arch/ive/ief (2000 - 2005)

ik zat vandaag op de trein naast enkele mensen van buitenlandse afkomst(man vrouw en twee schattige kleine kinderen), die enkel engels praatten, toen twee conducteurs langskwamen bestelden de mensen een ticket, de conducteur zei in het frans, en dan in het nederlands dat de prijs 13 euro was, de man en vrouw hadden slechts 10 euro bij. De man zei in gebrekkig engels dat hij maar 10 euro bijhad. De conducteur grijnsde van genoegen, eindelijk het moment waarop ze gewacht hadden: de kans om hun uniform en de bijhorende autoriteit ten volle te benutten. de snuggerste van de twee zei in het nederlands: die zal niet in brussel geraken, gevolgd door een grijns. De andere maakte al aanstalten om zijn boekje open te slaan en de arme mensen te bekeuren. Mijn christelijke opvoeding, of nee, meer nog mijn gevoel voor solidariteit stak de kop op en ik tastte in mijn zak naar een biljet van 5 euro dat ik nog zitten had. Ik sprak de nederlandstalige conducteur aan in het nederlands en zei 'ik zal wel de drie euro bijleggen' DE PIPO WOU MIJN GELD NIET AANVAARDEN. hij weigerde het geld aan te nemen en zei dat dat niet ging. De mensen rond me waren duidelijk verontwaardigd en tastten op hun beurt naar geld en iedereen droeg 1 euro bij en gaf de stukken eerst aan de mensen en die gaf het op zijn beurt aan de conducteur. De conducteur had de blijken van solidariteit duidelijk niet verwacht en nors gaf hij het biljet met de woorden aan de mensen: "dit merci", alsof die mensen bedelaars waren!! Toen ik hen begon uit te lachen omdat de situatie zo dolkomisch waren, draaide de meest ervaren van de twee zich om en zei op autoritaire toon 'valt er iets te lachen soms?' ik lachtte hem in zijn gezicht uit en toen hij zag dat ik niet echt onder de indruk was van zijn autoritair optreden liep hij verder, terwijl de lieve mensen rondom mij mee lachten.
Dit toont meer dan ooit dat er behoefte is aan méér solidariteit om het autoritarisme te bestrijden, toon solidariteit en zo kan je autoritarisme bestrijden. wees meer solidair
(een initiatief die ik zelf enorm steun is dan ook de 'reclaim solidarity' op 1 mei 2002 in Brugge om 13 u op het stationsplein, (zie http://reclaim.antifa.net) of mail naar inforeclaimsolidarity@justice.com , sorry voor de reclame maar dit voorval illustreert nu eenmaal perfect waarom 'reclaim solidarity')
cheers en love and respect
manu

wat ik in feite wou zeggen:
geef twee pipos een uniform en ze denken dat ze ongestraft mogen mensen terroriseren.

laat je niet intimideren door uniformen, en de monkey suits staan voor aap. Alle autoriteit is enkel en alleen gebaseerd op de aanvaarding van zij die het willen ondergaan. Ondergraaf de aanvaarding, en 99 procent van de macht verdwijnt; de overige 1 procent van de macht moet tenslotte haar ware gelaat tonen in de vorm van genadeloze repressie. Altijd 'n mooie en zichtbare en mediagenieke manier om jan met de pet de basisfundamenten van autoriteit te illustreren.

En nu met z'n allen naar Brugge. Time to reclaim real solidarity instead of the flat and dead illusion most of our people pretend to believe in. Ik droom van een viering van het echte leven op de eerste mei, bovenop de schijn-werkelijkheid die men steeds opnieuw over ons heen stort, afgescheiden van ieder sprankeltje oprechte menselijkheid.
Shit, iedere dag opnieuw blijkt het verdomd nodig om de mensen rondom ons te wijzen op het feit dat zij leven temidden van andere echte mensen, van vlees en bloed, en geen feuilleton-karaktertjes, mooi in te delen in slechte andere mensjes en goede gelijke mensjes. De meesten onder ons leven in een zelf-illusoire droomwereld, intellectueel te bang om het echte leven, met al haar ongefilterde vreugde én verdriet te doorvoelen. Hoeveel mensen beginnen er al niet te bibberen van angst als er hen op twintig meter afstand een echte marokkaan of gehandicapte of homo (of al wie niet in onze simpele grote-gemene-deler-hokjes te plaatsen valt) nadert? En nochtans: zij ademen, zij leven, en zijn ons eigenste zielezelf o zo gelijk.

