Brutaal politie optreden op A'pse Grote Markt

Op zondagmiddag 21 april zat ik samen met mijn vriend, zoals vele mensen, te genieten van het prachtige weer op één van de Antwerpse terrasjes.
Storend element was alvast de overdreven aanwezigheid van zoveel 'blauw' op straat, nog storender de wijze waarop deze agenten systematisch mensen van Marokaanse origine tegenhielden.
Was dit de invulling van het fameuse samenscholingsverbod op een zonnige zondag in hartje toeristisch Antwerpen ? Het op etnie en uiterlijk oppakken van mensen ? Dit deed mij uit walging afzakken naar de Grote Markt.
Het zag er zwart van de journalisten, blauw van de agenten.
De massa Japanse toeristen rond Brabo moeten niet geweten hebben wat ze zagen ...
Verder was het rustig op het plein : geen betoging, geen samenscholing. Dus geen ordeverstoring !
Net toen ik mij terug naar mijn vriend wilde begeven werd mijn aandacht getrokken door een aantal vrouwen die met een agent een discussie hadden nadat hun tassen werden gecontroleerd en zij werden verzocht de Grote Markt onmiddellijk te verlaten. Omdat één van de vrouwen wilde weten waarom zij de Grote Markt dienden te verlaten terwijl Vlaams blok sympathisanten, toeristen, journalisten ongemoeid werden gelaten werd meneer de agent wat nerveus, sloeg hierbij een drankflesje uit de handen van één van de vrouwen en maakte duidelijk dat, indien het de dames niet aanstond in Antwerpen, zij maar naar Marokko dienden terug te keren. Deze vrouwen wezen op hun Belgische nationaliteit en dat zij niets verkeerd hadden gedaan. Reactie van de agent : één van de vrouwen kreeg een klap in haar gezicht. Nu vond ik het stilaan welletjes worden en wees de bewuste agent erop dat hij zijn bevoegdheden te buiten ging.
Plots werd ik door een aantal agenten langs achter vastgegrepen en afgevoerd naar een boevenwagentje.
Terwijl twee agenten mij van achter vast hadden kreeg ik de hand van een derde agent in mijn gezicht. De agenten riepen nerveus naar mekaar dat ze me goed vasthadden en "zorg dat er geen beelden van worden gemaakt" !!!
Van het boevenwagentje werd ik na enige tijd overgebracht naar een geblindeerde bus waar ook nog andere vrouwen werden binnengebracht.
Er werd ons NIET formeel gevraagd om mee te komen, er werd ons NIET formeel gezegd dat we werden aangehouden. Wel wilden ze kwijt dat als het ons niet aanstond we maar naar Jacamaca moesten verhuizen. Dit werd de oudst aanwezige vrouw (een grootmoeder) in de bus teveel : zij stond recht en vroeg een beleefde en menselijke aanpak mét respect.
Dit had tot gevolg dat de aanwezige agenten in de bus allemaal op de bewuste dame vlogen. Zij werd onwel, werd lijkbleek en kreeg snel blauwe lippen. Op de vraag of er een ziekenwagen kon worden opgeroepen kwam geen reactie. Omdat de achterste deur van de arrestantenbus nog openstond kon ik dokter Beaucourt zien staan aan de gevel van het stadhuis.
Op mijn vraag of men hem (of één van de verplegers) erbij kon roepen kwam ook geen reactie. Wel werd de deur onmiddellijk gesloten en werden we (ocharme 4 vrouwen) onder begeleiding van de nodige sirenes afgevoerd naar de politiekazerne Luchtbal. Daar werd uiteindelijk de zieke dame met een ziekenwagen afgevoerd (bleek een hartpatiënte te zijn).
Op de politiekazerne moesten we al onze bezitting afgeven, werden we gefouilleerd en vlogen we in de cel. Bij het afgeven van onze bezittingen dienden wij een register te onderteken, hierop stond ook de rede van aanhouding : ordeverstoring.
Ik maakte duidelijk dat ik helemaal geen orde had verstoord.
Dat ik getuige was van politiebrutaliteiten en dat ik onder de aanwezige agenten in de politiekazerne zelfs de geweldenaar kon aanduiden.
Twee agenten maakten mij duidelijk dat ik maar beter kan zwijgen, zoniet maakte ik het maar erger voor mezelf : het is zwijgen of afgevoerd worden naar het Justitiepaleis.
Aangezien ik op de Grote Markt was geweest en had vastgesteld dat er buiten toeristen, politie en journalisten niet veel te zien was verbaasde mij het aantal arrestanten in de cel. Bij rondvraag bleek al snel dat de gearresteerde mensen (overwegend van Marokaanse origine) helemaal niet in de buurt van de Grote Markt werden opgepakt maar in andere delen van de stad.
Goedgelovig dat we waren, dachten we rond 19u dat we zouden worden vrijgelaten. Er werd gezegd dat we in groepjes van drie de cel mochten verlaten. Snel kwamen we er achter dat iedereen op de foto moest.
Enkelen in de cel beslisten zich niet te laten fotograferen.
Na de fotosessie kwam de mededeling dat iedereen aangehouden bleef en op maandagochtend zou worden afgevoerd naar het Jusitiepaleis. Reden : niet iedereen heeft zich laten fotograferen ! Na enige discussie in de cel lieten ook de weigeraars zich fotograferen.
Na enkele uren werden de arrestanten vrijgelaten.
Verbaasd was ik wel toen ik vaststelde dat ik rijker buiten kon gaan, dan ik was binnengekomen. Tijdens mijn arrestatie hadden mijn persoonlijke bezittingen zich vermenigvuldigd !
Plots was ik niet enkel in het bezit van een handtasje (waarin geldbeugel, sigaretten en huissleutel)maar ook van een Palestijnse vlag en pamfletten !
Ook deze praktijk stelde ik aan de kaak maar haalde bij de dienstdoende agenten niks uit.
Ik heb jammer genoeg mogen vaststellen dat je als individuele burger weinig of geen verweer hebt tegen deze praktijken. Je bent aan de willekeur van zulke agenten onderworpen : vernederingen, geweld, intimidatie. Je bent als het ware 'rechteloos'tijdens zo'n adminstratieve aanhouding.
Er heerste wel een enorme solidariteit onder de opgepakte vrouwen (ongeacht afkomst of nationaliteit). Bij vrijlating werden namen, adressen en telefoonnummers uitgewisseld.
Na een nachtje rust, bezoekjes aan huisarts (mijn nek en ruggewervels zitten - dankzij het zachtaardig optreden van de Antwerpse politie - alvast niet meer op hun plaats)
hebben enkele mede-arrestanten mekaar inmiddels gecontacteerd. We zullen uitpluizen wat we juridisch kunnen ondernemen.
Eén positieve noot aan deze walgelijke historie : mensen praten met mekaar in en buiten de cel, wisselen ervaringen uit, steunen mekaar en slaan de handen in mekaar tegen deze wanpraktijken.
Wat ik niet begrijp is de houding van burgervrouw Detiège en haar blauw leger. Uit haar media optredens heb ik inmiddels al wel begrepen dat ze steevast klaagt over de verzuring van de Antwerpse burger enz. maar dat ze meent te moeten overgaan tot deze brutaliteiten om het sociaal weefsel in deze stad te herstellen ...!

arch/ive/ief (2000 - 2005)