arch/ive/ief (2000 - 2005)

Sterfput Jenin. Terwijl gepantserde Israëlische bulddozers er de huizen platwalsten, met mensen en al, bestookten Israëlische aanvalshelicopters elk teken van overblijvend leven. Het begon, zegt Israël, toen dertien van onze soldaten in een hinderlaag werden gedood. Jenin was No-Go-Zone voor pottenkijkers. Enkele journalisten waagden zich toch naar binnen. De anderen kregen nadien, omkaderd door het leger, een begeleid bezoek. Sharon zegt : ik doe wat Bush doet. Zijn soldaten verklaren onbeschaamd dat ze burgers uit Jenin als levend schild gebruikten : een oorlogsmisdaad zonder meer. Israël rookt de Palestijnen uit. Dat is wat de wereld ziet.

Wat de wereld niet ziet, is hoe tegelijk het administratieve geheugen van de Palestijnse Authoriteit wordt gestolen. In het Palestijnse ministerie van Opvoeding, bij de dienst Land-Registratie, in een half dozijn andere Palestijnse overheidsgebouwen slaan Israëlische soldaten alle computers stuk, rukken er de harde schijven uit, en verdwijnen als dieven in de nacht met duizenden data. Alle examenuitslagen sinds 1960 van alle Palestijnse scholieren zijn weg. Het hele kadaster, een halszaak in een conflict dat draait om Bezette Gebieden, is weg.

Onze media zijn verziekt. Een zelfontketende spiraal van geweld, titelt een Vlaams "onafhankelijk dagblad", met daaronder bladzijden vol metafysica. Zoals een mesthoop of een kolenterril is Palestina uit zichzelf in brand geschoten. Daaraan gaat in die media géén geschiedenis, geen Balfour-verklaring, geen Brits koloniaal gestook, geen Zesdaagse Oorlog, geen Sabra en Chatila of Intifada vooraf. Geen wonder dat de lezers het niet meer begrijpen, of in de oorlogsproganda trappen : Operatie Verdedigingsmuur duurt tot we klaar zijn, zegt Israël, dat is Psychologische Oorlogsvoering van wereldklasse.

De Amerikaanse politoloog Michael Parenti zegt over de "media people" dat ze "het onvermogen hebben aangekweekt om de waarheid te zeggen". Gelukkig houden die "media people" de publieke opinie niet totaal onder de knoet (*). Op 7 april gingen in Brussel zo rond de 20.000 mensen de straat op, een overgrote meerderheid allochtonen, de meesten uit solidariteit met de bevolking in Palestina, anderen (het was hun verbeten ernst aan te zien) uit bittere verontwaardiging over wat dat volk wordt aangedaan.

Ons land had nooit eerder zo'n manifestatie gezien. Ik hoorde een Brusselse Marokkaan die namiddag een grootse vergelijking maken. "Dit is onze Witte Mars", zei hij trots. Terwijl voor het station-Leopoldwijk de toespraken begonnen, moesten nabij het Noordstation nog vele duizenden in beweging komen. Opmerkelijk onder de sprekers : een man van de progressief-joodse unie van België die riep "wij zijn allen Palestijnen". Opmerkelijk in de stoet : talrijke groepen van strijdlustige jonge vrouwen. De slogans konden tellen. Hele spreekkoren richtten zich tegen de as Bush-Sharon en demonstreerden hun steun aan het anti-Israëlische verzet. Hamas en Hezbollah werden bij naam genoemd. Het vervolg was voorspelbaar. Deze stoet stoorde evenzeer als de Witte Mars van nu zesenhalfjaar geleden. Maar onze politiekers bleven, althans voor de buitenwacht, onverstoorbaar. 20.000 man op straat in Brussel, dat telt alleen als het in hun (communautaire) kramen past.

Ik geloof nochtans dat onze politiekers de boodschap begrepen hebben. Twee weken na Brussel wil Antwerpen uitpakken met een Palestina-betoging. Maar dat feest, beslist buldermeester Leona Detiège (die praat alsof wij doof zijn), gaat nu fijn niet door. Om haar diktaat te onderbouwen, laat ze in het Antwerpse luchtruim een helicopter van de Federale Politie op. Dat betekent : het broeit in de wijken, het gist op straat. Kijk maar, zegt Detiège, hoe de eerste Palestina-bijeenkomst op de Antwerpse Meir in rellen is ontaard.
Die bijeenkomst was, nota bene, wèl aangevraagd en in samenspraak met de politie gepland. 2000 mensen bleven, zoals afgesproken, twee uur lang ter plekke, maar botsten aan het eind - dat was niet voorzien - aan weerskanten op een cordon van de politie. Al wie voor Palestina wil manifesteren, staat nu als herrieschopper geboekstaafd. Dus kreeg de volgende Palestina-betoging verbod.

Mag ik op iets wijzen ? Begin maart trok er een andere betoging door Brussel waarop òòk veel allochtonen werden verwacht, de stoet voor gelijke rechten. Daar liepen in verhouding veel minder mensen uit de allochtone gemeenschappen mee dan vorige keren. Hebben ze geen reden meer om mee te doen ? Integendeel. De Belgische samenleving zegt nu openlijk : wij integreren u niet, u krijgt géén stemrecht, u blijft burgers of - juister - wezens van het derde knoopsgat. Desondanks géén massale presentie "uit de wijken", zoals we de allochtonen nu zijn gaan noemen. Als dat geen teken is. Willen zij wel de straat op, mèt ons, voor Palestina, dan mogen ze niet. En dan maar zwetsen over remedies tegen de Verzuring.

14 april 2002