Internationaal Verzet in Spanje! Eerste Verslag

Dinsdag 12 maart
Om 22u vertrekken we met de minibus richting Frankrijk, we hopen door 's nachts te rijden vlotter door Frankrijk te geraken en op die manier misschien wel 's middags in Barcelona te arriveren. Helaas was dit iets te optimistisch en blijken we alsmaar een grotere achterstand op lopen op het tijdschema. De auto uit Brussel vertrekt enkele uren later en heeft blijkbaar een betere route genomen. Ze arriveren slechts een uurtje na ons in Barcelona.

Tijdens de reis zijn we 2 keer gecontroleerd. Een eerste keer ter hoogte van Parijs, waar we bij een tussenstop twee onbemande combi's zagen staan. We gingen vol belangstelling een kijkje nemen. We vonden dit het ideale decor voor een eerste foto, dus we gingen in arrestatiepose zitten. De agenten die in de cafetaria verbleven, vonden dit echter nogal verdacht, en kwamen naar buiten. Toen besloten we om terug naar het busje te gaan. Nadat de agenten hun combi's grondig gecontroleerd hadden (vooral de banden) kwamen ze in onze richting. De controle verliep al bij al zeer rustig. We besloten dat dit de eerste en laatste practical joken met de politiediensten zou zijn.

De tweede controle was aan de Frans-Spaanse grens, waar we al onze bagage moesten uitladen. De controle verliep niet zeer grondig, en de agenten waren blijkbaar geïnteresseerd in ons politiek materiaal, ze eisten één van onze brochures Under siege (Spaanse brochure van het CWI).

Aangekomenin Barcelona parkeerden we het busje uit veiligheidsoverwegingen vlakbij een politiebureau. We gingen op zoek naar een slaapplaats. Een lokale gids bracht ons naar één van de vele squats die de stad rijk is. Een aantal bezoekers raadden ons af daar te blijven. Ze hadden er zelf één nacht verbleven en voelden zich niet veilig. We besloten om daar niet te overnachten om diverse redenen. Enerzijds liet de organisatie van het squat te wensen over. Anderzijds vernamen we dat er reeds verschillende panden ontruimd waren door de politie, en de kans op een inval was meer den reëel. Voor de politie is de illegaliteit van de kraakpanden het ideale argument om antiglobalisten voor 72 uur vast te zetten. We besloten om het convergence centre te raadplegen voor een veiligere slaapplaats. Aangekomen bij ons busje wachtte er ons een minder aangename verrassing. Ondanks de nabijheid van de politie was er ingebroken. Een fototoestel, een GSM en twee rugzakken waren verdwenen. Ook het slot van de voordeur was beschadigd. Alsof dat niet genoeg was kregen we nog vier undercoveragenten op ons dak. Ze verstonden enkel Catalaans en Spaans en waren niet echt geïnteresseerd in de inbraak: "dit gebeurt nu éénmaal in Barcelona". Enkelen onder ons herkenden één van de gezichten van in de straat van het squat. Wellicht waren ze ons gevolgd.
In het Convergence Center ontmoetten we de andere leden van IV die met de auto waren gearriveerd. We werden doorverwezen naar het Centre Social de Sants (Sants is een wijk in Barcelona), waar we slaapplaatsen vonden. We besloten om vlug nog iets eetbaars te zoeken. Bij onze terugkomst aan het centrum werden we plots opnieuw staande gehouden door agenten in burger. Ze vroegen onze identiteitskaarten en de plaats waar we sliepen. Nadien vroegen ze de namen van onze ouders, zoiets hadden we nog nooit meegemaakt. Na de routinecontrole: identitieskaarten bekijken, voorkant, achterkant, voorkant, weer achterkant, trachten te namen te ontcijferen, die door te bellen naar hun centrale diensten, ... konden we verder gaan. Na meer dan 24u onderweg te zijn voelde de harde koude vloer aan als een zachte matras waar iedereen na enkele minuten in slaap viel. Dit centrum bood de nodige accomodatie om onze acties te plannen.

