Ondertussen in de Wetstraat...

In het kader van de Lambermont-akkoorden kwam de regering overeen ontwikkelingssamenwerking over te hevelen naar de gewesten. Ondertussen blijkt niemand op het terrein hier echt gelukkig mee te zijn. Niet in het minst staatssecretaris Boutmans.
Ondertussen hebben vijf partijen die het Lambermont-akkoord vorig jaar mee goedkeurden, PRL, SP.A, Ecolo en PSC zich in de senaatscommissie uitgesproken tegen een splitsing.
Een splitsing houdt inderdaad enige risico's in: Gaat ieder weer op zijn eigen eilandje werken in plaats van alle projecten te coordineren en te integreren in een globaler geheel? Gaan we niet terug naar een situatie waarbij ontwikkelingshulp vooral de economische belangen van het donorland moet dienen?
Hoe dan ook ontwikkelingssamenwerking is geen domein om politieke en communautaire spelletjes te spelen. Het gaat hier om het vervullen van fundamentele behoeften en daar kan maar beter geen tijd bij verloren gaan. Na de grote kuis en alle daarmee gepaard gaande hervormingen van Boutmans voorganger Moreels lijkt het verstandiger de dienst wat institutionele rust te gunnen. Zodat eindelijk alle energie, tijd en middelen gestoken worden in datgene waar de dienst is voor opgericht: werk maken van een gefundeerde, doordachte en structurele ontwikkelingssamenwerking.

* Ecotaks geraakt niet uit impasse

Al negen jaar is de ecotaks eigenlijk een politieke verworvenheid van de groenen. Toen werden ze na de goedkeuring van de Sint-Michielsakkoorden door toenmalig premier Dehaene met een kluitje in het riet gestuurd, bovendien had de industrie tijd nodig om zich aan te passen luidde het.
De oorspronkelijke wet van 16 juli 1993 voorzag in een algemene taks van 15 frank per verpakking. Vanaf 2001 zou die opeisbaar worden. Maar wat zien we, de industrie is niet klaar en paars-groen begint weer aan de wet te sleutelen. Het systeem van ecotaksen en ecobonussen zoals in het regeerakkoord uitgewerkt wordt gewijzigd. voorlopig komt het hier op neer: ŽŽn tarief van 0,14 euro per drankverpakking. Er blijft dus nog maar een kleine helft over van wat in 1993 overeengekomen was. Toch pijnlijk voor de groenen.
Een ander voorstel om per verpakkingssoort een andere taks te heffen is gesneuveld op het altaar van de vrije concurrentie, met de Europese Commissie als hogepriester.
Over de ecobonussen is er nog geen akkoord. Ondertussen zijn we weer negen jaar en X aantal storthopen verder. Werk maken van een echt geloofwaardig milieubeleid is blijkbaar geen sinecure in dit landje.

* Verzet tegen Brelusconi resulteert in nationale staking

Na de massale betogingen van de afgelopen weken slaan de drie grote Ilaiaanse vakbonden CGIL(links), CISL(christelijk) en UIL(gematigd centrum) de handen in elkaar en roepen op om 16 april het land plat te leggen.
De vakbonden hekelen de sociale politiek van de regering Berlusconi. Vooral de geplande hervorming van het ontslagrecht is een doorn in het oog. Werknemers zouden heel wat rechten moeten inleveren en dat kan niet vinden de bonden. Ook de insinuaties van regeringsleden dat de grootste vakbond(CGIL) moreel medeplichtig is aan de moordaanslag op regeringsadviseur Marco Biagi zet kwaad bloed.
Premier Berlusconi ziet de bui al hangen en riep zijn kabinet dan ook voor spoedberaad bijeen. In 1994 moest de Italiaanse mediamagnaat, samen met zijn regering al eens opstappen door gelijkaardige stakingen tegen de hervorming van de pensioenswet.

arch/ive/ief (2000 - 2005)