arch/ive/ief (2000 - 2005)

Doordat de server van antifanet al een paar weken platligt zijn de websites van Tomsk en Raaf (Antwerps libertair forum) niet meer te bekijken. Jammer maar helaas...
Wie zich wil abboneren stuurt een mailtje naar tomsk_be@yahoo.com

Een extract uit de nieuwe Tomsk-nieuwsbrief:

Wat is de werkgroep cultuur van Raaf?

De werkgroep cultuur is o.a. opgestart om wat filmpjes voor ons en vrienden of kennissen te kunnen draaien. We toonden al o.a. documentaires over vakbondsstrijd, bekeken Aimée et Jaguar, La Haine,... We hebben aandacht voor autonome kunstvormen. Anarchisme en autonomie gaan goed samen, massacultuur en afhankelijkheid ook. Wij zouden graag een andere massacultuur hebben, één die niet voor maar door de massa gecreëerd wordt. Elites zijn dan ook niet aan ons besteed. Kunst waarbij we de toeschouwers kunnen betrekken des te meer.

Het probleem met de massacultuur is dat ze weinig ruimte laat voor originaliteit en dat ze sociaal engagement en politieke bewustmaking graag achter zich laat. Cultuur wordt zo ondergeschikt gemaakt aan de belangen van het industriële kapitalisme. Protest daartegen kan in de vorm van sociale films, waar we al veel van getoond hebben. Of met dwarse muziek en poëzie, waar we mee bezig zijn. Er wordt momenteel gewerkt aan een muzikaal-literaire begeleiding van een film.

Daarmee zetten we ons af van de cultuurindustrie, waarin creativiteit afgemeten wordt aan de hoeveelheid winst die ze kan opleveren. Onze projectjes kosten dan ook niet veel geld, laat staan dat ze dat opleveren. Het doel is het maken of het tonen van kunst en cultuur. Creativiteit is geen middel tot het maken van winst.

Momenteel dicteren marktmechanismen dat cultuurprodukten niet teveel mogen afwijken van bestaande schema's. Deze standaardisatie maakt dat cultuurproduktverschillen liggen in kleine details. Het is enkel door het massaal aanbieden van deze produkten dat mensen onthouden wat de aard van die creaties is, want de verschillen zijn vaak erg klein.

Maar wat heeft anarchisme dan met kunst te maken? Die vraag is niet belangrijk. Eerder moeten we ons afvragen wat anarchisme in het Antwerpse en omstreken met kunst te maken heeft. Want het is Raaf niet te doen om originaliteit binnen het anarchisme uit de weg te gaan, noch om het in haar strikte vorm te beleven. De stad Antwerpen heeft altijd een rechtstreeks verband gekend tussen het libertaire en het artistieke. Expressionistische schrijvers lieten zich graag door het anarchisme inspireren, Provos namen deel aan artistieke happenings en anti-autoritaire krakers versterken tot op de dag van vandaag de plaatselijke culturele scene.

Maar ook.. anarchisten hebben altijd interesse gehad voor kunst, niet alleen voor filosofie, ecologie of arbeidersstrijd. Er is door hen er ook genoeg over gechreven. En de geschiedenis puilt uit van de libertaire of anarchistisch geïnspireerde kunstenaars. Dada, surrealisme, Cobra,… maar ook lichter werk. In de muziek met o.a. de punk, in de filmwereld met humor op het witte doek, in de literatuur met chaotische verhaaltjes.

Wat nu werkelijk (goede) kunst is, daar zijn we, gelukkig maar, het niet helemaal over eens.
We hebben geen wetenschap die voorschrijft wat we al dan niet mooi of speciaal vinden binnen Raaf. Subjectiviteit komt dus zeker aan bod. We streven er niet uitgebreid naar om hier op één lijn te komen. Noch moet creativiteit altijd uitgeproken sociaal geëngageerd zijn voordat er iemand van ons het apprecieert.

Raf Grinfeld

Aankondiging:

Vakbondsstrijd op Pellicule,
filmavond over onze werkersverbonden georganiseerd door Raaf.
Iedereen welkom.

Zondag 7 april:
BREAD AND ROSES – Ken Loach
om 20.00u in De Bananenrepubliek (Vleminckveld 37, 2000 Antwerpen)

Bread And Roses

Regisseur: Ken Loach
Acteurs: Pilar Padilla, Jack McGee, Alonso Chavez, Elpidia Carrillo, Adrien
Brody
Scenario: Paul Laverty
Fotografie: Barry Ackroyd
Muziek: George Fenton
Duur: 110'
Release Datum: 29-11-2000

Maya, een jonge Mexicaanse, komt op clandestiene wijze in de Verenigde Staten terecht om daar haar zus terug te vinden. Na een moeilijk begin vindt ze uiteindelijk werk in een schoonmaakbedrijf die immigranten, clandestien of niet,
uitbuit. Daar ontmoet ze een jong en sympathiek vakbondsman ...