arch/ive/ief (2000 - 2005)

1) Foto met 'kut-titel'

De foto boven het artikel maakt al meteen duidelijk dat niet de hondendrollen, noch Le Pen de hoofdbekommernis van Desmet vormen, wel de 'kut-Marokkaantjes'. Op een brede foto zie je een plein en een groepje 'zuiderse' tienerjongens die de straat overlopen. Eén daarvan trekt zijn hoofd in zijn jas. Waarom ? Wou hij niet gefotografeerd worden ? Of regende het (wie goed kijkt ziet in de verte een vrouw met paraplu) ? En waarom is de andere jongen zo uitgelaten blij ? Een foto die vragen oproept.

Boven de jongens hun hoofd kopletterde De Morgen: 'kut-Marokkaantjes'. Je ziet nochtans alleen jongens. 'Penis-Marokkaantjes' dus. Maar blijkbaar wordt 'kut' als 'erger' beschouwd. Een vorm van seksisme. Hoe dan ook, als ik iemand van die jongens kende, zou ik hun ouders aansporen De Morgen een proces aan te doen. Er zijn grenzen aan wat men met iemands afbeelding en 'goede faam' mag doen, ook al zijn dat dan jonge Marokkaantjes ...

2) Desmets analyse: Gevraagd: links discours tegenover 'multicul-onveiligheid'

* Waarom kiest socialistische kiezer extreem-rechts ?

Desmet opent met een citaat van een niet bij naam genoemde filosoof die stelt dat "het succes van populistisch rechts de prijs is die de linkerzijde betaalt voor de verloochening van elk radicaal project en voor het aanvaarden van het kapitalisme als 'fait accompli'."

Het is een zienswijze die zeker nog geen gemeengoed is bij 'links' in dit land maar die aanhang wint. Reden waarom ik zelf onlangs in De Standaard (in De Morgen was me dat nooit gelukt) als zowat de eerste (na Noël Slangen eind vorig jaar) pleitte om het 'gat' links van SP en Agalev te dichten, via een populaire, linkse anti-establishment partij. Zie ook mijn pleidooi van 23 april op deze site voor een nieuw revolutioinair/reformistisch/democratisch socialisme.

Desmets reactie op die 'zienswijze' ? "Hoe kun je zo ver van de wereld los zijn ?"

Spottend schrijft hij: "De kleine man, slachtoffer van een mondialiserend kapitalisme, merkt dat zijn partij is gaan heulen met het establishment en wil weer een antikapitalistisch en radicaal concept. Maar in plaats van aan te kloppen bij de nochtans talrijke marxistische splinterpartijtjes in Frankrijk en België, in plaats van te gaan demonstreren in antiglobalistische betogingen, stort hij zich vol overgave in de armen van Jean-Marie Le Pen en Philip Dewinter. Dat doet hij, begrijpen we nu, als statement tegen de vrije markt. Hallo ?"

Desmet negeert hier het feit dat mensen wel degelijk tegen de globalisering kunnen reageren door te stemmen op 'traditionele waarden'-partijen zoals FN en Blok. Hun nationalisme is een zich afzetten, niet tegen de vrije markt, wel tegen de Amerikaanse globalisering. Dat extreem- rechts als het aan de macht komt, zal kiezen voor een Europese globalisering die de eigen elite goed uitkomt, dat vertellen de extremisten er natuurlijk niet bij.

Maar Desmet wil niet de retoriek van extreem-rechts ontmaskeren. Hij hakt in op een belangrijker vijand: "de progressieve academici". Voor die lieden is het "waarschijnlijk een te simpele vraag" schrijft hij, "maar waarom kiest die kleine man, wanhopig op zoek naar een marxistisch, links antwoord op zijn problemen, voor het compleet andere uiterste van het spectrum ? Daar wordt geen antwoord op gegeven. Maar vermoedelijk omdat het proletariaat, gevangen in de klauwen van de commerciële bewustzijnsindustrie, makkelijk manipuleerbaar en beïnvloedbaar is en zo ongeschoold dat het zich gemakkelijk laat verleidingen door eendimensionele verklaringsmodellen en oplossingen."

