arch/ive/ief (2000 - 2005)

Toen op het Luxemburgplein - het eindpunt - de toespraken al bezig waren, moesten er volgens Pierre Galand (van de NGO-koepel CNCD) aan het Noordstation nog 10.000 mensen aan de stoet beginnen. Tijdens de hele duur van de slotmeeting kwamen er nieuwe groepen op het plein aan. Ook toen Shawki Armali, PLO-ambassadeur in Brussel, het woord nam, was het plein nog lang niet vol.

Armali zei dat hij vanochtend indirect contact had gehad met de Palestijnse president Yasser Arafat. Die had beklemtoond hoe belangrijk de steunbetogingen zijn, overal in de wereld, voor de Palestijnse strijders die het hoofd bieden aan het Israelische leger. Volgens Armali dreigen er nieuwe slachtpartijen. De Israëlische premier Sharon is de agressie tegen de Palestijnse gebieden nog aan het intensiveren, aldus Armali. Maar hij zei dat het Palestijnse verzet er in geen geval aan denkt haar strijd te staken, ook al moet het zich met niets meer dan lichte wapens teweer stellen tegen de Israelische tanks.
Armali deed een oproep om de mobilisatie niet te laten verzwakken. Maar, zo vroeg hij, respecteer de Belgische openbare orde. Want elke actie die de orde verstoort, discrediteert onze beweging in België, aldus Armali, en dat op het moment dat ook van officiële Belgische zijde de sympathie voor de Palestijnse strijd toeneemt.

Armali werd herhaaldelijk onderbroken door de menigte met slogans als : Sharon Assassin ! en Frontières Ouvertes !

Meteen daarna nam een afgevaardigde van de Union des Progressistes Juifs de Belgique het woord. Hij oogste meteen groot applaus toen hij riep : Wij zijn allen Palestijnen. Hij voegde eraan toe dat Sharon liegt wanneer hij zegt dat het Israëlische leger oprukt in de Palestijnse gebieden met de algemene goedkeuring van alle joden ter wereld. Niets is minder waar, aldus de UPJB-woordvoerder, die tenslotte zei dat de mobilisatie nu moet voortduren tot de Palestijnse onafhankelijkheid een feit is.

Over het aantal manifestanten variëren de schattingen. Op een gegeven moment circuleerde het bericht dat de politie er 30.000 zou geteld hebben (de Vlaamse televisie gewaagde van 10 tot 20.000 mensen). De meeste betogers waren mensen van arabische origine, van alle leeftijden en zowel mannen als vrouwen. Verscheidene zeer militante vrouwengroepen lieten zich opmerken. Velen waren uitgelaten over de massale opkomst. Sommigen verwezen naar de Witte Mars voor de verdwenen en vermoorde kinderen in 1996, en zeiden dat dit de Tricolore Mars van de arabische gemeenschap was.

In de menigte werden tal van reuzevlaggen meegedragen in de Palestijnse kleuren, maar ook posters van vermoorde kinderen, een lijkkist getooid met een Palestijnse vlag en omgeven door een groep van mannen die islamitische slogans riepen. De slogan : Hamas, Jihad, Hezbollah ! was niet uit de lucht.

De stoet passeerde op de Kleine Ring voorbij de Amerikaanse ambassade. Die werd afgeschermd door de Brusselse politie en een waterkanon en overvalwagens van de rijkswacht. Voortdurend hielden daar grote groepen van passanten halt. De ordedienst van de organisatoren maande er de mensen aan om voort te lopen naar het eindpunt.
Aan het Troonplein, waar de stoet naar het Luxemburgplein moest afslaan, verhinderde het Mobiele Legioen van de rijkswacht ook na de ontbinding van de mars dat er mensen naar de Naamse poort zouden gaan.