Aids de wereld uit? Het kan! Maar het vereist politieke moed. by Roger Van Loon Wednesday April 03, 2002 at 12:09 AM |
rogervanloon@advalvas.be 03/239.02.22 |
Aids kan wel degelijk uit de wereld geholpen worden. Maar de politieke moed èn de politieke wil daartoe ontbreekt.
AIDS DE WERELD UIT? HET KAN... ALS DE POLITIEK ER EEN TOPPRIORITEIT VAN MAAKT
Volgens de laatste gegevens zouden ongeveer 3.000 mensen omgekomen zijn bij de aanvallen op het 'World Trade Center' in New York op 11 september 2001. Op diezelfde dag stierven er wereldwijd 8.219 mensen aan de gevolgen van aids, of bijna drie keer zoveel. Dit laatste herhaalt zich zo ongeveer elke dag. Politici mogen dan al beweren dat er geen geld is om aids de wereld uit te helpen, maar eigenlijk moeten we onder die bewering verstaan dat de politieke wil of de politieke moed daartoe ontbreekt. Financieel is er immers geen enkel beletsel om de verspreiding van aids te stoppen. Bewijzen? Vergelijk wat internationaal aan aids-preventie en aids-bestrijding wordt uitgegeven met de bedragen die men over heeft voor andere zaken, zoals... defensie bijvoorbeeld. Kijken we even naar de Verenigde Staten. 1,1 miljard $ wordt er uitgeven aan aids-preventie. De organisatie van de Olympische Winterspelen in Utah alleen al kostte 1,9 miljard $. De regering Bush verhoogt het defensiebudget: volgend jaar zal er elke dag 1 miljard $ worden uitgegeven aan landsverdediging, terwijl de strijd tegen aids het met 1 miljard $ per jaar moet stellen. Nog hallucinanter is het bedrag dat naar het leger gaat: 396 miljard $. Daarmee geven de Verenigde Staten meer dan het driedubbele uit aan defensie dan al haar potentiële vijanden (Rusland, China, Iran, Irak, Syrië, Noord-Korea, Soedan, Cuba en Lybie) samen. Wie durft - zelfs in volle oorlogstijd - dergelijke wapenfinanciering verdedigen? Juist, ja...!
Na de miltvuurhysterie waaraan 5 (vijf ! - en dat zijn er echt wel vijf teveel) mensen overleden, maakte de Amerikaanse regering meteen 5 miljard $ vrij voor de strijd tegen biologische oorlogsvoering. Voor volgend jaar is 5,9 miljard $ voorzien voor hetzelfde doel. Volgend jaar heeft ieder dodelijk Antrax - slachtoffer dus 2 miljard $ gekost, op voorwaarde dat er geen slachtoffers meer vallen (en de kans dat dat gebeurt, lijkt momenteel erg klein). Ondertussen zijn er al wel 439.000 Amerikanen aan de gevolgen van aids overleden, en er zouden iets minder dan 1 miljoen Amerikanen besmet zijn met het hiv-virus (en dan hebben we het nog niet over Afrika gehad, of over Azië, of over Rusland). Volgens de Verenigde Naties zou een wereldwijde campagne tegen aids jaarlijks 'slechts' 7 tot 10 miljard $ kosten. Nog meer cijfers? Het rijkste land ter wereld geeft 226 miljoen $ uit voor 1 (één!) enkel transportvliegtuig voor de krijgsmacht. Maar voor levensbelangrijke medicatie, die jaarlijks 25.000 $ per aids-patiënt kost, is er geen geld. Duizenden miljarden uitgeven om overal ter wereld oorlogen - voor de eigen belangen - uit te vechten is geen probleem; het leven van een aids-patiënt in eigen land redden is onmogelijk. 11 september (er zijn andere voorbeelden mogelijk) heeft ons geleerd dat de wereld onmiddellijk bereid is waanzinnig veel geld uit te geven voor een 'schijn' van veiligheid voor het beschermen van de eigen belangen tegen het internationale terrorisme. Het toont evengoed aan dat de topprioriteiten van 'onze leiders' totaal voorbijgaan aan de reële noden van de internationale gemeenschap (en dan hebben we het nog niet gehad over honger in de wereld, enzovoorts, enzoverder....)
(Bron: http://www.gaybelgium.be/)
(Bewerking: http://www.radiocentraal.be/pinkwave
Aids levert winst op by gunther lippens Wednesday April 03, 2002 at 11:39 AM |
gunther.lippens@intec.rug.ac.be |
Bedankt Roger om er eens een paar cijfers bij te plaatsen, dat spreekt steeds tot de verbeelding. Zoals je terecht opmerkt, sla je achterom van ongeloof als je de 396 miljard USD aan militaire uitgaven plaatst naast de peulschil die naar AIDS gaat. Bovendien is er een bijkomend ethisch vraagstuk rond de prijzen van aidsremmers. Die geneesmiddelen worden geproduceerd aan monopolieprijzen, terwijl ze veel goedkoper kunnen verkocht worden. De winstmarges op die remmers liggen fenomenaal hoog. Het probleem is vooral schrijnend in Afrika, waar de beschikbaarheid van betaalbare geneesmiddelen voor vele miljoenen leven of dood betekenen, en waar het percentage seropositieven zeer hoog ligt.