arch/ive/ief (2000 - 2005)

Drie dagen van betogingen dus, met op donderdag de acties van de Europese syndicaten, geconvoceerd door de Europese Confederatie van Syndicaten. Volgens organisatoren en ordediensten waren er zo'n 100.000 deelnemers, die met als voornaamste eis dat de EU optreedt als "corrigerend element van het globalisatieproces" ("Más Europa si, con pleno empleo y derechos sociales"). Er was ook harde kritiek
t.o.v. de zogenaamde "neoliberale as" Aznar-Berlusconi-Blair (als allusie op de "as van het kwaad" van Bush). Er was ook een delegatie aanwezig van de Lear-fabriek in Cervera (Lleida), een Amerikaanse multinationaal die onlangs
besloot een filiaal over te plaatsen, waardoor 1280 mensen in Cervera hun werk verliezen ("het geval Lear" als voorbeeld van de negatieve gevolgen van globalisatie).
Verder verliep de manifestatie zonder incidenten, en zelfs in een ludieke en speelse sfeer. Enkel waren er wat geïsoleerde incidenten, die in het algemeen niets te maken hadden met de manifestatie zelf en die vaak zelfs niet toe te schrijven waren aan de antiglobalisten (b.v. acties van de Baskische separatisten), meldden de kranten.

Dat is eigenlijk zelfs de conclusie van de 3 dagen: zeer tarijke opkomst, alles in een ludieke en festieve sfeer, met enkel een aantal kleinere "incidenten" (El Pais spreekt van een 20-tal arrestaties op vrijdag en een 50-tal op zaterdag). Die kleine incidenten werden door de politie trouwens meer dan hardhandig aangepakt, zoals zelfs de meest PP-goedgezinde publieke TV-omroep, Antena 3, moest toegeven.

Vrijdag werd vooral gekenmerkt door kleinere, gedecentraliseerde acties: er waren o.m. steunacties voor de Zapatisten, acties van de okupas (krakers) een "macroconcert" van Manu Chao, solidariteitsacties voor de situatie in Argentinië (waarbij Spaanse bedrijven met grote belangen in dat land het voornaamste mikpunt van kritiek waren, b.v. Telefónica), enzovoort. Men heeft het verder nog over 3 belangrijke platformen (blokken) deelnemen aan de acties in BCN: 1) het grootste is het zogenaamde "Campaña contra la Europa del Capital", die meer
dan 100 organisaties verenigt 2) de kleinste groep: de radicale independisten, met o.m. een afvaardiging van Batasuna (Baskenland) 3) het "Foro Social de Barcelona", het gematigde platform, die parlementair links, de syndicaten en verscheidene sociale bewegingen groepeert. Deze 3 platformen verenigden zich op zaterdag, met als gevolg een megabetoging van ongeveer 300.000 deelnemers,
lezen we. De drie blokken hadden op voorhand wel besloten afzonderlijk de route af te leggen, en hadden elk ook een afzonderlijke kleur om zich duidelijk te onderscheiden. Omdat elk platform zorgde voor de eigen ordehandhaving (het
independistenblok besloot zelfs een kleine pauze in te lassen, zodat de politie herrieschoppers kon "verwijderen"), was de politie enkel "verstopt" aanwezig, d.w.z. niet zichtbaar aanwezig maar wel paraat in geval van problemen. Die problemen zijn er nagenoeg niet geweest, aangezien nagenoeg de hele betoging vreedzaam is verlopen. Het hoofdlemma van de ganse betoging was "Contra la Europa del Capital y la Guerra. Otro Mundo es posible", en veelgelezen thema's op de spandoeken betroffen o.m. het erg gecontesteerde PNH (Plan Hidrológico Nacional, dat de Ebro wil omleiden ten voordele van de drogere, en toeristisch interessantere gebieden), de steun voor de Palestijnen en het verzet tegen Sharon, en zelfs de legalisering van soft-drugs als marihuana. Veelgezongen
kreten waren o.m. "Wij zijn vreedzame mensen, geen criminelen", of "Laat ons de solidariteit globaliseren" (globalizem el solidaritat).

Koppen van jut waren vaak Aznar en ook de president van de Generalitat, Jordi Pujol, die zich erg negatief had ingelaten over de betogingen en zelfs geen onderscheid maakte tussen de ‘otromundistas' en de leden van Batasuna. Nog een uitspraak van Aznar in dit verband: "terwijl anderen (betogers nvdr) schreeuwen, houden wij ons stil, want wij (deelnemers aan de EU-top nvdr) zijn aan het
ijveren om hen de vrijheid te geven te kunnen schreeuwen".

