Een legende of realiteit?

?De B?laan stam stond ooit in een lang vervlogen tijd, als een robuuste boom
in de laaglanden terwijl haar takken hun schaduwen speels achternajoegen tot
de omringende heuvels in de verte. Maar storm na storm rukte de bladeren en
de takken van deze enorme, trotse boom uit elkaar en gooide deze in het
rond, totdat de boom ontworteld werd en niets meer was dan brandhout.

Als enkele reizigers de overblijfselen van de stam opmerken, ogenschijnlijk
zonder wortels, niet meer dan her en der verspreide takken in de afgelegen
heuvels, begrepen ze dat sommigen als een wonder nog in leven waren, opnieuw
wortel schoten in deze afgelegen gebieden. Ze begonnen deze nieuwe spruiten
te verzorgen en hoorden iets als een diepe grom, komende van de jonge
plantjes, vol verlangen om de uiteengeslagen takjes te verzamelen en een
nieuwe boom te creëren. Zou dit ooit mogelijk zijn?? (door Fr. Geremia,
1984)

?Even een kijkje in Bakong: een dorp van B?laan
Het is meer dan de moeite waard om enkele dagen met het Tribal Filipino
Program op pad te gaan in de zwaar gemilitariseerde gebieden van Kidapawan
District. De gemeenschappen zijn vergeven van de militairen (300 van het
39th IB). En het leven van de dorpelingen gaat schijnbaar zijn gang. Het
dorpje Bakong, waar we dus net zijn aangekomen moet een 30-tal herbergen in
de huisjes van de mensen. De mensen hun dagdagelijks doen en laten wordt
seconde tot seconde gemonitored. Het dorpje zit in een ?Peacezone?, een
gebied waar zowel het NPA als de AFP hebben ingestemd om geen operaties te
houden. De militairen beweren dat het NPA de overeenkomst geschonden heeft
en zitten er nu dus en masse. Tevens heeft de regering een ?toevallig?
project om 100 ha mango-plantage op te starten voor een lening van 6 miljoen
bij de LBP. De gezondheidswerkers, het alfabetiseringsteam en de duurzame
landbouw-facilitators (weet echt niet hoe dat in mooi nederlands is),
allemaal leden van de gemeenschap steken de koppen bij elkaar..terwijl dat
de militairen letterlijk rondhangen. De discussie gaat duidelijk de richting
uit van de verwerping van het voorstel. De militairen worden vriendelijk
uitgenodigd om de discussie bij te wonen, maar ze druipen af. Mendi, die
het hoogste woord voert op de discussie, nodigt me verlegen uit, samen met
Fr. Peter, om mee te gaan naar haar huisje?Ik verschiet me een ongeluk, 10
militairen hangen te hangen in hun hangmatten. Een houdt de wacht met een
M-16 in de aanslag. Daar vertelt ze hoe blij ze is dat de militairen er
zijn, zodat ze de mensen kunnen helpen om hun problemen van armoede op te
lossen. (Ik begrijp nu heel goed hoe dat er in kranten wordt beweerd door de
militairen dat de mensen hun echt wel steunen. Hoe kan je ook anders met 10
M-16 in je nek). We spelen het spelletje mee en ik vraag of ik even een
snap-shot mag nemen?want mijn broertje zit ook inhet leger?leuk souvenir. We
grappen en grollen wat en gaan dan weer weg. Dit zijn de momenten dat je een
diep gevoel van liefde en respect krijgt voor de kracht van deze mensen. Fr.
Peter vertelt dat de militairen eigenlijk vrij vriendelijk zijn
tegenwoordig. De mensen voelen zich niet op hun gemak. Regelmatig durven ze
niet naar hun gronden te gaan on het te bewerken. Ze gaan snel snel om wat
voedsel te halen en dan weer terug?waarschijnlijk klinkt dit jullie als een
herhaling in de oren.

Ik vraag me af wie nu eigenlijk het probleem is voor de mensen. Heel de
campagne tegen het terrorisme geeft me een vieze nasmaak, want het heeft
absoluut niets te maken met het verdedigen van de filipino?s tegen de Abu
Sayyaffen.Op 7 februari strandden hier 47 geevacueerde families. Ze kamperen
met hun schamele bezittingen in een gebouwtje van de school in de meest
mensonwaardige omstandigheden. Op de vlucht door problemen met de moro?s?en
rondzwervend PENTAGON. De problematiek is zo complex, de militairen richten
bandietengroepen op, para-militaire groepen?de mensen weten niet meer wie of
wat. veel vragen, amper antwoorden. Ik trek een foto van een 7dagen oude
baby, geboren in het vluchtelingkamp. Het is een boeleke. Geen medische
hulp, niets. De overheid heeft de vluchtelingen een eenmalige schenking
gegeven van 5kg ! rijst.

arch/ive/ief (2000 - 2005)