Love and respect to all (ook aan die bange treinconducteurs, die nog te zwak zijn om hun privéfrustraties NIET af te reageren op hen die nog zwakker zijn dan zijzelf). This shouldn't be a jungle....

pinkje aka steven

Pinkje, wat doe je dan met de bewering dat de meeste mensen geleid en gecommandeerd willen worden? Ik ga ermee akkoord dat men de meeste autoriteit (zolang die autoriteit zich niet beroept op de wet van "ik heb de meeste matrakken en geweren, dus ben je beter rustig") vrij makkelijk kan ondergraven, indien goed voorbereid. Maar wil de meerderheid van de mensen wel de structuur en zekerheid van de autoriteit ondergraven, wanneer ze toch zeker zijn van hun huisje/tuintje/autootje/lekker voedsel/mooie kleren/...-leventje?
Het leven in een schijnwereldje van vele mensen is ook nie echt een goed teken he

Ik vraag me af hoe manu en pinkje hier macht en/of autoriteit willen gedefinieerd zien. Is machteloosheid dan beter? Wat doen we met de rationele autoriteit die in noodgevallen wordt uitgeoefend, bijvoorbeeld op het moment dat men een krankzinnige tegen zichzelf wil beschermen? Ik heb zelf niets tegen macht of autoriteit op zich, wel ben ik tegen alle vormen van overheersing. Slechts een definitiestrijd?

"Ik vraag me af hoe manu en pinkje hier macht en/of autoriteit willen gedefinieerd zien."

heel simpel:
macht: de mogelijkheid om iets te doen, iets te laten doen, of iets te verbieden.
autoriteit: de macht om dingen af te dwingen, zonder rekening te houden met andere mensen of omstandigheden, zonder tegenspraak

in principe is niemand dus machteloos, alleen wordt je macht door autoriteit(en) beperkt, en bij sommigen is dit meer dan bij anderen. door het gedrag van de conducteurs (autoritair gedrag) konden de mensen die ze wouden verbaliseren niet hun zaak verdedigen (om door taal en door de onwil van de conducteurs om te luisteren of een oplossing te zoeken die creatiever was dan verbaliseren.)
en waren ze dus op een bepaalde manier machteloos omdat ze overgelverd waren aan de macht van de conducteurs. Er zijn verschillende vormen van macht weliswaar: Rubenstein (am antropoloog) zegt bijvoorbeeld dat de amerikaanse overheid wel de materiële macht heeft over indianen, maar niet de culturele macht: de indiaanse cultuur overleeft (ik vind dat hij weliswaar een beetje verdrukking probeert goed te praten en dat hij de cult. sit. van indianen te positief ziet).

macht is dus niet het probleem, wel autoriteit "is machteloosheid dan het probleem?" is dus geen goede vraag
het probleem, en ook de strategie van autoriteit is juist dat het de andere mens in de rol van onderdanige dwingt: van de mensen in het systeem van de nazi's tot de russiche legerrecruen die nu massaal zelfmoord plegen. enkel als je die rolpatronen doorbreekt zie je de onzekere kant van die autoriteit: vaak verwachten ze niet dat je dit rolpatroon doorbreekt, het is hun nooit geleerd dat je kan weigeren om mee te stappen in dat patroon: vb als bij een directe actie een politieagent briesend afstormt op iemand en hem beveelt om het kruispunt te ontruimen, zal een reactie als "ik wens met je officier te spreken en niet met jou, omdat je te opgehitst bent" de agent van zijn stuk brengen en hij zal de officier gaan halen. Opmerking: de plaats van solidariteit in het geheel: vaak kan je autoriteit maar doorbreken in groep: de mens zonder ticket kon alleen niet het patroon doorbreken, pas nadat ik en de mensen rond me reageerden kon het patroon doorbroken worden.