Aldus Desmet die er hier wel echt een karikatuur van maakt.

Vooreerst: dit: de 'kleine man' wil in overgrote meerderheid een 'gewoon' leven leiden. Hij is niet op zoek naar marxistische antwoorden, maar naar praktische oplossingen voor alledaagse problemen: betaalbare crèche, goede school, job dicht bij huis. Als hij alles bij mekaar heeft wat hij nodig acht, wil hij dat niet weer afgepakt worden, niet door overheden die het buitenverblijfje doen afbreken, niet door dronken bestuurders die zijn kinderen doodrijden, niet door inbrekers, handtasrovers en ander gespuis.

Van de gemiddeld beschouwd welvarende Vlaming (er zijn er ook andere, armoede is er ook nog steeds bij ons) mag je eerder een autoritaire reflex verwachten - die zoekt te beveiligen wat men heeft - dan een marxistische die het herverdelen en de solidariteit tussen de mensen vooropstelt. 'Cocooning' en egoïstisch denken - mijnheer Desmet - boeren goed in rijke samenlevingen en vormt een eerste factor die links parten speelt.

* Desmet, de bewustzijnsindustrie en Karel Van Noppen

Dat het egoïstisch denken sterk in de hand gewerkt wordt door de commerciële bewust zijnsindustrie, het getuigt van slechte wil om dat te ontkennen. Maar ja, van iemand die zijn goed gesmeerde boterham verdient in die bewustzijnsindustrie en een uithangbord is van het Vlaamse media-establishment, kan je niet verwachten dat hij anders zou piepen.

Het is echter 'smerig' hoe Desmet als een huurmoordenaar de 'academici' (alsof er geen andere kritici zijn) die opkomen tegen de bewustzijnsindustrie, het zwijgen wil opleggen.

Een kolom lang haalt hij uit tegen de "intellectueel-linkse middens" (die masochistisch of media- activist moeten zijn om De Morgen te blijven lezen) die het allemaal beter weten dan "de werkmens die een beetje dom is". "Een mengeling van intellectueel paternalisme (wij, en wij alleen, weten wat u eigenlijk echt wil en wat goed voor u is) en misprijzend cultuurpessimisme (de arbeider is een massa, makkelijk bestuurbaar en manipuleerbaar), ziedaar het recept van intellectueel links op de verrechtsing van Europa."

Nu kan zo'n visie inderdaad aanwezig zijn bij een deel van links en bij een deel van 'de sociaal- democratie', maar vooreerst: heeft Desmet door het de lof zwaaien van 'burgervaders' zoals Steve Stevaert die houding zelf niet in de hand gewerkt ?

Waarom wil Desmet niet inzien dat er ook een andere linkerzijde is, die ijvert voor een echt democratisch (geen paternalistisch) socialisme ?

De vergelijking met wat Karel Van Noppen overkwam dringt zich op. Hij waarschuwde voor de hormonenmaffia maar werd door het establishment weggehoond: het was zo erg niet. Uiteinde lijk stond het establishment door haar omega-tolerantie tegenover de voedselfraudeurs, toe dat hij vermoord werd. Als nu critici waarschuwen voor wat de media in de hoofden van de mensen proppen, dan is het misdadig van Desmet om daar mee te spotten. Zo geef je media-witte boordcriminelen vrij spel. Waar dat toe kan leiden: zie Berlusconi. Eerst kocht hij zenders. Later kocht hij de verkiezingen. De Italianen stonden erbij en lieten zich bij gebrek aan inzicht in de media, bedriegen. Zo'n gebrek aan inzicht heeft niet te maken met domheid, maar met gebrek aan onderwijs. Als de meerderheid van de mensen nooit leert hoe media werken, hoe die dan doorgronden ?

