arch/ive/ief (2000 - 2005)

Het leek enige tijd geleden nog ondenkbaar. De leider van de Palestijnse autoriteit die vermoord wordt op bevel van de premier van Israël. Maar in deze post-11 septembertijden is niets meer ondenkbaar. Hoe groot is de kans dat Sharon het bevel geeft om Arafat te vermoorden?
Laten we eerst de feiten op een rijtje zetten.

Sharon is geen doetje. Hij wordt verantwoordelijk geacht voor de slachtpartij in Shabra en Chatilla waarbij 1500 tot 3000 Palestijnse vluchtelingen om het leven kwamen. Onlangs liet hij zich nog ontvallen dat het hem spijt dat hij Arafat 20 jaar geleden niet om het leven heeft gebracht. Sinds hij premier is, voert hij een echte escalatiepolitiek. Zelfs de vredesretoriek die we kennen uit de tijd van Rabin is bij hem volledig afwezig. Het vredesplan dat op de Arabische top voorlag heeft hij ondubbelzinnig afgewezen. Na de aanslag in het restaurant noemde hij Arafat de vijand van Israël. En we weten ondertussen wat Israël met zijn vijanden doet.
Van de oppositie moet ook niet veel verwacht worden. Perez van de Arbeiderspartij is nog altijd minister in de regering van Sharon en maakt geen aanstalten om er uit te stappen. Ehud Barak, de vorige premier, liet ondertussen ook al zijn licht schijnen op de recente gebeurtenissen. "I believe that (Palestinian Authority President Yasser) Arafat and his behavior and the behavior of Hamas left the Israeli government with no choice but to respond in a much tougher way," vertelde hij aan CNN. Ook hij gaat niet akkoord met de voorwaarden van het Saoudische vredesplan. "I believe that it should be made clear, as (U.S. Secretary of State Colin) Powell once put it in a public speech, that it's not enough to recognize Israel. The need is to recognize Israel as a Jewish state. We are not supposed to be just a ... democracy, the only one in the Middle East that will turn gradually into ... another country of state with Muslim majority and Jewish minority. We established a Zionist project in order to establish a Jewish state. It's our homeland, and we expect the Arab world to recognize it."
Van de Europa krijgen de Israëlische haviken geen tegenwind. Het ligt misschien aan het paasweekend, maar de Europeanen zijn nog nooit zo stil geweest. Is dit een stilzwijgende goedkeuring van het Israëlische oorlogsgeweld?
De Amerikanen dan. Kunnen Bush en Powell Israël stoppen? Bush wil Irak aanvallen en het zou hem daarbij goed uitkomen mocht het wat rustiger worden in deze regio. Het recente diplomatieke initiatief van Zinni moet in dat licht begrepen worden. Toch ziet het er naar uit dat Sharon carte blanche krijgt. Powell zou zeer ‘streng' geklonken hebben tijdens zijn gesprek met Arafat. Hij eiste onmiddellijke maatregelen van de Palestijnse leider om het geweld te stoppen. Een bron uit de omgeving van Powell vertelde CNN dat de Amerikaanse regering "zeer, zeer ontgoocheld is in Arafat en langzaam haar vertrouwen begint te verliezen." Powell verzekerde zijn toehoorders dat Sharon beloofd had om Arafat niet te doden, maar off the record verklaarden zijn medewerkers toch dat zij vreesden dat Arafat wel eens door een afgeweken kogel zou kunnen geraakt worden. Ook Bush was niet ondubbelzinnig. Hij zei dat Arafat veel meer zou kunnen doen tegen het terrorisme en toen een journaliste hem vroeg of hij vond dat Israël zich moest terugtrekken, antwoordde hij: "Israel is a democratically elected government. And the government is responding to the will of the people for there to be more security. And Israel will make the decisions necessary to defend herself."
Arafat laat er geen twijfel over bestaan: "They either want to kill me, or capture me, or expel me." Zo zei hij in een interview met Al Jazeera. Helemaal op het einde van zijn leven lijkt hij de vrijheidsstrijder te worden die hij al lang had moeten zijn: "I hope I will be a martyr in the Holy Land. I have chosen this path and if I fall, one day a Palestinian child will raise the Palestinian flag above our mosques and churches." Zijn taal klinkt radicaal en dreigend: "Niemand in de Arabische wereld zal buigen en miljoenen martelaren zullen Palestina binnenstromen".