Donderdag was er om 12 uur een vakbondsbetoging, georganiseerd door het EVV. We schatten dat er minder volk was dan op de vorige vakbondsbetoging van het EVV in Brussel (13 december). We zochten de Belgische delegaties op van het ACV en het ABVV. (We vernamen later dat de bussen van het FGTB werden terug gestuurd aan de Spaans-Franse grens, met het argument dat de aanwezige vlaggenstokken als wapen zouden kunnen gebruikt worden.) Deze delegaties, samen ongeveer 300 mensen, kwamen voor 1 dag naar Barcelona met het vliegtuig. Een citytrip is namelijk vrij 'voordelig', bij Virgin, als ze daarmee vliegen, slechts 150 EURO per persoon!? Doe dit bedrag maal 300. Reken zelf maar uit want wij zijn niet gewoon om met dergelijke bedragen om te gaan. Alsof dit niet genoeg was, zagen we enkelen nagenieten van de betoging, op een zonnig terrasje, met een mega-bord kreeft voor hun neus. Het was zeer duidelijk dat enkel de vakbondstop van dit snoepreisje mocht profiteren en niet de basismilitanten. Hier zien we nogmaals dat de vakbonden hun achterban het liefst zo ver mogelijk van de antiglobaliseringsbeweging weghouden. De aanwezigheid in Barcelona was niets meer dan een act-de-présence.
Opvallend was opnieuw de grote Franse delegaties die in de betoging liepen, we stootten ook op journalisten, freelance, Knack, VTM, ...
Tijdens de manifestatie verkochten we ons politiek materiaal , fluitjes, badges, stickers en een Spaanse uitgave van een brochure van het CWI over ons socialistisch alternatief. Het was bijzonder vreemd dat we anti-NSV-badges konden verkopen aan Spanjaarden, maar er niet in slaagden om dan ook maar 1 badge, een Militant, ... te verkopen aan een lid van de Belgische vakbondsdelegatie.

Toen we door de stad liepen op weg naar de betoging met onze rode vlaggen kregen we verscheidene spontane positieve reacties van de lokale bevolking en ook de doorgang van de betoging zelf kon op een grote belangstelling rekenen.

Later op de terugweg van de vakbondsbetoging, na een korte rustpauze aan het strand, werden we verrast door een politiebetoging, die blijkbaar niet de eerste uiting van ongenoegen was want enkele weken geleden kwamen de politieagenten reeds op straat in Madrid. Blijkbaar is de regering Aznar ook bij haar eigen politiekorps niet altijd even populair, morgen zal de discipline er wel weer afdruipen.

Vandaag begint de top en zal de aanwezigheid van de ordediensten verhoogd worden. Via verschillende kleine bijeenkomst krijgen we een beeld van wat er allemaal te gebeuren staat;
Vandaag is er dag van gedecentraliseerde actie. Op verschillende tijdstippen en plaatsen zal er rond verschillende thema's gemanifesteerd worden. Het officiële doel van deze decentralisatie was om de bevolking van Barcelona te betrekken bij de thema's, door aanwezig te zijn in de verschillende wijken. Aangezien we onmogelijk op alle betogingen aanwezig konden zijn maakten we een selectie:

Caça-lobbies (Lobby-buster betoging):

Om 09.30 u vertrok aan de Gaudi-kathedraal een ludieke betoging tegen de lobby-groepen van de multinationals. De pers was er massaal aanwezig. We kwamen o.a. journalisten tegen van VRT en RTBF.

De bedoeling was om aan verschillende gebouwen, een interactief toneeltje op te voeren. De sfeer was zeer luchtig en amusant. Er was geen sprake van geweld of provocatie. Toch vond de politie het noodzakelijk om aan te vallen, nog voor de betoging was vertrokken. Er vielen enkele gewonden. Gelukkig lieten de manifestanten zich niet provoceren. Er werden enkele slogans geroepen, maar iedereen bewaarde zijn kalmte, zodat de betoging in al haar glorie kon beginnen. Er werden toneeltjes opgevoerd aan banken, telecommunicatiebedrijven,...

Los ricos tamién lloran (De rijken zullen wenen):

