Barcelona m15-m16: te land, ter zee, in de lucht, ... en in de rioleringen

Aan de vooravond van de protesten in Barcelona, is het nuttig het te hebben over een aantal artikels die verschenen zijn in een paar Spaanse grote kranten zoals El Mundo en El Pais. De krant El Mundo is typisch pro PP (Partido Popular). De directeur van die krant stelde ooit dat het vornaamste doel van de krant was de socialisten ten val te brengen. El Pais is eerder naar een "links" publiek gericht en ABC profileert zich rechts, het is een krant waarin de franquisten van weleer hun ding deden. Ze steunde van bij het begin het Franco-regime en overleeft tot op vandaag de dag. Webstekken op : http://www.elpais.es, http://www.elmundo.es, http://www.abc.es.

De protesten tegen de Wereldbank op 24 juni vorig jaar (Barcelona) hebben tot een aantal conclusies geleid die democratische krachten meer dan wakker zou moeten schudden. Vooralsnog kijkt de overgrote meerderheid echter de andere kant op als het gaat om het opnemen voor elementaire democratische rechten. In diezelfde stad vinden op 15 en 16 maart vele belangrijke acties plaats in het kader van het Spaanse voorzitterschap van de EU.

Het meest in het oog sprong de gezamenlijke aanklacht (zie ook artikel 18126 op Indymedia Belgium) van 72 organisaties tegen oa. Julia García Valdecasas, afgevaardigde van de regering in Catalunya, en bevoegd voor de nationale politie, die men sinds de dood van Franco "vergeten" te hervormen is. Het betrof een aanklacht tegen de ongehoord brutale politierepressie die plaatsvond op 24 juni 2001, niettegenstaande de top van de Wereldbank uiteindelijk afgeblazen werd. Geen rode zone te bespeuren, maar toch werd het nodig geacht zwaar tekeer te gaan tegen de manifestanten : provocaties, ongegronde gewelddadigheden, illegale arrestaties, verhindering van het werk van de pers en ander fraais.

De rechter seponeerde de klacht. Een uitgebreide motivering van de seponering volgde: het is een schrikwekkende toepassing van ad-hoc justitie die de deur openzet voor het opschorten van vrije meningsuiting en voor het toelaten van staatsterreur allerhande. Men oordeelde dat er wel degelijk politionele repressie bestond, maar dat het niet verdedigbaar is dat deze zich voordeed in de vorm door de vragende partijen gepretendeerd. Bovendien stelde de rechter vast dat het recht op manifestatie als voorwaarde stelt dat er zich geen verstoring van de openbare orde voordoet die een gevaar voor personen en materiaal veronderstelt. De inhoud van deze uitspraak kan verstrekkende gevolgen hebben. Daar het begrip verstoring van de openbare orde heel ruim interpreteerbaar is, en menig protest sowieso gezien wordt als dusdanig, kan bovenstaande uitspraak voortaan gebruikt worden om wanneer men maar wil het recht op manifestatie te verbieden. Het kan nog bouder: de rechter orakelde nog dat de uitoefening van de fundamentele rechten het bestaan van een pacifistische maatschappij veronderstelt, die geniet van de orde van de publieke veiligheid. Logischerwijs dus ook: vermits het bestaan van die pacifistische maatschappij vooralsnog niet-reeel blijkt, kunnen we het schudden wat betreft die fundamentele rechten.

In een aantal Spaanse kranten viel het volgende te rapen. In El Pais van 5 en 6 maart bleek dat de PP niet echt tevreden was toen ze vernam dat de PSC (Partit dels Socialistes de Catalunya) mee zou opstappen in de protesten. Even verspreidde de PP het bericht dat o.m. Javier Solana zou meelopen, wat dan weer ontkend werd door de PSC. In dezelfde krant ging het op 2 januari uitgebreid over de 2.129 miljoen pesetas (12.8 miljoen EUR) die gezien worden als "bijkomende noodzakelijkheden van veiligheid". In hetzelfde artikel waar men het over de EU-top heeft, wordt ook het ETA vermeld. De Spaanse regering zou volgens dat artikel trouwens meer vrezen voor aanslagen van het ETA dan voor acties van de antiglobalisten, althans, men gebruikt vaak het ETA als argument om alles en iedereen wat repressief is, in te zetten tegen de antiglobalisten.

