'The Navigators', film van Ken Loach over de privatisering Britse spoorwegen.

De voorstelling heeft plaats in Gent op woensdag 20 februari om 17.30 uur in Cinema Sphinx

UK - 2000 Kleur - Lengte : 96' Officiële Selectie in Competitie - Venetië 2001

Paul, Mick, Len en Gerry werken in het depot van de spoorwegen in Sheffield. Ze zorgen voor het onderhoud en het seinstelsel van de sporen. Ondanks de dagelijkse probleempjes is de sfeer en de samenwerking tussen de collega's goed.

Len , de oudste van de groep, leidt de werkzaamheden. Reeds heel zijn leven werkt hij zes dagen per week op de sporen. Gerry, de syndicaal afgevaardigde, probeert de dagelijkse werkomstandigheden te doen verbeteren, maar vindt weinig steun bij de directie. Op een ochtend bij hun aankomst op het depot, vernemen ze de de privatisering van de spoorwegen. Het werk wordt voortaan verdeeld onder concurrerende privébedrijven. Tijdens een seminarie toont een bedrijfsfilmpje triomfantelijk dat de privatisering bron zal zijn van nieuwe inkomsten en iedereen binnen het nieuwe systeem zijn job zal kunnen behouden. Paul, Mick, Len en Gerry zijn eerder sceptisch en denken aan de onmiddellijke gevolgen voor hun dagelijks werk. Al heel snel worden ze door de nieuwe directie gezien als oproerkraaiers.

Dit is het begin van het verhaal in de nieuwste film van de Britse regisseur Ken Loach, één van de weinige regisseurs die verhalen vertelt over gewone mensen, zoals u en ik, over hun dagelijkse problemen en over hun dagelijkse strijd en geworstel.

In "The Navigators" wordt ook duidelijk de weerslag van privatisering en concurrentie op het dagelijkse werk en leven, op de normen en waarden getoond . Terwijl in het begin van de film nog strijd, vriendschap en solidariteit bestaan eindigt de film uiterst dramatisch. Niet alleen met de dood van een van de vrienden maar ook met de teloorgang van de solidariteit temidden een keiharde concurrentiejungle waarin iedereen tegen elkaar wordt opgezet en tracht te overleven.

Het thema is actueler dan ooit, nu onder druk van de neoliberale globalisering en via de WTO, men alle diensten, dus ook de publieke dienstverlening, zoals openbaar vervoer, postbedeling, maar ook gezondheidszorg en onderwijs wil liberaliseren en privatiseren.
De situatie van de Britse en Nederlandse spoorwegen, de post in Zweden en Zwitserland en ook bij onze openbare diensten, waar stapvoets met privatisering werd gestart, toont aan wie de dupe zal zijn. Na de dodelijke ongevallen in Groot-Brittanië wil men opnieuw praten om bepaalde privatiseringen terug te draaien.

Deze film nodigt daarom uit tot een aansluitend debat

"Globalisering, europa en de toekomst van de openbare diensten" in de lokalen van het ACOD, Bagattenstraat 158, 20:00 uur

Panel:
Erik Meijer (Europees parlementslid Nederlandse Socialistische Partij, rapporteur privatisering openbare diensten Europees Parlement), Eric Van Hulle (secretaris ACOD Tram-Bus-Metro Oost-Vlaanderen), Roland Helleputte (secretaris ACOD Spoor Oost-Vlaanderen), Alois Vehent (adjunct-secretaris ACOD Post Oost-Vlaanderen), Stephen Bouquin (Universiteit Amiens, Attac-Brussel)

Sinds 15 jaar worden steeds meer overheidsdiensten geprivatiseerd. Begonnen onder het mom van efficiëntie en klantvriendelijkheid heeft men flinke stukken van de maatschappelijke rijkdom in de handen van het private kapitaal gegeven. Wij zeggen "onder het mom" omdat - niets bewijst dat de overheid perse inefficiënt zou zijn. Anders zouden de VS toch al sinds lang hun hi-tech leger tot een privé-militie omgevormd hebben.

Het tegendeel is waar: private firma's kunnen even "onefficiënt" zijn als openbare. De electriciteitsvoorziening in Californië is totaal ondermaats en stroompannes zijn er schering en inslag. De geprivatiseerde treinen in Groot-Brittanië hebben gemiddeld 1 tot 1.30 uur vertraging !

Niets bewijst dat de private firma's klantvriendelijker zijn: enkel de koopkrachtige klant wordt in de watten gelegd. Zeer snel ontstaan er monopolies in de geprivatiseerde sector: fusies en concentraties, marktafspraken en klantbinding maken de burger-consument totaal afhankelijk. De prijzen mogen op korte termijn dan soms wel dalen maar deze beweging maakt rechtsomkeer vanaf het ogenblik dat de monopolies gevestigd zijn.

Universele dienstverlening ? Dit is een valse oplossing want al te dikwijls betekent de "universele dienstverlening" een minimale service : drie bushaltes per dag, 4Kw electriciteit, kortom, de kwaliteit én de kwantiteit van de service gaat erop achteruit.
Zonder een hoog inkomen kom je terecht in de tweederang- samenleving: betutteling alom, klusjeswerk, knechtenjobs, en te voet hollen van de wasserette naar de superette met tussenin een wachtrij om voedselbonnetjes om te wisselen, waarna het sjouwen met ondermeer waterflessen kan beginnen.
Ziehier de natte droom van de blijde contra-reformisten van het IMF, de OESO én de Europese Unie, dus van al haar regeringsleiders.

De liberale contra-reformatie draait op volle toeren : tussen 1990 en 1999 werd er voor 580 miljard $ geprivatiseerd in de OESO-landen alleen al, ofte een afromen van gemiddeld 2,7% van het Bruto Binnenlands Product. Deze tendens heeft vnl. Europa getroffen, goed voor 65% van alle privatiseringen. De privatiseringen staan gelijk met het uitverkopen van maatschappelijke rijkdom. De aankoop van aandelen of participaties of volwaardige diensten heeft het casino-kapitaal de middelen gegeven haar parasitaire speculaties op nog grotere schaal te ontwikkelen.

De techniek van privatiseringen: eerst concurrentie in een sector, zodat de competitiviteitslogica binnendringt (prijzenoorlog) in diensten die voordien geen winstlogica moesten volgen, ook niet noodzakelijk "rendabel" hoefden te zijn, filialiseren, opsplitsen en drastisch saneren, afstoten van de rendabele activiteiten aan de privé, soms met een schaamlapje van "werknemers-aandeelhouderschap ". De niet rendabele activiteiten blijven over en de overheid verzorgt een "universele (minimale) service"

Het is vandaag modieus geworden om op "de openbare diensten" te kankeren en dan vooral tegen de werknemers ervan. En al even gratuit worden "de vakbonden" op de korrel genomen. Staken wordt anti-democratisch bevonden waardoor geen verzet meer mogelijk is. Geloven we nu echt dat de dienstverlening beter, veiliger en goedkoper zal zijn wanneer we ze uitverkopen aan de privé?

Wie heeft dat weerbarstige sprookje de wereld ingezonden?
Welke argumenten gebruiken politici om vandaag onze publieke diensten uit te willen verkopen aan private ondernemingen?

arch/ive/ief (2000 - 2005)