Hoe moet het nu verder?
Het ziet er naar uit dat Sharon definitief een einde wil maken aan het Palestijnse verzet. Het masker van de vredesgesprekken werd afgezet. Het Israëlische leger moet "de infrastructuur van het terrorisme wegvegen". Daar lijken ze nu mee bezig. Honderden Palestijnen werden opgepakt. Vijf Palestijnen werden koelbloedig afgemaakt met een nekschot. De Israëli's doorzoeken systematisch alle huizen in Ramallah. Palestijnse mannen worden vernederd en worden in hun bloot bovenlijf door de stukgeschoten straten voortgedreven. Dokters in de ziekenhuizen worden verhinderd hun werk te doen. Ziekwagens worden aangeslagen. Solidair.org meldt dat soldaten de verbanden van de gewonden verwijderden en hen geboeid op de grond smakten.
Het ziet er niet naar uit dat deze terreur het Palestijnse verzet kan breken. Alle gewapende groepen roepen op tot geweld tegen Israëlische doelen. Libanese activiste Souha Béchara zegt dat ze deze acties steunt. "Ik steun deze kamikazes. Ik was er ooit zelf een, maar heb het overleefd. Vanochtend blies een meisje van amper 18 zich op. Denk je dat zo iemand zichzelf in een menselijke bom verandert omdat ze van de dood houdt? Mensen doen dit alleen maar wanneer ze enkel nog hun lijf en leden hebben om zich te verdedigen tegen de terreur." Volgens haar zullen er steeds meer van deze menselijke bommen komen, niet enkel vanuit de fundamentalisten maar vanuit de hele Palestijnse bevolking. "We zijn al dood. We zitten opgesloten in kampen, gevangenissen of worden verjaagd van onze gronden. Dat doet steeds meer mensen kiezen om hun leven te geven opdat anderen ooit kunnen leven." (bron Solidair.org)
Ze lijkt gelijk te krijgen. De zelfmoordaanslagen volgen elkaar in snel tempo op. En iedere keer weer vergroot het Israëlische leger haar greep op Arafat. Zijn leven staat op het spel. De tijd van vrede is voorbij. De vrede waarover de Israëli's het hadden is nooit meer geweest dan een vernederende nederlaag voor de Palestijnen. Zij willen een Palestijnse staat met Jeruzalem als hoofdstad en de onvoorwaardelijke terugkeer van de vluchtelingen. Voor de PFLP moet Palestina een lekenstaat worden waar joden, christenen en moslims op voet van gelijkheid met elkaar samenleven. Het lijkt zo stilaan de enige mogelijke menselijke oplossing te worden.

Eén hoofdstukje viel weg van mijn artikel. Het ging over het verzet van de Palestijnen en de internationale solidariteit. Palestina begint een beetje op het Spanje van '36 te lijken. Duizenden internationalisten gingen toen aan de zijde van de Spaanse antifascisten vechten tegen de troepen van Franco. Vandaag slaagde een groep vredesactivisten er in tot bij Arafat te geraken. Een groepje Belgen verblijft in een vluchtelingenkamp dicht bij Betlehem waar het Israëlische leger vannacht dreigt binnen te trekken. Zij zijn een enorme steun voor het radeloze en verlaten Palestijnse volk. En natuurlijk zijn er ook nog de vele betogingen in de rest van de Arabische wereld en in Europa. Laten we hopen dat de Palestijnen de beelden van de actie aan de Beurs in Brussel te zien krijgen. Zij strijden niet alleen.

Inderdaad was het vanaf het begin duidelijk dat het zogenaamde vredesproces enkel moest dienen om de goegemeente zoet te houden, terwijl achter dat scherm druk plannen werden gesmeed om gelegenheden en verrechtvaardigingen te scheppen om verder land van de buren in te palmen.
Israel toont zich een zeer onbetrouwbaar onderhandelaar en spreekt met gespleten tong. Wie verder met hen zaken wil doen weze gewaarschuwd. Op termijn komt men bedrogen uit.
Mensen die op zo'n manier hun naaste buren uitbuiten en onderdrukken dat zij van de kinderen regelrechte desparado's maken, kunnen op termijn ook hun verre bondgenoten noodlottig worden.

Hier zien we nog maar eens voor de duizendste maal hoe links weer de zelfde fout maakt. Arafat vecht tegen Sharon, dus is hij een vrijheidsstrijder. In heel het artikel geen enkel woord over de misdaden van Arafat. Als je alle terreurdaden van Arafat optelt dan besef je dat hij geen enkele steun verdient. Deze typische extreem linkse praktijk (het campisme) werd hier al eerder terecht aangeklaagd. Met dit soort gefabriceerde leugens (want de waarheid verzwijgen is ook liegen) zullen we nooit veel mensen overtuigen voor een links alternatief.

Laat ons duidelijk zijn Danny.
Arrafat en de PLO zijn de enige wettelijke vertegenwoordigers van de Palestijnen.
Dat erkennen ook de Palestijnen en zelfs de verigde naties.

De Palestijnen hebben in dit verhaal het recht en het gelijk aan hun kant, en dat reeds sinds de jaren 40.

Misschien beging Arrafat fouten, vergissingen, maar wie dat misdaden noemt roept mee met de zionistische propaganda.

Het is een woord dat ik niet kende. Ik denk dat ik zo een beetje begrijp wat jullie daar mee bedoelen. Als ik het goed heb, moeten we lijdzaam toezien op de moord op Arafat omdat die ook niet helemaal 'koosjer' is. Zo zie je maar waar jullie uitkomen met jullie zuiverheidsdenken. Iedereen die niet helemaal een Jezus- of Ghandifiguur is, die niet al zijn teksten laat nalezen door germanisten of door kritische historici of die niet de Belgische antiglobaliseringsbeweging heeft opgericht mag jullie steun vergeten. Sorry, maar ik word daar kwaad van. Als Mugabe een scheet laat, staat de site vol kritiek. Als Sharon zich opmaakt voor een genocide, zwijgen jullie als vermoord. Mooie bondgenoten.