Ook de massale politiecontrole op het internet, in hoofdzaak bij verenigingen van de antiglobaliseringsbeweging, komt er aan bod. Binnenlandse zaken in Spanje becijferde dat tussen 3000 en 4000 "leden van gewelddadige groepen" zouden proberen om de top te verstoren, krijgen we te lezen in El Pais van 25 januari. Binnenlandse zaken overweegt volgens het artikel trouwens om "te gaan samenzitten met vreedzame antiglobaliseringsgroepen" en wel "opdat ze zouden bijdragen om vandalistische acties van de gewelddadigen te vermijden". De discussie over het geweld in een andere context bekeken dus. Men kan zich evenwel de vraag stellen in hoeverre de vele vreedzame betogers die er bij waren op 24 juni erg happig zullen zijn om op die uitnodiging in te gaan, na de brutale politiecharges op het einde van die dag. Een andere kwestie is dat men hier probeert een groep goede betogers van slechte betogers te scheiden, terwijl men het eigen geweld kan laten seponeren. Wat zou Julius Caesar daarover denken? Het gaat hier om een wolf in schapenvacht, een vacht waar intussen al zodanig veel gaten in zitten, dat men nog moeilijk naast de wolf kan kijken.

Op 7 maart maakte het Spaans persagentschap Efe http://www.efe.es bekend dat men 8500 ordehandhavers zou voorzien. In El Mundo van 18 januari vermeld men de internetsites die voorwerp zijn van grondige politiecontrole. Acht sites, onder dewelke Indymedia Barcelona en het erg actieve antifascistische http://www.nodo50.org, worden beticht gewelddadige acties te organiseren via het internet. Amnesty International Spanje maant de Spaanse regering aan om de mensenrechten te respecteren. Deze organisatie stelt vast dat men de veiligheid tot bezorgdheid nummer één heeft uitgeroepen, en dat dat geen vrijbrief mag zijn om de vrijheden te beperken. Vandaag viel er in El Pais te lezen dat de 8500 ordediensten gaan aangevuld worden met een belangrijke legermacht. F-18 straaljagers worden operationeel klaargezet en anti-luchtmissielen worden in stelling geplaatst. Al dit materieel wordt geconcentreerd op de Barcelonese luchthaven in El Prat de Llobregat. In Zaragoza wordt een vliegtuig paraat gehouden. De zeemacht, met basis in Cartagena, staat eveneens interventie-klaar. De officiële versie van de reden voor deze militaire machtsontplooiing is dat men voorbereid wil zijn tegen "terroristische aanvallen vanuit de lucht of vanaf de zee." In diezelfde krant konden we vandaag nog lezen dat de Spaanse regering voorstelt om een Europese databank aan te leggen met "elementen die zich integreren in perfect georganizeerde groepen en geleid door terroristische groeperingen, met als doeleinden destabiliteit en propaganda". Dit plan dateert reeds van 13 februari, maar wordt nu terug eens ter herinnering bovengehaald.

Joan Clos, burgemeester van Barcelona, is er gerust in. In El Mundo van 15 januari lezen we dat hij niet gelooft dat de incidenten, toe te schrijven aan verschillende antiglobaliseringsorganisaties, van juni vorig jaar, zich gaan herhalen. Die gezapige houding contrasteert met het feit dat men aankondigde dat de veiligheidsvoorzieningen dezelfde zullen zijn als tijdens de Olympische Spelen van Barcelona in 1992. Tijdens die evenementen werden sociale bewegingen brutaal behandeld en verschillende mensen werden willekeurig aangehouden. In El Mundo van 12 maart blijkt dat de politie ook de rioleringen van Barcelona aan een grondige controle onderwerpt. Je weet maar nooit wat die antiglobalisten allemaal van plan zijn.

In de Franco-krant ABC krijgen we als editoriaal vandaag zowaar te lezen dat Barcelona dé kans voor Europa is om zich te herpakken. Europa moet zich hervormen, de markten verder liberaliseren en de competitiviteit verhogen. Wie dat dan moet doen, weet men ook. "Aznar, Blair en Berlusconi zijn ervan overtuigd dat het Europese welvaartsmodel niet tot stand komt met de handen in de zakken, maar wel met een volgehouden inspanning om de competitiviteit te behouden, die noodzakelijk is om rijkdom te creeren en haar gelijk te verdelen. In de realiteit zijn ze het allen eens in theorie; het verschil is dat de een al wat meer beslist is om de handen uit de mouwen te steken dan de andere." Rara, wie is het?

Jaime Mayor Oreha, minister van binnenlandse zaken, stelde onomwonden op de Europese conferentie over het terrorisme in Madrid, januari 2001: "Het terrorisme bestaat niet enkel onder de vorm van actieve groepen, het schiet ook wortel in de maatschappij. Om het te bestrijden, is het ook nodig de politieke en communicatieve structuren die het voeden en steunen, aan te pakken."

De vrijwaring van de democratische rechten zal een belangrijk actiepunt zijn voor diegenen die naar Barcelona gaan. Zoals reeds bleek uit vorige berichten en bleek uit dit artikel, zal het zaaks zijn een sociale wereld op de agenda te blijven zetten. Collectieve en originele acties brengen deze inhoud op het politieke toneel en een grote aanwezigheid van Legal Teams en Independent Media Teams zal ervoor zorgen dat over de democratische rechten gewaakt wordt.

arch/ive/ief (2000 - 2005)