Echt linkse intellectuelen minachten het publiek niet maar willen er alles aan doen om het de nodige informatie en vorming te verschaffen. Dat kost veel inzet én centen die door de gebrekki ge inning van de belastingen in dit land - iets waar Desmet niet over schrijft - niet voorhanden zijn.

* Kinderen als rot-Marokkaan bestempelen: geen racisme ?

Na de 'kleine man' tegen de 'linkse intellectuelen' uitgespeeld te hebben, gaat Desmet in zijn eigen ervaringswereld op zoek naar het antwoord op de vraag die hij zo dringend wil beantwoorden.

Desmet heeft zelf een oud vrouwtje zien overvallen worden door twee hooguit veertienjarige Marokkaantjes. Hij leeft zich in hoe dat oud vrouwtje verder door het leven gaat. Hoe ze haar vriendinnen bepraat. Hoe ze met angst 's avonds naar de tv-journaals kijkt (tiens, nu spelen de media wel mee ...): "dodelijke verkeersongevallen, een gewapende overval, de onderschepping van een vrachtwagen vol illegale asielzoekers" (bij die termen stelt hij zich geen vragen).

Ondertussen smult 'onze jonge politicoloog', in een "trendy bar' van de multiculturele samenleving ... "Met een bloedmooie Chileense met een duizelingwekkend uitgesneden topje" ... 'Would be-knappe jongen' Desmet is er stik jaloers op.

Die ergernis wordt nog groter bij het zien rondlopen op straat van "rot-Marokkaantjes." En ze zijn niet de enigen: "Er zijn criminele ex-Joegoslaven en Albanezen in dit land aan het werk. Er zijn Turken die hun vrouwen mishandelen en hun dochters tegen hun zin uithuwelijken." En dat moet je kunnen zeggen, stelt Desmet zonder voor racist versleten te worden. Want je bent pas racist als je Alle Marokkanen "rot-Marokkanen" noemt.

Dat je niemand, geen enkele mens het bijvoeglijk naamwoord 'rot' zou mogen opplakken, het komt in de kalende knikker van Desmet niet op. Dat hij door zo'n uitspraken de "progressieve middens" doelbewust "jent", Desmet wil het niet toegeven.

Hij dramt maar door. Dat hij met zijn uitspraken zou "bijdragen tot de negatieve beeldvorming ? Ach, daar zorgen de rot-Marokkaantjes zelf wel voor, zonder hulp van om het even wie." Tuurlijk, die rot-Marokkaantjes doen ook de regie van de televisiejournaals.

* Waarom geeft Desmet alleen de 'multicul' de schuld ?

Desmet is natuurlijk niet helemaal pierewiet. Soms heeft hij wel gelijk. Zo bv. waar hij stelt dat "goedmenend links" niet alleen de voordelen van de multiculturele samenleving mag bewierroken maar oog moet hebben voor de problemen. Door die problemen "te negeren of te minimaliseren" drijft men mensen die - zie dat oude vrouwtje - tegen de multiculturele problemen opbotsen, in de armen van extreem-rechts. Waardoor het debat polariseert.

Dat gevaar is niet denkbeeldig, maar Desmet draagt er zelf toe bij door te schrijven: "Het aantal mensen dat zelf of in hun onmiddellijke omgeving negatieve ervaringen heeft met aspecten van de multiculturele samenleving, is vele malen groter dan het aantal linkse intellectuelen dat op terrasjes van het" (multiculturele) "Sint-Goriksplein zit." Vandaar dat extreem-rechts in Vlaanderen en Frankrijk dan ook al lang niet meer beperkt blijft tot "oud-collabo's" redeneert Desmet.

Vergeten we dat links terrasclubje. Desmet zou de negatieve en positieve ervaringen van de hele bevolking met de multiculturele samenleving, moeten vergelijken. Dat kan hij niet: geen studies voorhanden (zo die al uitvoerbaar zouden zijn).

