arch/ive/ief (2000 - 2005)

[ ndrk: Here's the text. Is it so difficult to publish it this way, so everybody can directly read it? ]

Perstekst ‘Vrienden van Geert en Linz'

Enkele maanden geleden kwam een klein groepje mensen samen die bevriend zijn met Geert en Linz. Allemaal voelen we ons nauw betrokken bij het proces dat tegen hen loopt.
Geert zit al anderhalf jaar in de gevangenis: een tijdlang in voorhechtenis en ondertussen voor de veroordeling in een ander dossier.
Wij zoeken niet naar de ‘waarheid achter de feiten', maar als vrienden van Geert en Linz zijn we geïnteresseerd in hun toekomst en daarmee ook in onze eigen toekomst en die van andere activisten. We bieden hen dan ook de steun die we hen kunnen bieden: emotioneel, financieel, materieel,…
Onze confrontatie met het gevangenissysteem, met de kost van de advocaten, met het politiesysteem, dat iedereen criminaliseert die zich bezighoudt met fietsacties, kraken, opkomen voor vluchtelingen, hebben ons nog maar eens doen beseffen dat je platgewalst wordt als je alleen staat. Voor ons als vrienden is het daarom belangrijk om hen te blijven steunen.

Geen van ons heeft ook maar iets met het ALF of met de acties ervan te maken. We zijn wel politiek actief op vele vlakken zoals daklozenrechten, vrouwenrechten, holebirechten en vluchtelingenrechten. We hebben hierbij altijd gekozen voor geweldloos, pacifistisch actievoeren.
Toch hebben we allemaal in meer of mindere mate de gevolgen van de "jacht op het ALF" ondervonden. Sommige mensen uit onze vriendenkring werden gevolgd, ondervraagd of ook aangehouden. Zonder veel resultaat voor het ALF-onderzoek, maar met grote gevolgen voor alle ‘naïeve idealisten' uit het Antwerpse. Mensen die zich al jaren inzetten voor een fietsvriendelijke stad, dierenrechten, vluchtelingen, recht op wonen en een betere rechtvaardigere wereld in het algemeen werden afgeschrikt door de ondervragingen en bedreigingen en haakten volledig af. Op die manier zijn de acties in naam van het ALF en de daarop volgende onkiese politieonderzoeken nefast geweest voor vele opbouwende initiatieven in het Antwerpse.

Ook de rol van de media mag niet onderschat worden. Door de foute voorstelling van anarchisme in de media (en door het gerecht) en door criminalisering, sensationalisering en marginalisering van maatschappelijke actie ontstaat er bij jongeren een soort heroïsme. Geweldloze actie krijgt nauwelijks aandacht, terwijl over rellen en vernielingen wél wordt bericht.
Dit verwrongen mediabeeld geeft mensen het gevoel dat ze ‘harde' acties moeten ondernemen om de aandacht op een probleem te vestigen.

Het openbaar ministerie en de pers mogen dan wel denigrerend doen over naïef idealisme, maar als vrienden van Geert en Linz nemen wij graag deze nieuwe geuzennaam: wij zijn naïeve idealisten Wij geloven dat het nodig is ons in te zetten voor een betere wereld. En wij geloven dat naïeve idealisten zeldzaam zijn en gekoesterd moeten worden.

The old dogs have got a new trick. It's called "criminalize the symptoms while you spread the disease." (Ani Di Franco)

P.S. Het is ons in deze zaak ook opgevallen dat de pers niet alleen het gerecht citeert, maar dat het gerecht ook de pers citeert. We willen hier dan ook pleiten voor de scheiding van media en gerecht. We hopen dat het proces in de rechtszaal gevoerd wordt en niet in de media en dat mensen niet veroordeeld worden voor ze "berecht" zijn. In zekere zin is dit al gebeurd en maken de vermelde namen en gepubliceerde foto's het heel moeilijk voor hen om hun leven opnieuw op te bouwen. Hierbij willen we de kranten die discreter geweest zijn dan ook danken.

Ik ga grotendeels akkoord met de analyse gemaakt door de auteurs i.v.m. de verdachten in het zgn. ALF-proces, zoals de overdreven persbelangstelling, het overtrokken politieoptreden, ongezonde wederzijdse beïnvloeding van gerecht en pers, miskenning van het recht op verdediging, de sensatielust van de media die enkel aandacht besteden aan spectaculaire(lees meestal geweldadige) acties e.d.m.
Aan de andere kant nemen diegenen die menen met geweldadige acties te kunnen opkomen voor rechtmatige belangen wel een zeer grote verantwoordelijkheid op zich omdat ze niet alleen hun eigen zaak, maar ook die van andere vreedzame en geweldloze activisten, in het gedrang brengen. Ze bezorgen door hun onverantwoord optreden een alibi aan de tegenkrachten om ook vreedzame acties te verbieden en zo nodig zelfs de uitoefening van fundamentele democratische rechten te verbieden. Ik ben geen absoluut aanhanger van geweldloze acties, maar geweld kan enkel als allerlaatste ultieme actiemiddel worden aangewend als alle andere middelen gefaald hebben en wanneer de onderdrukking zelf een gewelddadig karakter vertoont.
Wanneer activisten veranderen in 'fundamentalisten' die menen dat het doel alle middelen heiligt dan dragen ze een bijna even grote verantwoordelijkheid voor de onderdrukking als de onderdrukkers zelf.