arch/ive/ief (2000 - 2005)

Mooi toch, dat na de rellen in Antwerpen, de dagelijkse bijeenkomsten op de trappen van de beurs nog steeds in een serene sfeer blijven verlopen. Oml 16u30 waren ze er weer: moeders met de typisch geblokte sjaal om de schouders, kinderen met Palestijnse vlaggetjes, sommigen geschminkt, geen oorlogskleuren wel kleuren van protest, maar ook van hoop. Het is een bond allegaartje dat dagelijks aan de beurs verzamelt. Een multiculturele melting pot, waarbij de Arabische delegatie het sterkst vertegenwoordigd is. Samen verzamelt, uit solidariteit met het Palestijnse volk en uit protest met de aanhoudende Israëlische agressie.
Dat protest wordt niet geuit door ruiten in te gooien, of rel te schoppen. Neen, iedereen zingt te samen het arabische lied "Bilédi", wat zoveel als "Mijn land" betekent.
Natuurlijk wil de sfeer al eens grimmiger worden en zijn slogans als "Bush - Sharon: assasins" niet van de lucht. Maar ach, op een voetbalveld krijgt menige scheidsrechter ergere dingen te horen. Terwijl die, naar we mogen aannemen, meestal toch minder op hun kerfstok hebben.
Zulke bijeenkomsten zijn ook absoluut nuttig, niet alleen als teken van solidariteit of om het geweld af te keuren. De rellen in Antwerpen hebben bewezen dat de toestand explosief is. Zolang er in het Midden-Oosten geen duurzame oplossing uit de bus komt zal de situatie ook hier licht ontvlambaar blijven. Natuurlijk groeit ook de woede bij de jongeren hier, zij zien ook wat er gebeurd via de verschillende media en de druk om iets te ondernemen op migrantenorganisaties neemt toe. Daarom hebben demonstraties als deze niet alleen een symboolfunctie, ze dienen ook als katalysator voor een hele hoop frustratie. Het doet toch verdomd goed je woede eens te kunnen uitsschreeuwen.

Nu zondag moet een hele week protest uitmonden in een grote solidariteitsmanifestatie. Vertrek om 14uur op de Albert II-laan, vandaar trekken we naar het Luxemburgplein. Misschien hebben we na afloop nog net de tijd om de finale van De Ronde mee te pikken.