"Wat doen we met de rationele autoriteit die in noodgevallen wordt uitgeoefend"
Wie bepaalt wat rationele autoriteit is??? de nazi's dachten ook dat ze rationele autoriteit hadden :)
of beter nog : de liberalen vinden ook dat zij rationeel zijn en dat zij daarom de autoriteit hebben om die irrationele anti-globalisten te stoppen met die toppen te verstoren, leg je dus maar neer bij repressie
als er een crisis situatie is kan je tijdelijk ingrijpen, maar vanuit een houding van respect voor de mensen niet vanuit autoriteit, een kenmerk van autoriteit is juist dat je niet wil dat die situatie ooit veranderd: je wil de relatie in stand houden en geeft de mens nooit de kans die te doorbreken, vanuit een houding van respect kan je bijvoorbeeld wel tijdelijk ingrijpen, maar je vermijdt dat je elkaar in de afhankelijkheids-autoriteits rol dwingt.

I"k heb zelf niets tegen macht of autoriteit op zich, wel ben ik tegen alle vormen van overheersing."
dan moet je wel tegen autoriteit zijn: AUTORITEIT IS ALTIJD EEN RELATIE VAN OVERHEERSING, wees consequent:
als autoriteit er niet was hadden de vld'ers allemaal voor migrantenstemrecht gestemd :)
het is meer dus dan een definitiestrijd: het draait rond basishoudingen in het leven: wil je verder leven in onafhankelijkheid of leg je je neer bij de rol van onderdanige consument
echte verandering zal dus niet via partijstructuren komen maar via solidariteit tussen mensen over partijgrenzen heen, als individuen in een collectief
reclaim solidarity!!

Bon, meestal doe ik (terecht, onterecht ?) smalend over de artikels die hier verschijnen en die veelal getuigen van ofwel grenzenloze naieviteit, ofwel van oogkleppendragende "wij-hebben-de-waarheid-in-petto-retoriek.

MAAR wat Manu heeft meegemaakt, zowel passief als actief verdient vanuit alle hoeken een dik kompliment. Het is inderdaad zoals pinkje zegt relatief gemakkelijk om autoriteit te ondergraven. Let wel, autoriteit kan enkel succesvol ondergraven worden door juist NIET dezelfde middelen als "het apparaat" te gebruiken (cfr."black blocks") maar door het sterkste wapen dat er bestaat : HUMOR. In dat humor-kader past bijvoorbeeld ook perfect de "bloem-uitdeel-acties".
Onlangs nog, op de NSV-betoging, hebben twee STER (Studenten tegen racisme)-activisten het "aangedurfd" om bloementjes uit te delen aan de aanwezige NSV'ers. IK kan je verzekeren dat die kerels ervan gedaan waren. Deze twee mensen hebben op die dag veel meer het NSV tot nadenken gezet (al was het maar voor 5 minuten) dan ontelbare jaren extreemlinkse profileringsdrang in Gent.
Kijk, autoriteiten die misbruik maken van hun gezag, extreemrechts en extreemlinks zijn perfect te counteren door hun (al was het maar voor eventjes) in het kader van de "zelfrelativering" te plaatsen. En dit bereik je door deze mensen (wat dat zijn ze per slot van rekening) met humor en zachtaardigheid te benaderen. Want juist dit verwachten ze niet ! In die überasschung liegt der Meister !

Manu, tot slot, wat jij gedaan hebt getuigt van (excusez le mot) "burgerzin". Paljassen die hun uniform misbruiken heb je lekker voor schut gezet, op een legale en geweldloze manier ! Welk tegenargument hebben die conducteurs nu ? GEEN. Je had ze natuurlijk ook voor "vuile fascisten" kunnen verslijten en hier oproepen tot een betoging tegen de NMBS. Neen, je nam als individu de verantwoordelijkheid op je voor je medemens en ziedaar...ook andere passagiers volgden. Je hebt misschien zonder het te beseffen een paar mensen van het idee afgebracht voor het Blok te stemmen.

Gelukwens !