Dat hij het stemmen op extreem-rechts herleidt tot alleen de onveiligheidsproblematiek die hij dan nog exclusief linkt aan multiculturele problemen (en niet aan bv. werkonzekerheid, verkeersonveiligheid, milieuverloedering ...) is intellectueel oneerlijk. Tuurlijk speelt de 'multiculturele samenleving' mee. Maar we weten nu toch dat mensen om zeer uiteenlopende redenen voor het Blok stemmen. Dat Desmet na het focussen op het 'multiculturele' niet spreekt over het neoliberalisme als oorzaak voor de verrechtsing, getuigt hoe ver hij van de antiglobaliseringsbeweging afstaat en hoe dicht bij zijn liberale broodheer Christian Van Thillo.

3) Desmets "enige oplossing": een kaartenhuisje ...

Yves Desmet zou Yves Desmet niet zijn als hij niet zou uitpakken met zijn oplossing: "de enige oplossing" noemt hij die zonder enige bescheidenheid.

Wat is die "enige oplossing" ? "Progressief Vlaanderen moet het probleem erkennen een eigen veiligheidsbeleid ontwikkelen. Dat is er vandaag niet, omdat nog steeds zowat iedere progressieve politicus kippevel krijgt als het woord wordt uitgesproken, bang als hij is door de links-intellectuele eigenaars van het grote marxistische eigen gelijk als rechtse zak te worden uitgekreten. Ik begrijp dat echt niet. Wat is er nu zo progressief, wat draagt het nu bij tot een open, tolerante en multiculturele maatschappij om werkloos te blijven staan toekijken hoe een rot-Marokkaantje keer op keer handtasdiefstallen pleegt" en (hier kort ik het geëmmer in) daar niet voor gestraft wordt.

Dan geeft Desmet enkele vormen van optreden tegen de 'kleine criminaliteit': de 49-Euro-boete die de VLD-burgemeester van Mechelen wil doen betalen bij 'minicriminaliteit', de paardenpa trouilles in winkelstraten ... Telkens haalde 'links' uit naar zulke maatregelen stelt Desmet maar volgens hem werken ze wel. Sinds hij met Antwerps commissaris Lamine sprak, is hij voor ruiterpatrouilles. Natuurlijk kunnen de paarden waar die agenten mee rondrijden sympathiek overkomen maar wat met de uitwerpselen ? Mensen die al om een hondendrol op het Blok stemmen zouden door paardenvijgen wel eens helemaal gek kunnen worden. En wat denk Desmet over bijvoorbeeld de politiehelicopter boven Antwerpen: Sympa ? Hoever kan men te ver gaan met meer blauw ?

Maar natuurlijk is Desmet niet alleen voor meer repressie: hij wil ook meer 'preventie'. Want "er zijn ook redenen waarom rot-Marokkaantjes rot-Marokkaantjes worden. De achterstelling van allochtone bevolkingsgroepen in dit land is schrijnend. (...) Sla er de werkloosheidsstatistieken op na, praat met om het even welke vertegenwoordiger van de allochtone gemeenschap en vraag hem naar het grootste probleem en het antwoord ligt voor het oprapen. De jonge mannelijke allochtone bevolking vindt geen werk, en dus geen inkomen, en dus geen eigenwaarde en dus geen respect. (...) Die structurele achterstelling, die feitelijk segregatie op de arbeidsmarkt is een belangrijke verklaring, geen excuus, voor de maatschappelijke overlast die de groep veroorzaakt." En dat gaat zo ver, aldus Desmet, dat sommige allochtonen uit frustratie daarover op het Blok beginnen stemmen.

Het Blok dat de problemen niet zal - want niet wil - oplossen. Het Blok dat "de allochtonen permanent in de put wil duwen, zodat er een kweekvijver voor onrust ontstaat, waaruit het stemmen hoopt te vissen."

