arch/ive/ief (2000 - 2005)

De mogelijke sancties zijn beperkt en vooral gericht tegen de kring rond Mugabe. Ze hebben vooral de bedoeling Mugabe verder te isoleren. Mugabe zou door de sancties alle krediet verliezen en internationale partners zouden wel twee keer nadenken voor ze akkoorden sluiten met Zimbabwe. De sancties zijn beperkt, maar zouden dus grote gevolgen hebben voor de positie van Mugabe, de economie van het land en de toestand van de bevolking. De sancties zullen in werking treden zodra de EU van mening is dat de verkiezingen niet eerlijk verlopen zijn.

Mugabe is belangrijk voor Afrika omwille van op zijn minst twee redenen:

1. Hij heeft zijn land geleid in de dekolonisatie. Mugabe en zijn Partij (ZANU)waren de leidende factoren in het omverwerpen van het blanke regime van Smith. Deze realisatie heeft hen in Afrika terecht bijzonder veel prestige opgeleverd. Jarenlange guerilla, het mobiliseren van de ganse bevolking en ontelbare menselijke offers gingen hiermee gepaard. De strijd was er één van David tegen Goliath. Het Amerikaans en het Engels imperialisme die vandaag lessen in democratie willen geven, hebben alles gedaan om de Zanu bloedig te onderdrukken.
Mugabe is een vertegenwoordiger van het panafrikanisme. Vereenvoudigd wil dit zeggen: de Afrikanen moeten hun lot in eigen handen nemen en het de Westerse dominantie bekampen.

2. Mugabe heeft in het Congolees conflict een voorbeeldige steun verleent aan Kabila.
Congo wordt sinds tientallen jaren belaagd door Westerse economische belangen. Rwanda en Oeganda nemen - als huurlingen in dienst van de Verenigde Staten - Congo sinds twee jaar in de tang: genocide (tussen de 2 à 3 miljoen doden in Oost- Congo) en massale plundering gaan hiermee gepaard.
Mugabe is terecht Laurent Kabila ter hulp gekomen. Voor die hulp zouden alle progressieven Mugabe moeten ondersteunen.

De Westerse Pers heeft nu verschillende argumenten gevonden om Mugabe aan te pakken:
homofobie, de politiek t.a.v. de blanke grondeigenaars en de manier waarop de verkiezingen georganiseerd worden.

1. Homofobie valt niet goed te praten. De kwestie is: kan dit ooit de omverwerping van het regime verantwoorden. Volgens mij niet. Het verdrijven van Mugabe kan desastreuse gevolgen meebrengen voor Zimbabwe, Congo en het panafrikanisme. Ik vrees dat het tijd zal kosten om het probleem van de homofobie op te lossen. Allicht een mentaliteitsverandering. Net zoals dat in België decennia geduurd heeft.

2. Mugabe steunt inbezitname door arme boeren van rijke blanke boerderijen. Terecht. De controle van een groot stuk van de landbouwgronden door blanke boeren is een overblijfsel van de apartheid en de koloniale overheersing. Men kan Mugabe hoogstens verwijten dat hij het niet vroeger georganiseerd heeft.

3. De Engelsen en Amerikanen geven lessen in democratie. Ik vind dat Mugabe terecht de Zweedse vertegenwoordiger van de Europese Unie buitengezet heeft. Heeft de Europese Unie ooit het mes op de keel van marionetten (stijl Mobutu) gezet? Voor de rijke landen is de nadruk op democratie een tactische kwestie. In één land willen ze meer democratie (Zimbabwe), in een ander land gebruiken ze geweld (Congo) en in nog een ander land zetten ze hun vazallen aan de leiding. In sommige landen combineren ze verschillende taktieken (bv. Congo)
Het bestuur van Zimbabwe is de zaak van de Zimbabwanen. Er zijn nog te weinig figuren zoals Mugabe

"Critici van Mugabe zullen vroeger hun zin krijgen dan ze zelf gedroomd hadden. " zegt Christophe.
Hij suggereert dus dat elke criticus van het Mugabe-regime ook wil dat de EU sancties oplegt. Dat is een misleidend retorisch truucje. Je kan ook kritiek hebben op een dictatoriaal regime dat syndicalisten en homo's vervolgt, zonder daarom voorstander te zijn van EU-sancties, of van de EU op zich.