arch/ive/ief (2000 - 2005)

Eerst was er een fijn busreisje: bij Firenze was er een vrachtwagen met schapen om gegaan. Rot voor de schapen, rot voor de mensen op weg naar het zuiden, waaronder veel, zeer veel busreizigers. D'r was een mooie sterrenhemel, dat wel.
In Rome een fijne wandeling langs de via Tiburtina, een industriele zone, om bij de metro te komen. Enige muzikanten die hun verdiensten bijeen schrapen in de metro sloegen de juiste, zuidamerikaanse toon aan en het werd feest.
Aan al het mooie komt een eind, ook aan deze metrotocht. Uitgestapt bij het Colosseum stortten we ons in iets wat weg had van een kruising tussen een pelgrimstocht [ik heb er veel gezien in Rome] en een kermis. Het kollektief heeft een paar vrouwelijk voorsprekers waar menig een jaloers op is. De stemming kwam er in, en de leus die ik op mijn bord geschreven had: "laten we de algemene staking/aktie voorbereiden" werd in het leuzenpakket gepast. Niet alle aanwezige vakbondsmanifestanten liepem warm voor het idee. Eeb flink deel van de achterban van de groet vakbonden heeft al lang geleden besloten het initiatief aan de vakbondstop te laten. En die laat zijn startegie vooral bepalen door partijpolitieke belangen: de aktie van afgelopen zaterdag was er èèn in het politieke steekspel tegen de regering Berlusconi.
Gelukkig heb ik ook veel mensen gezien die wèl blijk gaven er persoonlijk initiatief op na te houden, eigen ideen.
Er is wat dat betreft een interessante periode te verwachten waarin de basisvakbonden de spits lijken af te gaan bijten met een aangekondigde algemene staking op 19 april na op 15 februari al zo'n 150.000 mensen in Rome [heel veel afkomstig uit de wereld van het onderwijs] bijeengebracht te hebben. Hun aanhang mag dan misschien minder numeriek sterk zijn maar ze sluiten wellicht beter aan bij de vele gevoelens van onvrede op de werkvloer, in het onderwijs, in de steden.