arch/ive/ief (2000 - 2005)

"Vooral onder de intellectuelen zijn er mensen die voorzichtig kritiek uiten op de huidige dubbele bureaucratie waarmee Irak nu kampt.. Enerzijds heb je de bureaucratie van de regering, anderzijds de monsterachtige VN-bureaucratie.
Het verleden heeft geleerd dat er van de VS niet veel te verwachten valt. Volgens de man verkiest de VS een Saddam regime boven dat van iets onbekends en misschien meer progressief, maar dat evenmin van plan is het land uit te verkopen. In tegenstelling tot de Koerden, zijn ze wel voor de opheffing van de sancties. Deze sancties nekken de levenslijn van Irak; en vooral de armsten lijden eronder.
Door de economische sancties is de bureaucratie en de corruptie versterkt in Irak
Dokters verdienen bijvoorbeeld heel weinig en om rond te komen verkopen sommige de schaarse medicijnen in plaats van deze aan de eigen patiënten te geven. De regering controleert haar onderdanen, hetgeen een regering in oorlog wel meer doet. Toch is dit een doorn in het oog is voor vooral de intellectuelen. Hetgeen opvalt is dat programmeurs en ingenieurs veel minder een blad voor de mond nemen, omdat ze moeilijker vervangbaar zijn in Irak."

"Europa is anders dan de VS", zegt hij. Hij beschouwt Europa als een potentiële bondgenoot voor het land om er weer bovenop te geraken.En wat dan over de rol van Europa in het verleden? "Nu ligt dat anders." We proberen nog met hem verder te discussiëren, maar plots moet hij weg. Waarschijnlijk hebben de mensen van deze intellectuele oppositie geen echt concreet plan voor ogen om hun situatie te verbeteren.

Nadat de man weg is, worden we aangesproken door een andere man in de straat. "Vergeet maar wat die man je juist vertelde. Hij is gek en heeft heel lang in een inrichting gezeten."

de oppositie in irak wordt gewoon systematisch geliquideerd. het kan inderdaad zijn dat ingenieurs het iets gemakkelijker hebben dan anderen omdat zij moeilijker vervangbaar zijn, maar daar zou ik mij niet te veel bij voorstellen. voor het overige is het wel zo dat saddam familieleden heeft geplaatst op vele belangrijke plaatsen, en dat de mensen op belangrijke functies moeten roteren over verschillende functies (om te vermijden dat ze te veel macht zouden kunnen verwerven). ze worden ook thuis vierentwig uur op vierentwintig gecontroleerd door geheime diensten. het mag best zijn dat jullie irak als een land in oorlog beschouwen, maar dit gaat het verbeeldingsvermogen van George Orwell in 1984 ver te boven.
wisten jullie trouwens dat het in de voormalige sovjetunie gebruikelijk was om politieke dissidenten in psychiatrie op te sluiten; in irak kan men best als psychisch gestoord geboekt staan als men kritiek wilt uiten op saddam.
(bericht voor kris en ludo: in belgië is dat echt niet nodig hoor) mag kris merckx trouwens in navolging van le pen en haider ook niet saddams handje gaan schudden voor de cameras van de wereld?

xhevahir

xhevahir: of hoe je er mag op los liegen..
Met dergelijke nonsens kan je niet eens terecht in het pers van het blok, misschien haalt het nog net het palieterke.

Bedankt Mara voor je berichtjes van ginder achter.

Mara in Bagdad (op schoolreis met de Belgische Pvda) ontdekt dat er geen contacten met opposanten in het reisprogramma zijn ingebouwd.
Kritisch zoals Mara is, spreekt deze weifelende Saddamfan een man op straat aan (uiteraard wel voorzichtig).
Deze man beweert dat de VS in feite stiekem Saddam steunen (die ze verkiezen boven een onduidelijk progressief alternatief).
Die man wordt door een andere man uit dezelfde straat gek verklaard.
Is dat journalistiek? Dat doet mij denken aan die resem luie Amerikaanse journalisten die in de jaren van de koude oorlog aan de eerste de beste taxichauffeur in Moskou vroegen of het leven in de Sovjetunie een beetje meeviel.
Wat je dan te horen krijgt is uiteraard een wetenschappelijk onderbouwde politologische analyse (te vergelijken met wat je kunt opsteken van een gesprek over politiek met de eerste de beste bejaarde in een Antwerps café).
Sinds VTM is dat luie reportertruukje echter ook in Vlaanderen de norm geworden van het journalistieke onderzoek: loop door een willekeurige straat, klamp zomaar een voorbijganger aan, duw hem of haar een microfoon onder de neus en luister naar diens allerindividueelste emoties.
Mara was wel zo snugger om niet de eerste de beste voorbijganger uit te kiezen, maar een man die in "de boekenstraat" liep. Dat zal dus wel een intellectueel geweest zijn zeker?
Aan Lien:
Liegt Xhehavir over de Sovjetunie of over de repressie in Irak, of over beide. En wat is dan de waarheid?