arch/ive/ief (2000 - 2005)

Het was weer al Antwerpse onveiligheid wat de klok sloeg vanavond in de VTM- en VRT-journaals. En natuurlijk mocht Blokker Philippe De Winter daarover zijn zeg komen doen.

En terwijl iedereen zit te foeteren op zakkenrollers en andere 'kleine criminelen' blijft de witteboordcriminaliteit letterlijk en figuurlijk buiten beeld.

Maar moet je daar de reeks eens over lezen die De Standaard dezer dagen brengt.

Grote kop gisteren (19/3): "Frauderen is sinds dit jaar nog eenvoudiger".

In de aanhef van het artikel lezen we: "Sinds dit jaar is het nog eenvoudiger dan vroeger om een btw-carroussel internationaal te organiseren' zegt Franks Staelens, directeur 'fraud & integrity services' bij Arthur Andersen. De verdere Europese liberalisering en vereenvoudiging van de btw-wetgeving maakt het niet alleen voor de ondernemingen eenvoudiger om handel te drijven, maar biedt ook steeds meer kansen voor de btw-fraudeurs om hun handeltje te organiseren." "Ik hou mijn hart vast als de Europese Unie verder uitbreidt", voegt Willy Uytterspot van de BBI (Bijzondere Belastingsinspectie) er aan toe."

Vandaag (20/3) wist De Standaard in een tweede artikel over 'Fiscale fraude' met als titel: "De politieke wil ontbreekt om de BBI politiebevoegdheid te geven", te melden dat de BBI voor de zoveelste keer gereorganiseerd wordt ... "Merknaam BBI verdwijnt, roeping blijft."

Nu ja, roeping, met een typ als Alain Zenner (ik hoop dat ik de naam juist schrijf, bedoeld is de typ die met bebloed gezicht op tv de show stal na een treffen met de arbeiders van de Forges), met hem dus als grote fraudebestrijder, lijkt paars-groen er alles aan te doen om ook voor de georganiseerde criminaliteit België tot een belastings'paradijs' te maken.

Dergelijke interviews gunnen onrechtstreeks een blik achter de schermen van de Europese constructie. Het kan en mag niemand verbazen dat de ERT, de Europese Commissie (de vorige editie had trouwens zelf last van corrupte commissarisen) en de Raad de bedrijven geen strobreed in de weg willen leggen. Nochtans lopen de nationale staten jaarlijks miljarden inkomsten mis dankzij fraudecarrousels.

Steeds maar sleutelen aan de controlediensten en hun bevoegdheden, maakt geen of weinig verschil. Het doorvoeren van een ernstige maatregel, zoals de opheffing van het bankgeheim, zou een stap in de goede richting kunnen zijn maar dat blijkt onbespreekbaar. Nochtans, de overgrote meerderheid van de bevolking heeft niets te verbergen, de belastingen weten zelfs beter wat gewone loontrekkers verdienen dan de mensen zelf. Rest de vraag wie wel baat heeft bij het bankgeheim. Bedrijven, van klein tot groot, en criminelen.