arch/ive/ief (2000 - 2005)

Proces van Forges de Clabecq: ronde 1/3
Op maandag 25 maart begonnen de pleidooien van de advocaten van de defensie, die zullen doorgaan tot woensdag.
Wat volgt is een kort verslag van de zitting.

Vandaag begonnen dus de pleidooien van de defensie, waarbij een voor een alle advocaten aan bod komen.
Een zeer sterk moment was het pleidooi van meester Diagre, de advocaat van Michel Orlando (een van de 13 aangeklaagde vakbondsafgevaardigden van Clabecq), die van wal stak  met een zeer gepassioneerd en lyrisch pleidooi. Hij maakte zelfs een evangelistische analogie door de Roberto D'Orazio te vergelijken met Jezus Christus.
Hij verdedigde ook briljant Michel Orlando. Het enige feit dat tegen hem (Orlando) gebruikt kan worden, en dat geeft hij ook zelf toe, is dat hij tijdens de betoging van Wauthier Braine een stok gegooid had naar een agent, nadat die gedreigd had hem te 'vergassen'.
De beschuldiging dat Orlando tijdens de manifestatie op de snelweg agentes had aangevallen werd eveneens ontkracht. Deze getuigden dat ze tijdens die manifestatie aangevallen en geslagen werden door gemaskerden. De agentes beweerden dat ze Orlando herkend hadden aan zijn blauwe ogen, een bewering die eveneens vakkundig met de grond gelijk gemaakt werd. In Clabecq zelf noemt iedereen Orlando immers 'Mickey' omdat hij heel klein is en omdat hij altijd een pet van 'Orlando Magic' draagt. Daarenboven was hij ook nog eens de enige afgevaardigde van het CSC, wat hem heel herkenbaar makte tijdens de manifestaties: een klein groen (CSC) stipje met een 'Orlando Magic' pet tussen al dat rood (FGTB)... Ik heb hem herkend aan zijn blauwe ogen bevestigt de agente nochthans.

Daarna was het de beurt aan meester Dermagne, de advocaat van Roberto D'Orazio, Silvio Marra, André Fontaine, Patrick Franscescini, Fernand Fyon en Mouloud Benattou. Hij begon zijn pleidooi door te zeggen dat het een ware eer was om te mogen pleiden voor de 13 van Clabecq. Vervolgens begon hij met het eerste deel van zijn pleidooi dat hij zelf de titel 'Het proces van het proces' gegeven had.
Hij gaf een samenvatting van alle procedure fouten en absurditeiten van het proces: het feit dat bepaalde elementaire getuigenissen het oneens waren over de context van het conflict, of de rechter die aan een getuige (een agent) woord voor woord moest voorlezen wat hij zelf zes jaar daarvoor verklaard had, of het feit dat de agenten, die in conflict lagen met de 'Forges' op de bewuste betoging zelf het proces verbaal opstelden waarop het onderzoek zich baseerde, en dat diezelfde agenten mogen komen getuigen voor de rechtbank,... Het is een hele waslijst.

Naast de perfecte juridische redenering steunt het pleidooi van  meester Dermagne ook op de sociale context en de europese en internationale wetten. Deze wetten zeggen dat de verdediging moet weten waarvan elke beschuldigde exact wordt beschuldigd. dat is echter nooit toegepast geweest op deze zaak .
Demarge eindigt met te zeggen: "De meeste rechtbanken plaatsen orde boven gerechtigheid, dus meneer de voorzitter, stel een voorbeeld en pas gerechtigheid toe".

 Ronde 2/3 Dinsdag 26 maart

De zitting begon dinsdag morgen met 2 films. De eerste film was in opdracht van de vroegere directie van Forges gemaakt in '88 om het 100-jarig bestaan van Forges te 'vieren' . Deze film ,een rasechte reclamefilm, flirtte op bepaalde momenten zelfs met propaganda. Men toonde Forges als een unlramodern bedrijf met uiterst gespecialiseerde werkkrachten, "een hechte ploeg die alle wapens in handen heeft om de toekomst te lijf te gaan". Alles rozengeur en maneschijn in het peperkoeken fabriekje in onze 'modelstaat'.
Spijtig genoeg veranderde dit droombeeld enkele jaren later, 'de hechte ploeg'
 werd plotseling afgeschilderd als criminelen en een bende hooligans.

