arch/ive/ief (2000 - 2005)

Waarom was dit dan een gelijke kansen-manifestatie? Waarom geen gelijke rechten?
Wel, als je het filosofisch bekijkt, is er weinig verschil. Als je gelijke kansen wil hebben, is het evident dat je gelijke rechten hebt ook.
Maar politiek is er wel degelijk een groot verschil. Het vraagt politieke moed om voor gelijke rechten te zijn. Het probleem van de gelijke rechten kan met heel concrete eisen ingevuld worden. Geef de migranten stemrecht op alle niveaus. Geef vluchtelingen het recht om te werken. Schaf de "dubbele straf" af. Verbied de weigeringen of doorverwijzingen op school.
In Vlaanderen bestaat er blijkbaar nog al wat koudwatervrees. Sommigen beweerden dat een gelijke RECHTEN-manifestatie mensen zou afschrikken. "Vlaanderen is niet klaar voor gelijke rechten. Laten we dus maar beginnen met gelijke kansen." Tegen hun Franstalige collega's die wel voor gelijke rechten manifesteerden, zeiden de Vlaamse ABBV'ers: "Ja maar, jullie kennen de situatie niet in Vlaanderen. Jullie weten niet wat het is om de adem van het Vlaams Blok in je nek te voelen."
Na wat ik vandaag gezien heb, weet ik het zeker. Vlaanderen is meer dan ooit klaar voor gelijke rechten. Iedere dag zonder gelijke rechten is een geschenk voor het Vlaams Blok. De antiracisme-beweging heeft dankzij die vele jongeren een nieuwe adrenalinestoot gekregen. Dit moet nu politiek vertaald worden. Het is tijd voor een grote campagne rond gelijke rechten.

Collega dwarsligger, je hebt gelijk dat iedereen gelijke rechten moet hebben.

Ik ben zelf niet naar de manif kunnen gaan (shame on me) omdat ik dringend (de hele lange dag) een ander nobel werk moest verrichten. Maar ik heb me wel lopen ergeren aan al het gebazel over gelijke kansen. Want we starten niet als gelijken in dit leven: de één is rijk, de ander arm; de één is gezond, de ander niet; de één is heel slim, de ander iets minder. Je hebt eigenlijkj - om een duur woord te gebruiken - een heel gedifferentieerd beleid nodig. Geen bureaucratisch gelijke kansenbeleid.

Of zoals de goeie ouwe communistische slogan het zegt: 'van ieder naar zijn vermogen, aan ieder naar zijn behoeften.' Voila, als middernachtwijsheid kan dat tellen.

Het hele gelijke kansen-discours past natuurlijk ook perfect in het derde weg-denken van paarsgroen. Niet toevallig dat Janssens zich daar zo op profileert. Het is het schaamlapje waarachter de Sp.a (of hoe schrijf je dat nu eigenlijk?) het totale failliet van het gelijkheidsideaal van de sociaal-democratie probeert te verbergen. "We kunnen gelijkheid niet meer garanderen, want we gaan eigenlijk helemaal akkoord met de principes van het wilde kapitalisme. Laten we het dan maar hebben over gelijke kansen. Wie weet zijn er nog enkele mensen die ons geloven." Zo moeten ze in de gesloten kamertjes van de Vlaamse socialisten redeneren.

Het kan zijn dat de organisatoren de slogan "gelijke rechten" vermeden hebben uit politieke overwegingen. Ik kan me bijv. voorstellen dat de slogan, omdat hij verwijst naar de Objektief-campagne die uit een bepaalde hoek komt, een obstakel vormt voor de deelname van andere organisaties. Het kan ook zijn dat ze het gedaan hebben om te ontsnappen aan de loopgravendiscussiedie, die al tien jaar aanhoudt, en waar iedereen al tien jaar ongeveer hetzelfde zegt.

Maar in wezen nemen ze mijns inziens de vlucht vooruit, en niet achteruit, door gelijke kansen te eisen.

Want de strijd voor gelijke kansen houdt op zich veel meer in dan deze voor gelijke rechten. Deze laatste houdt in wezen op van zodra de wet aangepast is. De strijd voor gelijke kansen kan men blijven voeren, of gelijke rechten nu verworven werden of niet, zolang statistieken aantonen, dat vrouwen, arbeiderszonen, migrantenzonen, e.d. niet doorstoten naar de bestbetaalde jobs in onze maatschappij, in gelijke mate deelneemen aan onze welvaart, even gezond zijn, gelukkig zijn, e.d. waaruit men kan besluiten dat niet iedereen dezelfde kansen krijgt, en waardoor men dus programma's kan eisen om aan deze toestand iets te verhelpen.

Natuurlijk, elke vorm van discriminatie staat gelijke kansen in de weg, en daarom zijn gelijke rechten belangrijk in de strijd voor gelijke kansen. Ik zie dan ook "gelijke rechten" als middel dat bijdraagt tot het doel "gelijke kansen".

Boris beweert dat de organisatoren zich niet durfden uitspreken over gelijke rechten omdat deze eis verwijst naar Objectief. Bepaalde individuen proberen het etiket communistische mantelorganisatie op deze beweging die één miljoen handtekeningen verzamelde te plakken (zie onlangs nog hier op indymedia). Hier zie je nog maar eens hoe gevaarlijk dit soort denken is. Het rabiate anticommunisme zorgt er dus voor dat zelfs de meest simpele eisen niet meer verdedigd worden omdat men anders in een bepaalde hoek geduwd kan worden. Beangstigend, vind ik dat.
Zullen we dan maar meteen allemaal lid worden van de rechtervleugel van de VLD. Dan kan niemand nog denken dat we eventueel sympathie of banden met de PVDA hebben.

Ik heb NIET BEWEERD dat de organisatoren om de link met Objektief te vermijden, voor gelijke kansen gekozen hebben, ik heb het VOOR MOGELIJK GEHOUDEN. Maar eigenlijk is het aan de organisatoren daarover iets te zeggen.