogen tegen het asielbeleid van Chiraq?