Meer jobs én onderwijs moet dus verstrekt worden aan de jonge mannelijke allochtonen en dan zal er ook meer contact komen tussen allochtonen en autochtonen die nu veelal naast elkaar leven. "Dat soort contacten is levensbelangrijk voor het doen aanvaarden van de onvermijdelijk heid van de multiculturele maatschappij."

Links moet zich uit het gevangen zitten in de lichtbak van het Blok bevrijden en zowel repressief als preventief de problemen aanpakken terwijl het uitlegt dat het Blok de problemen niet zal aanpakken, de toestand alleen wil laten verrotten.

Aldus de 'aanpak' van Desmet. Een 'aanpak' die in de grote lijnen nog kan kloppen ook, alleen vertelt hij er nergens bij hoe links dat allemaal gaat betalen. Dat daarvoor de belastingen goed geïnd moeten worden ipv van een torenhoge belastingontduiking toe te staan. Dat de door de werkende bevolking gecreëerde rijkdom niet langer afgeleid mag worden naar belastingspa radijzen, zodat men kan zorgen voor voldoende middelen voor opvoeding, onderwijs, cultuur, stabiele tewerkstelling, veilige wegen, sociale huisvesting, sociale media, ontwikke lingssamenwerking ... Dan pas zullen we verlost raken van de 'onveiligheidsproblematiek' die nu de kapitalistische politieke en media-agenda bepaalt en de samenleving verdeelt.

Doordat hij nergens in zijn hele lange tekst de financieel-economische onderbouw van zijn 'repressie én preventie'-aanpak nog maar vermeldt, is Desmets gedachtenbouwsel als een kaartenhuisje. Een paar grote fabriekssluitingen extra (waar Desmets neoliberale politieke vriendjes geen verweer tegen hebben) en de problemen worden alleen maar oneindig veel groter. Of is hij de menselijke drama's bij Renault en Sabena al vergeten ?

4) Epiloog: Desmet als onvervalste paternalist

Eindigen doet Yves Desmet met een uithaal naar de racistische praat verkopende Jeannine Leduc (VLD) en een pleidooi voor pedagoog-politici.

"Politiek is voor een stuk pedagogie: als je kind-kiezer terecht klaagt, helpt geen autoriteitsargu ment, maar moet je het ernstig nemen, gelijk geven en het probleem trachten op te lossen. Gedraagt je kind-kiezer zich als een verwend nest en jengelt het zonder reden, dan verdient het een standje. Veel politici lijken er niet meer in te slagen de twee situaties uit elkaar te houden en geven het kiezer-kind altijd maar gelijk, in de hoop zijn liefde te behouden, maar zonder iets te doen om het echte probleem van het kind op te lossen. Het enige resultaat is dat hun kind- kiezer geen respect mee voor hen heeft en slechte vriendjes op zoekt. En vervolgens grijnzend toekijkt hoe mama en papa beven van de schrik."

Desmet trapt in zijn eigen hoogmoed. Eerst veegde hij in zijn artikel de linkse intellectuelen de mantel uit omdat ze de gewone mens 'dom' vinden. Nu komt hij zich als de 'pater familias' opstellen die het de politici eens gaat uitleggen hoe ze met hun kinderen-kiezers moeten omgaan. Dat Desmet deze contradictie in zijn eigen tekst niet zag: is dat niet 'dom' ?

Paternalisme is overigens - zoals Immanuël Kant en Hannah Arendt al wisten - de "ergste vorm van despotisme". Het eerste principe van een 'rechtsstaat' is de vrijheid van iedereen zelf zijn geluk na te streven. Kant: "Niemand kan mij dwingen op zijn manier, zoals hij zich het welzijn van andere mensen voorstelt, gelukkig te zijn." Daarom is - aldus Eddy Borms, werkzaam aan de V.U.B., één van die 'gasten' dus waar Desmet zo'n hekel aan heeft - het ergste soort despotisme: "een vaderlijke regering voor wie de onderdanen onmondige kinderen zijn die niet kunnen onderscheiden wat voor hen werkelijk nuttig of schadelijk is, maar moeten tevreden zijn met hoe het staatshoofd hun geluk ziet en wat hij daarvoor over heeft".

