Belgische marine betrokken in coup Venezuela

De Belgische marine werkt nu al voor het vierde opeenvolgende jaar mee aan politie-operaties van de Amerikaanse Kustwacht in de Caraïbische Zee. De Belgische regering heeft daarover altijd met grote tegenzin informatie verschaft en nooit de precieze inhoud van akkoorden met de Verenigde Staten vrijgegeven.
De samenwerking vatte begin 1999 aan toen een Belgisch-Nederlands vlooteskader ging meedoen aan een "oefening" nabij Puerto Rico. Minister van Defensie Poncelet beperkte de opdracht toen tot "detectie en identificatie" ten behoeve van de Amerikaanse "counterdrug"-operaties. Wie er de activiteiten van de Amerikaanse kustwacht van die periode in de Caraïben op nakijkt, ziet dat zij in acht gevallen op tien bezig was met het jagen op of deporteren van klandestiene migranten.
Korte tijd later begonnen de NAVO-bombardementen op ex-Joegoslavië. In de nasleep daarvan werd het fregat de F912 Wandelaar van het Caribisch gebied naar de Adriatische Zee gestuurd om daar een anti-Joegoslavische blokkade te doen respecteren.

Begin 2000 ging het Belgisch fregat de Wielingen in het Caribische gebied meedoen aan een NAVO-oefeningen met een "denkbeeldige orkaan" op Puerto Rico als scenario. De Wielingen maakte toen deel uit van de STANDING NAVAL FORCE ATLANTIC (STANAVFORLANT) van het Atlantische agressiepakt. De propaganda rond de oefening had het over "reddings- en hulp-operaties", maar in werkelijkheid ging de Wielingen opnieuw intelligence-(zeg maar : spionage-)werk doen, of met de woorden van het Belgische leger "bijdragen aan het opbouwen van een oppervlakte- en luchtbeeld in de regio van de Caraïben....De sensoren van fregatten zijn geoptimaliseerd tegen snelle en laagvliegende vliegtuigen maar tevens tegen
snelle boten".
Pas begin 2001 sloot de Belgische regering formeel een samenwerkingsakkoord met de Verenigde Staten voor "het bestrijden van drugstransporten in de Caraïbische Zee". In 1999 was de mogelijkheid geopperd van het sluiten van een "Memorandum of Understanding", maar dan specifiek voor het geval Amerikaanse douaniers vanop Belgische schepen zouden werken. En dat is, volgens de documenten waarover wij beschikken, niet gebeurd. In dezelfd periode nam het fregat F910 Wielingen zijn plaats in een Nederlands en Duits eskader in de Caraïben in.

Maar eind 2001 gooit de Amerikaanse kruistocht tegen "het terrorisme" de roetine van de voorbije jaren door elkaar. België doet onmiddellijk mee aan de oorlog tegen Afghanistan. Niet alleen stuurt de luchtmacht C-130-toestellen (in april 2002 vertrekt er weer een Belgisch-Portugees detachement naar Pakistan om "de troepen van de ISAF/International Security Assistance Force for Afghanistan te gaan bevoorraden"), maar ook de marine doet haar deel van de oorlogsinspanning.
De methode is bekend : terwijl de Amerikaanse oorlogsbodems dichtbij Afghanistan opereren, voeren Belgische schepen achterhoedetaken uit, nu in het Oostelijke deel van de Middellandse Zee waar ze koopvaardijschepen monitoren en onderscheppen.

Dat maakt dat de "drugsbestrijding" in de Caraïben begin 2002 kleiner uitvalt dan de vorige jaren. Begin februari scheept er een Alouette-helicopter in op het Nederlandse fregat HNLMS Bloys van Treslong dat koers zet naar de zee die het Oostelijke deel van de Verenigde Staten scheidt van Cuba en de kusten van Venezuela en Colombia. Eens ter plaatse zal de Alouette werken vanaf het Nederlandse fregat HNLMS Abraham van der Hulst. Belgen en Nederlanders voeren Amerikaanse orders uit en coördineren hun actie met de Amerikaanse spionage-diensten. Dat wordt zondermeer duidelijk wanneer de Bloys van Treslong einde maart "tijdens het uitvoeren van kustpatrouilles in de omgeving van Curaçao" op een Panamese kustvaarder wordt afgestuurd. De Panamees smokkelt cocaïne. Het Nederlandse fregat daarentegen heeft een Amerikaans "Law Enforcement Detachment" aan boord.

