arch/ive/ief (2000 - 2005)

De Standaard bracht bijna een pagina informatie over het gebeuren. Drie grote titels: "Het terrorisme is terug", "Rode Brigades spoken door Italië" en "Versoepeling arbeidswetgeving in Italië taboe".

In het derde artikel lezen we hoe Berlusconi onlangs verklaarde dat "het in Italië tegenwoordig makkelijker is om te scheiden van je vrouw dan om een werknemer te ontslaan." DS meldt ook dat premier Berlusconi "na de moord op Biagi probeerde om de vakbonden onder 'morele druk' te zetten. Hij riep hen op tot nieuwe gesprekken met de regering 'ter ere en nagedachtenis van Marco Biagi, een man van rede en dialoog'. De Italiaanse premier liet daarbij doorschemeren dat nu betogen en staken misbruik maken zou zijn van de crisissituatie."

De Morgen bracht op zijn voorpagina een foto van Koerdische vluchtelingen met daaronder de titel "Politieke moord dompelt Italië in diepe crisis." In het artikel gaat het over de noodtoestand die de Italiaanse regering "eerst in Sicilië en later in het hele land" afkondigde met als officiële reden "dat de illegale immigratie moet worden aangepakt." "Maar de maatregel volgt ook daags na de moord op een vooraanstaand regeringsadviseur, wat voor grote spanningen zorgt" schreef De Morgen. Al in het artikel op de voorpagina verwees de krant naar het optreden van zowel extreem-links als extreem-rechts in de jaren zeventig en tachtig.

Binnenin ging De Morgen veel verder. Behalve informatie over de te wijzigen arbeidswetgeving, lezen we o.a. dat "uit parlementair onderzoek bleek dat beide extremen" (extreem-links en extreem-rechts in de jaren zeventig en tachtig) "gemanipuleerd waren door elementen uit de inlichtingendiensten. Zij pasten daarmee een 'strategia della tenzione' - strategie van de spanning - toe die hen in staat stelde om meer macht naar zich toe te trekken."

In een tweede artikel, getiteld 'Geest van Rode Brigades is weer uit de fles' belicht Maarten Rabbey de geschiedenis van de 'communistische stadsguerilla'.

Zijn laatste alinea begint met de moord op oud-premier Aldo Moro. "Pas in de jaren negentig bekrachtigden parlementaire onderzoekers de these dat Moro het slachtoffer zou zijn geworden van een complot van uiterst rechtse elementen binnen de politiek-militaire elite, die de Brigades door de inlichtingendiensten hadden laten infiltreren. Moro haalde zich hun haat op de hals door met de communisten in zee te willen bij een nog te vormen kabinet. Deze theorie werd kracht bijgezet toen aangetoond werd dat de kogels die bij de ontvoering van Moro waren gebruikt, afkomstig waren van elitetroepen van het leger."

"Een centrale rol in de destabilisatie werd" aldus Rabbey "gespeeld door de ondergrondse loge Propaganda Due (P2). In deze, later verboden, organisatie zaten tientallen militairen, magistraten, zakenlui en politici. Onderzoek wees uit dat P2 gaandeweg niet alleen de Brigades, maar ook fascistische terreurgroepen zoals Ordine Nuovo, manipuleerde. Hoewel P2 vandaag officieel niet meer bestaat, zijn veel van zijn leden nog actief. Eén van de bekendste leden is numero 1816: huidig premier van Italië Silvio Berlusconi.

PS. Het boek waar ik het gisteren al over had, waarin je meer kan lezen over de Bende van Nijvel en de 'strategie van de spanning' in België toegepast, over de banden ook tussen extreem-rechts en de ordediensten, is "De Blauwe ridders, van Rijkswacht tot eenheidspolitie'. Auteur: Jos Vander Velpen. Een uitgave van EPO en een aanrader. (ISBN 90 6445 050 1)