Er waren wel veel problemen aan de Frans-Spaanse grens (meerbepaald in La Jonquera in de provincie Girona), waar (b.v.) op vrijdag een 10-tal (voornamelijk Franse en Belgische) bussen geen toelating kreeg om Spanje binnen te rijden. Er volgde al snel protest tegen de ongedifferentieerde aanpak van de politie, o.m. door
Attac Europa, en de acties van de politie werden daarna in situ nauwlettend in het oog gehouden door "la Comisión de Defensa de Derechos Humanos del Colegio de Abogados de Girona" en door een delegatie van de "Plataforma Antirrepresiva de la Universitat de Girona". Een aantal bussen werd op zaterdag, omstreeks 18 u, dan toch toegelaten (terwijl de manifestatie in BCN al begonnen was),
en de achtergebleven betogers verzamelden zich in Perpignan voor een kleine betoging aldaar (1000-tal deelnemers).

Volgens de politie was de voornaamste reden voor die problemen aan de grens ten eerste het bezit van verboden voorwerpen (stokken, vuurpijlen,...) van enkelen onder hen en ten tweede het feit dat enkelen al gesignaleerd waren door Interpol voor wandaden bij vorige EU-gebeurtenissen.
Door de zeer nauwgezette controles aan de grensovergangen werden er trouwens 4 keer meer sanspapiers "onderschept" als normaal.

Vrijdagmorgen werd Bernard Cassen, stichter van de organisatie Attac en 1 van de iconen van de antiglobalisatiebeweging, op een bijeenkomst aan de UB (Universitat de Barcelona) nog de huid vol gescholden door een "20-tal radikalen", die hem verweten niet krachtdadig genoeg te zijn en hem wezen op "zijn hypocriete houding".
Er waren ook acties tijdens de topwedstrijd Barcelona-Real Madrid, een wedstrijd die traditioneel gezien (helaas) meer belangstelling kent dan de nieuwsfeiten in Barcelona ervoor. Twee antiglobbers hadden zich vastgeboeid aan de doelpalen, met als gevolg een vertraging van de wedstrijd van 7 minuten, en vooral ook heel veel commotie en publiciteit. Ze droegen een wit T-shirt met daarop "Aturem
(laat ons stoppen) la Europa del Capital". Dan waren er ook nog acties van 2 Basken, die met Baskische vlaggen het veld op kwamen gelopen. Bovendien meldden de kranten dat gedurende de volledige 3 dagen, de politie zich het
recht heeft voorbehouden om iedereen die er verdacht uitziet te identificeren en te registreren. Die registratie kan van pas komen om die personen tegen te houden aan de grens bij de volgende betoging natuurlijk, wegens antecedenten.

Een opmerkelijk opiniestuk verscheen in El Pais van 18 maart. Joaquín Estefanía schreef het onder de titel "El nuevo macartismo" (het nieuwe Mc-Carthy-isme), een niet mis te verstane titel van een stukje waar de auteur zijn minachting en verontwaardiging voor het politie-optreden niet onder stoelen of banken steekt. Wat we ook na Genua konden constateren, is dat het na heel veel protest,
het ook in grote kranten heel tijdelijk mogelijk wordt om stukjes te schrijven die van leer trekken tegen de neoliberale globalisering, zij het vaak vanuit een reformistisch standpunt. In het artikel wordt de vergelijking met de grote Catalaanse betoging voor onafhankelijkheid in 1977 gelegd. De grote nadelen
van de globalisering worden aangeklaagd, het is een van de weinige artikels waar de inhoudelijke eisen van de beweging eens relatief duidelijk op een rijtje worden gezet. De fijne opmerking wordt gemaakt dat er geen enkele politieke
partij is die een dergelijke mobilisatie als gezien werd in Barcelona, op de been kan brengen. De auteur vereenzelvigt de criminalisering van de antiglobaliseringsbeweging
met de tactieken ten tijde van Joe McCarthy. En verder nog : "De reëel bestaande globalisering lijkt geen grenzen te kennen. De zaak Enron en de zaak Andersen tonen op schandalige wijze aan dat corruptie in het hart van het kapitalisme zit …", "onmiddellijke verrijking van weinigen ten koste van de ruinering van velen".

De top van Monterrey over de onwikkelingsfinanciering zou moeten zorgen voor contrete mechanismen om de armoede in de wereld met de helft te reduceren tegen 2015. De VS is gekant tegen een stijging van de uitgaven voor dit doel, niettegenstaande die bedragen, elk jaar opnieuw, reeds sinds het vallen van de Berlijnse muur, dalen. "En Europa komt dan af met het belachelijke voorstel om de hulp op te
schroeven tot 0,39% van het BBP van de EU tegen het jaar 2000. Niettegenstaande het gaat om zo'n schraal bedrag, voor zo'n kleine periode, heeft de wisselende EU-voorzitter trots aangekondigd dat Europa op de eerste plaats staat wat het uitdelen van netto ontwikkelingshulp betreft. En dan verstaan ze nog niet waarom zoveel mensen betoogd hebben." Slotzin artikel.

In de vierde laatste regel staat : " ... van de EU tegen het jaar 2000." Dat moet worden : " ... van de EU tegen het jaar 2006"