Telenet

‘ De aandeelhouders van Telenet selecteerden het voorstel van Callahan omdat deze onderneming de hoogste toegevoegde waarde kan leveren in het kader van zijn ambitieuze groeistrategie als toonaangevend bedrijf.'

LEEF ! beschouwde de overname van Telenet (op zich al een overbodig paradepaardje van een omhoog gevallen ex-ministerpresident) als een grote uitverkoop :

· We betwijfelden het Gouden Aandeel dat de publieke sector kreeg om de programmatie van het Tv-kabelnetwerk zelf verder te kunnen bepalen.
· We konden het niet appreciëren dat wij als openbaar bestuur zelf aan Callahan gingen lenen om hen toe te laten onze eigendom (de kabel) op te kopen.
· We betwijfelden de garanties voor toepassing van breedband en de regeling met het personeel.
· De ganse financiële constructie leek LEEF ! op maat van de privé gesneden. Die kreeg immers de kans zich later nog meer in te kopen als het goed draaide, of de boel te laten stikken als het slecht draaide.

Zo geschiedde. De waarde van de obligatielening die Callahan uitschreef donderde naar beneden tot één derde, een deel van het personeel werd aan de deur gezet, er werd geen geld gevonden en de gemeenten konden naar hun centen fluiten.

De programmaraad werd als vleugellam instituut opgericht. In het protocol van de programmaraad werd vb. beschreven dat de Raad met een meerderheid van ¾ moet werken. Elk gemeenteraadslid weet dat dat goed vleugellam gemaakt is. Voor de rest worden er ganse procedures vastgelegd voor het toelaten en verwijderen van Tv-zenders en wordt vooral bepaald dat ‘de uiteindelijke beslissing, met motivering en verantwoordelijkheid voor het verwijderen van zenders, genomen wordt door de Raad van Bestuur van Telenet.'

Hoe heeft men de zaken nu opgelost ?

1) Een deel van de schuld heeft men laten vallen, ‘t is te zeggen men heeft er nieuwe aandelen voor gekregen.

Vroegere/huidige structuur

CALLAHAN 54%/24%
GIMV 12%/16%
FIN CON 12%/16%
INTERCO 14%/30%
ZUIV IINTERCO 8%/9%
ELECTRABEL 0%/5%

Callahan verminderde zijn aandeel dus met 30 %. Dit werd netjes verdeeld over de privé en de publieke sector. Callahan krijgt wel de mogelijkheid om zijn aandeel nadien (met een korting van 25% ! ! ! !) terug op te trekken tot 46 % van het totaal en behoudt de controle op het management.

Met andere woorden :

- De publieke sector is goed om geld in te brengen en de gedeeltelijke controle te verwerven over het bedrijf als er geld tekort is. Als het zou goed draaien, dan zijn we dat onmiddellijk weer kwijt.
- De gemeenten verkopen een deel van hun patrimonium, geven diegenen die het koopt een goedkope lening en gaan er nu (door aandelen op te trekken) nog een stuk zelf van betalen. De gemeenten krijgen dit jaar hun geld. De Intercommunales moeten nog wat wachten. Volgens een aantal kranten is er nu al geweten dat ook daar geen geld voor is.
- Vanwaar komt al dat geld plots uit de gemengde intercommunales ? Hoeveel reserve zit daar nog ? Kan dat voor niks anders gebruikt worden ?

Voor de zoveelste keer laat de openbare sector zich in zijn blote kont zetten. Met de openbare middelen wordt niet omgesprongen zoals het hoort. Het ganse netwerk in eigendom houden en verhuren waren een betere optie geweest. Vraag is ook trouwens of we in Vlaanderen persé Telenet nodig hadden, of was het alleen onze –ex-ministerpresident die dat nodig had. Bovenal heb ik zelf nog altijd liever dat ik via een verkozen overheid en haar afgevaardigden zelf kan kiezen wat er op mijn Tv-scherm komt dan dat ik dat soort dingen moet overlaten aan Amerikanen, Electrabel en Financiële Consortia ?

Dat is waar honderdduizenden mensen de laatste jaren tegen betogen, onlangs ook in Barcelona. Dat is wat in de politiek moet doordringen als men de controle over had en goed niet helemaal wil verspelen aan de vrije markt.

De zuivere Intercommunales zijn in elk geval slimmer. Ze participeren miniem en verkopen het eigen netwerk niet. Wij stellen voor dat Herzele uit deze regeling stapt en aansluiting zoekt bij de zuiveren.

arch/ive/ief (2000 - 2005)