Alexis De Toqueville stelde het zo: "het soort despotisme dat de burgers in democratieën het meest te vrezen hebben, het zachte despotisme is: een immense en beschermende macht die zich bezig houdt met het verzekeren van hun genoegens en hun lot."

Bij zulke citaten kan een mens niet anders dan denken aan openbare omroepmanger Bert De Graeve die het als de opdracht van VRT ziet "de Vlaming gelukkig te maken en te houden" en aan 'cultuur'minister Bert Anciaux die minister van de 'legale genotsmiddelen' wil zijn en die de samenleving wil 'verzoeten'. In Yves Saint Desmet hebben ze een gewiekste dienaar gevonden.

Jan-Pieter Everaerts (gelukkig inwoner van Schaarbeek ...)

proficiat voor Jan-Pieter Everaerts die kennelijk niet met oogkleppen rondloopt, maar gewoon een burqa over de kop heeft getrokken.
Het is door zijn kritiek en commentaar nogmaals bewezen dat kortzichtigheid kennelijk nog steeds de wereld niet uit is.
Dit houdt natuurlijk alle evolutie tegen, maar dat heeft Jan Pieter kennelijk niet door.
De waarheid mag nog steeds niet gezegd worden, de man en paard mogen nog steeds niet expliciet genoemd worden!!!
Beste Jan- Pieter, je kan misschien best het artikel " genoeg van het gesus" in Opniniemakers in de Morgen van vrijdag 8 maart eens nalezen .Het werd geschreven door Hafid Bouazza, een "witte " Marokkaan die een toch iets lucidere kijk heeft op de Marokkaanse gemeenschap dan vele allochtonen en autochtonen te samen.Of is de Morgen niet te koop in Schaarbeek????
Jan- Pieter kan best de volgende verkiezingen zijn stem uitbrengen op het Blok , een partij die kennelijk alles wel kan en gaat veranderen .En als ze dan ooit aan de macht zijn dan best als eerste Yves Desmet op de brandstapel zetten, want die schreef indertijd de waarheid neer op papier.Net zoals Gallileï veroordeeld werd omdat hij terecht beweerde dat de aarde rond was.
Poor poor Jan- Pieterke !!!
Groetjes Betty Lathouwers

Beste Betty Boop,

Je antwoord is heel agressief en oneerlijk tegenover 2 mensen die de moeite nemen voor een intellectuele discussie over de verrechtsing van europa en wat het antwoord van links kan of zou moeten zijn.
Je gaat vrees ik echt wel wat te ver via dit medium. Ik vraag me af of je hetgeen je schrijft ook rechtstreeks tegen Jan Pieter of Yves De Smet zou durven zeggen. Waarschijnlijk niet, want je zou afgaan als een gieter, dat weet je zelf ook.

Als je vind dat het artikel van Jan Pieter kortzichtig is, schrijf dan op welke punten.
Als je vind dat het artikel van Yves de echte en enige waarheid bevat, schrijf dan waar je het dan zo roerend mee eens bent.
Sorry voor deze terechtwijzing, maar Indymedia mag niet in ontaarden in een medium waarin mensen onbeleefd en simplistisch reageren tegen personen die op een intellectuele manier een standpunt willen duidelijk maken.

Bedankt Jan Pieter voor de verhelderende manier waarop je in deze belangrijke discussie een standpunt hebt genomen.
VRIENDELIJKE groetjes,
Lize De Clercq

Goed geschreven, helder en to-the-point. Proficiat JPE!

