arch/ive/ief (2000 - 2005)

1 Meifeest 2002:

De grijze hemel is eindelijk opgetrokken. De zon schijnt zowaar boven de hippodroom van Groenendaal! In en rond het complex is het 1 Meifeest van de Partij van de Arbeid volop aan de gang. Honderden mensen, tientallen nationaliteiten kuieren er langs de stands, praten in de bar of luisteren naar de verschillende debatten. Hoog tijd om wat aan verkenning te gaan doen.

Frank Sonck
01-05-2002

Bij het binnenkomen valt de Red Dragon op, de woedende rode draak van verzet die de jongeren van de PVDA afgelopen maanden meedroegen tegen het Europa van het kapitaal. De Red Dragon laat vandaag zijn binnenkant zien: een prachtige fototentoonstelling over de antiglobaliseringsbeweging.

In de Festivalzaal praat PVDA-voorzitter Ludo Martens met Michel Lema over de situatie in Congo. Lema was in het verleden kabinetschef van voormalig minister van Buitenlandse Zaken Abdoulaye Yerodia. Hij vervangt vandaag zijn vroegere baas. Die kon niet komen omdat de Belgische overheid en het gerecht nog steeds hun kolonialistische gerechtelijke klacht tegen hem aanhouden. Wat kwaad bloed zet bij nogal wat aanwezigen.

Mijn verkenningstocht doorheen het feest verloopt eerder moeizaam, maar dan op een leuke manier. Om de vijf passen bekende gezichten. "Hallo, hoe gaat het? Het is nog beter dan vorig jaar, niet? Meer volk, nog meer ambiance", vertelt Nico me.

In de tent democratie praten spreekt advocaat Ivo Flachet intussen over zijn ervaringen met de Legal Teams in de afgelopen maanden van antiglobalistisch verzet. Eregasten aan zijn tafel zijn de ouders Carlo Giuliani, de jonge betoger die vorige zomer in Genua werd doodgeschoten door de politie van de extreem rechtse Berlusconi. Ze leggen een aangrijpend getuigenis af. "Carlo wilde ooit de wereld kunnen rondreizen. Nu doen wij het in zijn plaats, om te getuigen over wat hem is overkomen. We doen dat niet enkel voor hem maar voor alle jongeren", zegt de moeder. Haar man valt bij: "Er waart een spook door Europa. En deze keer is het spijtig genoeg het spook van racistisch en fascistisch rechts. We moeten samen het verslaan."

In de Ruimte voor het Socialisme stellen de jongeren hun Vietnamreis voor. Ik kom er Frieda tegen. Zij is Belgische maar leeft in de Verenigde Staten. Ze verricht er wetenschappelijk werk aan de universiteit van Chappel Hill, in North Carolina. Het is de tweede keer dat ze het 1 Meifeest van de PVDA bezoekt. "Het is leuk om weer hier te zijn. Ik begin al behoorlijk wat mensen te kennen." Welke activiteiten interesseren haar? "De debatten over Congo en Palestina. Ik vind het wel spijtig dat Yerodia uiteindelijk toch niet kan komen. Maar toch vind je hier een verfrissende, kritische kijk op de zaken. En dat doet telkens deugd. In de VS werk ik zelf mee binnen een netwerk van progressieve academici.."

In de Vredestent luisteren een 150-tal mensen naar dokter Geert Van Moorter, ULB-professor Anne Morelli en nog zes andere Vredesinspecteurs. Zij trokken met 120 naar Irak om daar een levend schild te vormen tegen de oorlogsdreiging van de VS en Europa. Geert Van Moorter legt uit hoe de VS systematisch het Iraakse volk wurgen met het embargo. In het publiek luistert Hassan aandachtig. Hij is een veertiger. "Het is de eerste keer dat ik kom. Ik ben eigenlijk van de PS, zegt hij, maar ik vind dit 1 Meifeest veel gemoedelijker. De PVDA doet ook veel voor de solidariteit met de Palestijnen. Dat vind ik superbelangrijk. Ik ben op dat vlak ontgoocheld in de PS. Maar ik had hier wel meer pers verwacht. Hoewel, die willen natuurlijk geen aandacht aan jullie besteden. Net als bij de PS, daar noemen ze de PVDA ook altijd herrieschoppers, extremisten." En, ben je er hier al veel tegengekomen, vraag ik. "Niet echt, valt zeer goed mee", grijnst Hassan me toe.