arch/ive/ief (2000 - 2005)

Intussen plegen de Palestijnen zelfmoordaanslagen alsof het de laatste nieuwe rage is. Je zou voor minder, als je weet in welke omstandigheden sommigen moeten leven. Het probleem is dat de situatie van de Palestijnen niet in het Belgisch nieuws komt. Onze media fungeren eerder als spreekbuis van de Israëli's, en wanneer men toch iets wil publiceren dat indruist tegen de mooie principes van het Beloofde Land, wordt er gelobbyd zodat de publicatie of de uitzending verboden wordt.
Daarom enkele feiten die niet in de kranten te lezen zijn...
Er heerst Apartheid. De Palestijnse auto's hebben andere nummerplaten en rijden op andere wegen, de Palestijnen hebben een ander juridisch stelsel, mogen geen grond kopen van een Israëli, er zijn plaatsen waar zij zich helemaal niet mogen vestigen,...
Israëli's nemen berg voor berg in. Ze bouwen hun kolonies op de top van de berg om zo een militair strategisch overzicht te hebben over lager gelegen Palestijnse nederzettingen. In Hebron bijvoorbeeld, storten kolonisten hun afval op de Palestijnse huizen. Palestijnen hebben daarom beschermingsnetten moeten aanbrengen boven het Arabisch gedeelte van de stad.
Foltering is een vaak voorkomende praktijk. De armen en benen worden gebroken door er met stenen op te kloppen. Organen worden uit lijken gesneden. Het aantal kinderen in de gevangenis blijft aanzienlijk en ook zij worden niet gespaard van folteringspraktijken.
Het recht op vrij verkeer van personen is voor de Palestijnen niet meer dan een utopie. Om de zoveel honderden meter worden ze gecontroleerd. Duurt het zoeken van het paspoort iets te lang, krijgen ze van de matrak.
Palestijnen 'mogen' de grond van de Israëli's bewerken, ware het niet dat het tot voor kort hun eigen gronden waren. Nu worden ze als tweederangsburger ingezet om hetzelfde werk te doen op hun eigen plantages maar dan tegen een schamel loon, met als gevolg dat kinderen mee moeten inspringen opdat de gezinnen kunnen rondkomen. Jongeren kunnen daardoor niet gaan studeren en moeten later zelf onder het juk van de Israëli's leven. Zo zal de vicieuze cirkel blijven bestaan.
Israël kon de woestijn doen bloeien door water af te tappen van de belangrijkste waterlopen. Inmiddels wordt het water afgetapt naar alle Israëlische kolonies met als gevolg dat de rivieren in de Palestijnse gebieden droogstaan. Doordat de dorpen zonder water zitten, neemt de mogelijkheid tot het bedrijven van landbouw af. Palestijnse huisjes hebben watertanks op hun daken om toch te kunnen voorzien in de meest essentiële behoeften, maar die tanks worden stukgeschoten door Israëlische soldaten.
Israëlische soldaten schieten naar eigen zeggen met rubberen kogels, maar wanneer we de buitenste rubberen laag wegsnijden, zien we een kogel als een andere: dodelijk.
Een straatbeeld van Palestina tien jaar geleden, lijkt op een foto van bij ons uit de jaren dertig. Soortgelijke klederdracht, een moeder duwt een kinderkoets voort in een straat met rijhuisjes. Het beeld van nu: vrouwen verstoppen zich achter een sluier, zij durven niet meer zorgeloos op straat te wandelen met hun baby. De rijhuisjes zijn herschapen in een hoop puin.

Om over na te denken...
Vorig jaar bezochten we op een schoolreis het Concentratiekamp Sachsenhausen. Dat heeft een enorme indruk op mij nagelaten. Gelukkig dat zo'n dingen niet meer gebeuren,... dacht ik toen. Jammer genoeg lijken de Israëli's de Holocaust als excuus aan te wenden om bijna dezelfde praktijken toe te passen. En jammer genoeg zal ook ik misschien afgeschilderd worden als antisemitist. Fout! Ik vind het gewoon spijtig dat mensen niets geleerd hebben uit hun eigen geschiedenis. Natuurlijk hebben ook Joden recht op een land, maar is vrede niet belangrijker dan imperialisme?
Het enige wat er intussen bereikt is, is dat Palestijnen zich ook niets meer aantrekken van menselijkheid en zich nu gaan opblazen om Israëlische slachtoffers te maken. En zo zal het geweld in het Midden-Oosten blijven escaleren. Mensen vergeten dat 'de vijand' ook een mens is, dat er naast die gevoelens van haat wellicht ook gevoelens van liefde bestaan. Liefde voor een familie en voor vrienden, die bang afwachten of hun dierbare ooit nog terug thuis zal komen.
Extreem-rechts kan tot gruwelijke dingen leiden en toch lijkt de hele wereld stilaan een ruk naar rechts te maken. We moeten er ons van bewust blijven dat extreem-rechts niet de oplossingen biedt die het zo mooi voorspiegelt. De dialoog aangaan is nog steeds de enige mogelijkheid om tot duidelijke afspraken te komen.