arch/ive/ief (2000 - 2005)

Neem nu Pim Fortuyn. 40 % van de Nederlandse jongeren zou nu meteen het bolletje achter zijn zwart kleuren. Waarom? Wel, heel eenvoudig omdat hij "iets" heeft. Natuurlijk ook omdat Nederland onder die schapevacht van de tolerante maatschappij een flinke ruk naar rechts is opgeschoven. Maar als ik kijk naar Pim Fortuyn dan heb ik het toch even moeilijk. Ik moet me dwingen om hem een extreemrechts rotjoch te vinden. Verdorie, hij heeft iets. Waarom zou iedereen plots voor die man willen stemmen? Ik besef nu tien jaar later dat ik mij toen ik de eerste keer mocht gaan stemmen, puur door seksuele aantrekkingskracht heb laten leiden. Hij was absoluut van de verkeerde partij en toch kreeg hij die zetel een klein beetje dankzij mijn stem.
Of neem Mission Impossible II. Ik ging er met een 100 % hetero naar toe. Je kent dat wel, nooit een jongen aangeraakt, ogen dichtknijpen als jongens zoenen, duidelijk laten merken dat enkel meisjes hem interesseren, kortom een echte hetero. Hij vond het een prachtfilm waar hij helemaal weg van was. Je hebt net van de meest homo-erotische film genoten die ik ooit gezien heb, vertelde ik hem achteraf. Verbijstering. "Heb je dan niet gezien hoe het lichaam van Tom Cruise verheerlijkt werd?" Ik ben er niet dieper op ingegaan. Maar ik weet heel zeker dat hij de film daarom net zo goed vond. Twee uur lang zonder enig gevaar genieten van homo-erotische gevoelens. Een geweldige portie bevrediging. Genoeg om weer een aantal maanden onbezorgd hetero te zijn.
Of neem Haider, nog zo een. Ik hou er niet van. Hij zit iets te strak in zijn vel, zijn huid is iets te rood. Maar hij heeft wel duidelijk een homo-erotische uitstraling. Er is geen tiwjfel dat hij een groot deel van zijn populariteit daar aan te danken heeft.
40 % van de jongeren stemt voor Pim. Stemmen is iets heel intiems. Je staat daar in dat hokje, gordijntje zedig dicht. En met dat onhandige potlood kleur je het bolletje van je favoriete politicus rood. Op dat moment is het tussen jou en die politicus. Niemand anders heeft er zaken mee, naar je stemgedrag vragen is taboe. Het is ook zo opwinden omdat het ongevaarlijk is. Een bijna obscene daad, maar er komt geen zaad of condoom aan te pas. Misschien stemt mijn filmvriend ook wel stiekem voor Pim. Dan is hij bij die 40 % die als het gordijn dicht is of het licht uit zich best wil overgeven aan hun homoseksuele verlangens. Enkel dan, want al die andere keren zijn ze veel te hard bezig met hetero zijn. Gelukkig lopen er bij het Blok geen lekkere binken.

Een interessante invalshoek, maar toch ben ik niet helemaal overuigd. Dat lichaam en uitstraling een grote (de grootste?) rol spelen bij verkiezingen wil ik niet in twijfel trekken, maar om dat onmiddelijk gelijk te stellen met homo-erotische gevoelens zal voor veel mensen te ver gaan.

Ik heb een paar bedenkingen bij de stelling dat er een homo in elk van ons zit. Dit lijkt op het eerste zicht een emancipatorische stelling, maar logischerwijze zou je daaruit moeten concluderen dat er ook een hetero in elk van ons zit (tenminste als je het homo-zijn niet als meerderwaardig beschouwt), en ik denk dat er heel wat homos zijn die aan zo'n uitspraak aanstoot zouden nemen. Mensen hebben het niet zo graag als je hun seksualiteit in vraag stelt vanuit onbewezen uitspraken.

Ik apprecieer wel dat je mensen wil aanzetten tot nadenken over hun seksuele geaardheid. Veel mensen gaan er simpelweg van uit dat ze hetero zijn en stellen zich daar nooit vragen over. De meeste mensen durven niet de stap te zetten om zich nu en dan eens aan een experimentje te wagen, en dat is volgens mij jammer omdat je jezelf dan pas echt leert kennen.
Maar dan nog vind ik dat je de mensen niet het recht mag ontzeggen zichzelf hetero te noemen.

El Pimo

P.S: Wat mijn naamgenoot in Nederland betreft: persoonlijk vind ik hem een kwal, maar lelijk is hij inderdaad niet. Mission Impossible II vond ik vreselijk slecht, maar dat lag meer aan het plot (komaan, een rookgordijn creeëren door je schoenen af te slijten? Een auto opblazen met een antitenkraket terwijl de houten brug waar hij op rijd ongeschonden blijft???). Dit geheel terzijde ;-)))

Ik kan je tot op beperkte hoogte volgen in je redenering, maar ik stel me toch bepaalde vragen. Ik besef ook wel dat je stuk meer bedoeld is als filosofische spielerei dan als politiek-wetenschappelijk essay dat op zoek gaat naar een diepgegronde oorzaak van ons stemgedrag, maar ik kon niet nalaten me af te vragen:
Waar komen al die ugly bastards in onze politiek dan vandaan? En hoe raken ze aan hun stemmen? Allemaal vrouwen die zich willen wreken op hun echtgenoot? En waarom laten vrouwen zich dan veel moeilijker verleiden om op een vrouw te stemmen? Of gaat je hypothese niet op voor vrouwen?
Denk daar maar eens over na! ;-)

Justin