Samengevat : in het kader van de NAVO verlenen de Belgische en Nederlandse marine hand- en spandiensten aan de Amerikaanse Kustwacht (zogenaamd tegen de drugssmokkel in het Carabisch gebied, terwijl de Coast Guard daar vooral op migranten jaagt), maar als de Amerikanen ten oorlog trekken (voorjaar 1999 tegen ex-Joegoslavië, najaar 2001 tegen Afghanistan) dan helpen ze met achterhoedetaken, waarmee ze voor Uncle Sam in het kader van de globalisering de oorlogsinspanning tegen weerbarstige staten verlichten.

Ook het Venezuela van president Hugo Chavez is zo'n land dat een lesje zal krijgen. Chavez loopt immers noch op binnenlands noch op buitenlands gebied in de pas. Zo dringt hij er als voorzitter van de club van olie-exporterende landen OPEC op aan dat de leden de productie-quota respecteren, hetgeen de olieprijs en de inkomsten voor de producenten hoog houdt. Bovendien doorbreekt hij de haast veertig jaar oude Amerikaanse economische blokkade tegen Cuba en sluit met Havana een voor dat land voordelig olieleveringscontract af.

Kort nadat Chavez in december 1998 tot president is verkozen, beginnen "gezaghebbende" Amerikaanse media een moddercampagne tegen hem. Maar wanneer voorjaar 2002 de reactionnaire staatsgreep nadert, die op 12 april de patroon der Venezolaanse patroons Carmona aan de macht zal brengen, komen niet alleen de Amerikaanse supercomplotteurs van de CIA tegen Chavez in het geweer, maar ook de militairen. Eerst iets over de CIA. Maanden op voorhand zorgde de Amerikaanse geheime dienst er al voor dat de vakbondsverkiezingen in de petroleumsector uitdraaiden op een overwinning van Carlos Ortega, naast Carmona de tweede in rang onder de complotteurs. En tijdens de dagen voor de coup was het op de Amerikaanse ambassade in Caracas een begankenis van rechtse kopstukken.

Maar, zoals gezegd, ook de Amerikaanse militairen werden ingeschakeld. NarcoNews citeert als bewijs uit een rapport van de vroegere ambtenaar van de National Security Agency (NSA), Wayne Madsen. Dat rapport geeft de volgende opsomming. De US Navy gaf, onder de dekmantel van een oefening in de Caribische Zee, "intelligence and communications jamming support" aan de Venezolaanse militairen, betrokken in de staatsgreep tegen Chavez. Schepen van de US Navy SIGINT monitorden de communicatie van en naar de ambassades van Cuba, Libië, Iran en Irak in Caracas. Personeel van de National Security Agency in Key West-Florida, Sabana Seca-Puerto Rico en Medina-Texas vertaalden van of naar het Spaans en speelden tijdens de uren van de militaire coup geheime informatie door naar de Amerikaanse generale staf en het Pentagon. "From eastern Colombia, CIA and US contract military personnel, ostensibly used for counter-narcotics operations, stood by to provide logistics support for the leading members of the coup. Their activities were centred at the Marandua airfield and along the border with Venezuela", zo meldt Madsen.
En daarmee was de kous nog niet af. Er werden Amerikaanse patrouille-vliegtuigen ingeschakeld in Ecuador, alsook schepen van de Amerikaanse Navy "op oefening nabij Puerto Rico" die eventueel Amerikanen zouden evacueren. Genoemd worden het vliegdekschip USS George Washington en de destroyers USS Barry, Laboon, Mahan en Arthur W. Radford, waarvan er sommige eenheden van de NSA aan boord zouden gehad hebben gespecialiseerd in het doorspelen van operationele informatie aan Amerikaanse agenten die op het terrein contact hielden met Venezolaanse muiters.

Terwijl ten slotte al die intense geheime activiteit gaande was, waren de Belgische en Nederlandse marine dus onder leiding van de Amerikaanse kustwacht op drugs aan het jagen. Anders gezegd : terwijl de Amerikaanse superflik een home-jacking bege-leidde in het huis van Hugo Chavez, stonden "onze jongens" in de wijde omgeving op de uitkijk. Dat zal wel "strijd tegen het terrorisme" heten.

arch/ive/ief (2000 - 2005)