De tweede film moest het doen met een duidelijk lager budget en en nogal amateuristische aanpak, wat echter de boodschap niet minder duidelijk maakte. Deze film was dan ook gemaakt door de syndicale delegees om de strijd tussen 1992 en 1997 weer te geven.

Na deze films wordt het duidelijk dat de voorziter deze zaak tegen morgen (woensdag 27 maart) echt wel wil afronden. Toch neemt D'Orazio nog 2 uur de tijd om heel de situatie tussen '92 en '97 zelf verder uit te leggen. Zijn verhaal maakt alles nog duidelijker dan de films deden. Hij heeft het vervolgens over de stakingen, het uitblijven van subsidies, het uiteindelijke failissement en de escalering van de gebeurtenissen achteraf.
Na de aankondiging van het failissement verliet de toenmalige directeur Froidmont het zinkend schip. "De arbeiders waren naturlijk razend, ze wisten niet of de lonen nog werden uitbetaald, zonder te weten of werkongevallen nog worden gedekt,..." aldus D'Orazio. De arbeiders wisten eigenlijk niets en hoe zou je zelf dan reageren in hun situatie? Op 20 december 1996 trokken 3000 arbeiders van Forges naar het marktplein in Tubize, D'Orazio en enkele andere deleges krijgen daar peperspray in de ogen gespoten, nadat de arbeiders dan ook nog een rijkswachter zien die vanin het gemeentehuis foto's aan het nemen is zijn ze door het dolle heen en bestormen ze het gemeentehuis. D'Orazio wist niets van wat er daar gebeurde omdat hij ondertussen op verzorging zocht.

De procureur-generaal, beschuldigd D'Orazio er echter van om de arbeiders de opdracht te hebbe gegeven om het gemeentehuis te bestormen. Hij doet dit gebaseerd op de veklaringen van 2 rijkswachters.
Ik kan er niet bij hoe de advocaat-generaal die gebeurtenissen naar voor heeft gebracht", zegt een verontwaardigde D?Orazio. "Hij nam eerst de verklaringen van een rijkswachter, grasduinde dan verder in die van een andere rijkswachter en ging dan weer verder in die van de eerste. Dat is oneerlijk. Zo verminkt hij de chronologie van de feiten compleet."
D'Orazio leest daarna de volledige en integrale verklaring van de rijkswachter voor, hieruit blijkt dat hij helemaal niet de opdracht tot bestorming gegeven heeft en dat hij er eigenlijk niets mee te maken heeft.

"Het is niet normaal dat de processen-verbaal op die manier aan u werden voorgelezen" merkt D?Orazio tegenover de voorzitter van het Hof op.
Dit is maar een van de vele dingen die niet normaal zijn aan dit proces.

Ronde 3/3 woensdag 27 maart
De laatste (voorlaatste blijkt achteraf) zitting van dit proces. D'Orazio brengt nog maar eens de rechtbank in verlegenheid:

"Meneer de voorzitter, ga ik nu over op Zenner of moet ik het hebben over de minder belangrijke feiten, de (zogenaamde) diefstal van de bestelwagen, de gsm enz?" D'Orazio brengt voorzitter Collin in verlegenheid. De openbare aanklager heeft wel gezegd dat ze niet zal aandringen op de minder belangrijke aanklachten, ze liggen natuurlijk wel voor op de rechtbank. Collin wil kost wat kost zo snel mogelijk een eind maken aan het proces maar hij durft de discussie over die punten niet van tafel vegen. Hij twijfelt en stottert telkens D?Orazio hem die vraag stelt.
Nadat D'Orazio zijn visie op al de 'kleinere' aanklachten gegeven heeft, (het is ondertussen al 5u) geeft de voorzitter het woord aan  de beschuldigden Fontaine en Franceschini . Daarna is het de beurt aan meester Dermagn e die aan zijn pleidooi begint, maar echter om 19 u 30 moet stoppen omdat het einde van de zitting  wordt ingeluid. De andere advocaten mogen nog pleiten op 9 april ,Collin zal dus nog even moeten wachten op het einde van dit proces waar hij zo overduidelijk naar uitkijkt.