Radicale groet,
El Pimo

Ik wou niet over mezelf leuteren en daarom liet ik het weg uit het artikel, maar voor jou zal ik het er nu wel aan toevoegen: ja, ook hier is al ingebroken en in mijn auto zelfs al twee keer. Maar ga ik daarom nu vragen dat ze hier een politiehelicopter boven Schaarbeek hangen ? Begot neen.

Anderzijds weet ik ook wel van vriendinnen dat zij hier wel even anders tegen de situatie aankijken ... Als man heb ik het wellicht iets makkelijker om hier gelukkig te zijn ... Maar dat geldt op veel plaatsen. Dus moeten we daar ook iets aan doen.

Overigens: heb ik in mijn artikel ergens geschreven dat Desmet het volledig bij het verkeerde einde heeft, dat we alle criminelen maar moeten laten doen ? Neen. Wat me wel stoorde was de manier waarop Yves Saint Desmet (dat tussenvoegsel verdient hij echt) meent heel de intellectuele linkerzijde de mond te snoeren. Duldt jij dat ? En indien ja, hoe kom je dan op Indymedia terecht ? Maar blijf gerust terugkomen hoor. Van een beetje kritiek vallen we niet dood.

Prima artikel JPE! Het "wij zeggen wat u denkt (en de "linksen" niet)" - betoog gecombineerd met het verdoezelen van economische achtergronden van verrechtsing (zie ook Duitsland 1933), waar hebben we dat nog gehoord ? De waarheid mag nog steeds niet gezegd worden, zegt Betty. Heeft ze het dan over het netelige vraagje van JPE over "hoe links dat allemaal gaat betalen?". Wat da's natuurlijk wel een heel vervelende (linkse?) vraag, zeker in een krant die een van de porte-paroles is van het ouwbakken en op drijfzand berustend gezaag over "verder liberaliseren en de groei aanzwengelen". Probeer liever eens een redenering op te bouwen ipv emotioneel getier met drie uitroeptekens en vier vraagtekens. Als er al een probleem dringend mag opgelost worden, dan is het dat van rot-journalistjes die vandaag niet meer durven schrijven over de sociale aanwending van de door de werkende bevolking gecreerde rijkdom. Of over het feit dat een behoorlijk deel van de stemmen voor extreem rechts te wijten is aan de cocooning en het egoisme in relatief welvarende landen, drijvend op een ideologie van asociaal individualisme.

Je ziet steeds vaker staaltjes van paniekjournalistiek zoals het stukje van Desmet. Al meer dan tien jaar worden er allerlei analyses gemaakt en oplossingen voorgesteld om de opkomst van extreem-rechts tegen te gaan. Steeds opnieuw gaat extreem-rechts vooruit. De hete adem van rechts voelend, gaan journalisten dan maar "luisteren naar de stem van het volk". Net alsof je door een "harde aanpak" van handtassengeritsel de verrechtsing gaat bestrijden. Spijtig genoeg is het ook het enige antwoord dat een neoliberale politiek kan verzinnen, want aan de onderliggende problemen zoals werkloosheid, economische achterstelling wordt niet geraakt.

En als we het dan toch hebben over waarheden die nog steeds niet mogen gezegd zijn. Nog een paar andere netelige vragen die je zou kunnen stellen : waarom besteden de media onevenwichtig veel aandacht aan handtassengeritsel? Onderliggend dan de vraag : wat is de ethiek van een machtig geheel van (autochtone) waardenverspreiders die hun boodschap door hun oplages of kijkcijfers tot 100.000-den kunnen versterken? Is dat "de stem van het volk"? Inbraak hier, gezinsdrama daar, konijn vermoord alginder, "rot-marrokaantjes" alomtegenwoordig ... van het Laatste Nieuws tot het VRT-journaal. Is dat nu de (volgens Desmet zelfs de enige) oplossing? In Duitsland had men destijds ook eind-oplossingen ... Wie zei nu ook alweer dat, als je het maar genoeg herhaalt, je zelfs leugens kan doen aannemen?