Gisteren reden mijnvriendin en ik met de wagen ter hoogte van de Belgacomtoren in Gent toen we op een bepaald moment een man hardhandig zagen optreden tegen een vrouw die bij hem was. Duwen, trekken, echt hardhandig. De vrouw wou één richting uit, hij trok haar de andere richting uit. En zij had het echt niet graag. Wij zijn toen gestopt en de man maakte een signaal dat we moesten doorrijden. We bleven toch staan en de man is toen gestopt met hardhandig te zijn en ze zijn dan doorgelopen. Achteraf bekeken heb ik dan de vraag: wat moet je eigenlijk doen? Dit heeft niets te makrn mrt uniformen, meer met de vertekende man-vrouwrelatie in onze maatschappij. Hoe moet je reageren, kijk je de andere kant op of ga je er naartoe? wat doe je las hij begint te slaan? Bel je dan de politie of kom je zelf tussen want meestal blijft de politie lang weg?
Zo zijn er veel voorbeelden, mensen die hun kinderen slaan op straat, vandalisme dat onder je ogen wordt gepleegd, haat op straat. Wat doe je ermee?

interessante discussie opgezet, manu
sluit goed aan bij een artikel die ik een tijdje geleden publiceerde ('waar zijn de onderbuikanarchisten?', verloren ergens op één dezer indy-pagina's)
Het gaat hier inderdaad om het misbruiken van macht, het beslissen in de plaats van anderen die hiertoe de kans niet krijgen. Wat ik bij heel wat links-progressieven merk is echter:
* de veronderstelling dat de meeste mensen onder ons absoluut geen zelfverantwoordelijkheid (over belangrijke levensdomeinen) zouden kunnen dragen, of daar sowieso misbruik van zouden maken
* de veronderstelling dat het bestaan van een centralistische en autoritaire staat een conditio sine qua non is voor het welzijn van de mensheid (die staten bevechten en concurreren elkaar dan wel onderling, maar soit).
Afspraken op diverse geografische en thematische niveaus zijn onontbeerlijk, maar er bestaan echt wel nog wat andere organisatieprincipes dan de steriele anti-dynamische topdown-machtsbenadering zoals wij die meestal kennen (zowel in dictatoriale als in bureaucratische systemen).

Is het via dit thema (centralisering versus decentralisering en zelfbeschikking van individuen, wijken, steden, provincies, volkeren) niet eens de moeite om de hand uit te reiken naar linksnationalistische denkers als de Soepkommandant? Ook langs die kant wordt serieus nagedacht over bepaalde anarchistische zienswijzen (ook al durven ze het natuurlijk nog niet zo benoemen, hihi).

greetz love and much respect to all

think pink! (and reclaim solidarity 1st of May, Brugge)

pinkje aka steven

oef... die search engines zijn soms wat lui....
enkele leuke machts-gedachtjes te vinden op: http://www.archive.indymedia.be/front.php3?article_id=15848

fijne gedachten ook van guido... het is inderdaad niet altijd gemakkelijk om te weten hoe en wanneer je als mede-aardbewoner iemands handelen kunt trachten te beletten. In 95% van de gevallen kun je echter wel appèl doen op je rechtvaardigheidsgevoel en ALS EERSTE de stap zetten. En dan zie je inderdaad dat anderen je erin volgen. (when you think: 'why is nobody doing something about this?', try to ask yourself why YOU saw it and somebody else not... then you are God's eyes on the scene: act!)

De enige reden waarom er in heel wat Gentse, Brusselse, Antwerpse wijken enkele zeer ernstige leefbaarheidsproblemen zijn, is omdat 99,5 procent van de bevolking het verleerd is om ALS EERSTE weerstand te bieden tegenover 0,5 procent etters en bullebakken; iedereen blijft naar elkaar wijzen, en de kleine minderheid profiteert hiervan. Deze attitude wordt m.i. ZEER sterk gevoed door ons centralistisch staatsdenken, die iedere brok zelfverantwoordelijkheid van de burger wil afnemen, en hen de illusie geeft dat de staat almachtig is.
Hetzelfde geldt eigenlijk voor mensjes in uniform die te ver gaan, mensen die vuilnis zomaar op straat smijten, baldadig gedrag op fuiven, verkeersagressie, enz.