Deze actie werd aangekondigd als zijn een 'risico-actie', daar konden we dus zeker niet ontbreken. Een paar uur voor de actie liep de Rambla (verzamelpunt voor de actie) al vol politiepatrouilles. Op 200 meter werden we tweemaal gestopt voor paspoortcontrole en bagagecontrole.
Om 13u verzamelden we opnieuw in het Convegence Center, verschillende mensen raadden ons af om naar de actie te gaan waardoor onze nieuwsgierigheid natuurlijk toenam. We besloten om individueel ons te mengen op de Rambla, er liepen trouwes ook massa's toeristen. Hoe onopvallender we waren hoe meer kans we maakten om door de politiecontroles te glippen. Na een half uurtje kwamen we elkaar opnieuw tegen op de Rambla waar de aktievoerders verzamelden. Blijkbaar wachtten ze daar op meer volk en het goede moment om toe te slaan. De politie had bijna de volledige Rambla onder controle.
Een wel heel vreemde toerist passeerde ons, nl. Elio Di Rupo. We spraken hem aan en vroegen hem hoe het op de top was, hij zei: "niet echt interessant, de thema's die Aznar wil bespreken interesseren ons niet echt." Ach zo, privatiseringen in het publiek bespreken interesseert hem niet. Wellicht heeft hij liever dat het niet zo openlijk op de agenda staat. Wil hij de tactiek volgen van Verhofstadt die poogt via een sociale façade de afbraakpolitiek toe te dekken. Wellicht was hij op
zoek naar een aantal camera's op z'n smoel op tv te krijgen, niet tussen de stijve heren met maatpak, maar tussen de toch wel beetje sympathieke manifestanten.
Op een bepaald moment kwamen een aantal honderden aktievoerders toe wat de pers ertoe aanzette om uitnodigend te filmen bij de politietroepen en betogers. Je voelde de spanning zo stijgen. Politieagenten deden hun helmen aan en vermenigvuldigden zich. Enkele betogers deden hun bivakmuts aan, de pers begon te filmen, er werd geroepen en gefloten en ... de rellen begonnen. Agenten in burger sprongen op hun prooien, de matrakken deden hun werk, terassen werden afgebroken, stenen vlogen door de lucht, in paniek vluchtten een mengelmoes van betogers, toeristen en Barcelonezen weg in de kleine straatjes, ... . De vraag die wij ons natuurlijk stelden is op welke manier dit de beweging kon versterken. Zal de Spaanse bevolking op basis van de televisiebeelden over de rellen spontaan radicaliseren en op straat komen of zal de politieke boodschap verdwijnen achter de bivakmutsen, kapotte winkelruiten, bebloede toeschouwers, ...

Ondertussen komen we te horen dat de bussen van d14 zijn tegengehouden aan de grens, ze staan er samen met bussen van ATTAC Marseille en Toulouse, wellicht zullen de komende uren nog massaal veel demonstranten worden tegengehouden. De bussen zouden nu op weg zijn naar Toulouse om daar manifestaties te organiseren. De kleine Pyreneeënbaantjes die wij namen zijn niet echt toegankelijk voor grote bussen. Wij hebben er goed aan gedaan vroeger te vertrekken.

Er is net een spontane vergadering doorgegaan in het Convergence Center, een aantal aktivisten vroegen zich af of de acties zoals gepland nog zouden doorgaan. Er werd zo goed als unaniem beslist om niet te zwichten voor de politie intimidaties en alle acitviteiten die gepland zijn door te laten gaan.

De akties tot nu toe zijn van een verschillend karakter als degene op o19, waarmee we ze moeten vergelijken. Niet enkel de aantallen die er aanwezig zijn, maar ook de thema's. Alle activiteiten vinden plaats onder de noemer: "tegen het Europa van het kapitaal". Wat volgens ons toch veel duidelijker de vinger op de wonde legt. Aan de andere kant zien we vrij weinig organisaties aan het werk. Alles lijkt zowat een samenwerking tussen individuen. Het geeft de acties een vrij spontaan karakter. Velen vinden dit goed, wat verstaanbaar is, maar de uitdaging waar wij voor staan zou toch groter moeten zijn. Enkel aktie voeren zal niet volstaan. De softlinkse oppositie in het parlement Izquerdia Unida is tot nu toe totaal afwezig op de activiteiten. Geen politieke organisatie neemt de uitdaging op om een politiek alternatief uit te bouwen onder de manifestanten en de bevolking. Dit zijn een aantal vragen waar we hopen de komende dagen wat meer inzicht in te krijgen.

Vanavond zullen we nog deelnemen aan verschillende aktiviteiten: tegen het misbruik van genetische manipulatie, steun aan de Latijns Amerikaanse bevolking, ter herdenking van de moord op Carlo Giuliani in Genua.

Boris, Steven, Marjolijn, Stef, Anja, Julia, Boris, Michel, Tim, Wouter, Jason, Frederik, Martin, Bart

arch/ive/ief (2000 - 2005)