Let's reclaim our lives

pinkje

Bedankt voor je bijdrage Manu. Goeie postings zetten de mensen aan het schrijven en dus aan het denken. Zo'n situaties uit het dagdagelijkse leven komen elke dag miljoenen keer voor, en al te vaak laten de mensen toch maar die euro's in hun portefeuille zitten, omdat het nu eenmaal evident is dat je meneer-met-de-pet niet tegenspreekt, ook al zijn de gedragingen van die meneer o zo overduidelijk fout en verkeerd.

Het correcte verband dat Manu tussen autoriteit en overheersing aanbracht, toont aan dat je al gauw in woordspelletjes verzeilt, wat kan nog wel, wat kan niet meer ? Ik zie geen grote verschillen tussen het gebruik van de ene en de andere term. Ik ben trouwens nogal spontaan op mijn hoede wanneer men het heeft over "mensen tegen zichzelf beschermen". Het is me iets te ruim interpreteerbaar. Waarmee ik ook wil zeggen dat ik behoorlijk veel kritiek heb op de wijze waar men vandaag de dag soms omgaat met "patienten".

Veel te weinig stellen de mensen zich de vraag wat er nu net precies maakt dat die ene persoon autoriteit over je kan en/of mag uitoefenen. Weet die het dan zoveel beter? Is die meer geschikt? Het is ook altijd verrassend vast te stellen hoeveel energie, tijd en geld dient gestoken te worden in het diets maken dat autoriteit the only way to go is. (school, televisie, media, opvoeding). Als al er een constante in de geschiedenis is, dan is het wel dat centralistisch georganiseerde systemen hoogstens wat aalmoezen voorbereiden om de bevolking "koest te houden", maar dat het voor de rest een goede manier is om ze vooral leeg te zuigen en haar creativiteit te ontnemen.

Vele mensen kunnen zich een maatschappij zonder staat en zonder autoriteit helemaal niet inbeelden. Zelfs etatistische marxisten (die toch ook een staatsloze maatschappij als einddoel hebben) blijken heel veel moeite te hebben om zich enige minimale vorm van organisatie en structuur voor te stellen zonder leiders, zonder centraal orgaan. "De generaties na ons mogen de staat afschaffen." Gemakkelijk natuurlijk, hee. Zij mogen nog effe de plak zwaaien en daarna komt het wel goed. Dat centrale organen in het verleden hoofdzakelijk organisatoren van wanordelijke toestanden als armoede, onderdrukking en repressie zijn, wordt in sommige gevallen verzwegen, in andere gevallen vergoelijkt en we krijgen de belofte te horen dat de centralistische systemen van de toekomst zullen geleerd hebben van de fouten uit het verleden. Maar er bestaat jammer genoeg geen enkele degelijke argumentering waarom dat dan wel zo zou zijn, laat staan een plausibel voorstel. Men vergeet ook vaak dat oorspronkelijk goed-menende mensen, eenmaal "geplaatst" in een staatsstructuur, op bizarre wijze omtoveren in bureaucratische, machtswellustende ontmenselijkte radertjes van een uitbuitingssysteem.

Dat de natuur zelf barst van zelf-organiserende systemen, dat is iets waar men oncomfortabel naast kijkt. Dat het leven op aarde kunnen ontstaan is uit complexe chemische moleculen, die op hun beurt ontstonden uit de interacties van elementen, die op hun beurt ontstonden uit astrofysische nucleaire processen in sterren, die enz ... . Gans de evolutie van het heelal is een opeenvolging van processen van zelf-organisatie. Probeer maar eens op centralistische manier een ijskristal op een buitenraam in wintertijd te organiseren. (Het is doenbaar hoor, je moet enkel eerst alle posities van alle moleculen kennen, en ze dan een voor een in het juiste patroon schikken) Het is uiteraard veel te eenvoudig om fenomenen uit de natuur te gaan vereenzelvigen met een ganse maatschappij, maar ik wil nu toch wel even de rollen omkeren : al te vaak wordt het nepargument opgedist dat niet-centraal-gestuurde systemen automatisch naar wanorde leiden. En dan vind ik het wel effe opportuun om de algemeenheid van die klepper van een onzin onderuit te halen.

Bedankt Manu voor dit verhaal en ik merk dat ik het nu zelfs met Soepkommandant Uilenspieghel kan eens zijn. Je ziet, jouw verhaal brengt mensen samen.