arch/ive/ief (2000 - 2005)

(PS: toen ik dit schreef, was de rol van Bin Laden nog veel minder duidelijk - dat is zowat het énige dat veranderd is tussen vandaag en toen.)

Ondertussen zijn er over de aanslag op de VS al zoveel woorden gevallen dat het stilaan zinloos lijkt om er nog enkele aan toe te voegen. Maar ik heb het gevoel dat het moet. Waarom ? Omdat er zoveel stomme dingen worden gezegd.

Hoe woedend wordt ik als ik lees hoe Amerikanen nu Arab-Americans bedreigen, hoe haviken in het Amerikaanse congres nu pleiten om geld uit de sociale zekerheid over te hevelen naar defensie, hoe doordeweekse mensen op de trein nu wéten dat Osama Bin Laden verantwoordelijk is voor de brutale aanslagen, en iedereen zonder meer akkoord gaat met nog meer blind bloedvergieten, zelfs als het ten koste van andere machteloze onschuldigen moet gaan.

Allemaal een beetje door elkaar gesmeten komt mijn woordje hierop neer : voor 80% zekerheid verklaren experts dat hij het geweest is. Dat zijn inderdaad sterke aanwijzingen. Maar meteen komt het volk in opstand, en laaien anti-islamgevoelens op.

Als Bin Laden het is geweest, doe hem dan boeten, dat vind ik ook. Maar dit is geen moment waarop ‘hoogstwaarschijnlijk' genoeg mag zijn om nog meer ontschuldigen te willen vermoorden. Dit is een moment om respect te tonen tegenover de slachtoffers, en ervoor te zorgen dat niet slechts de daders vernietigd worden, maar de oorzaken van de daad.

Als een trots en wanhopig man, of een trots en wanhopig volk, merkt dat woorden niet genoeg zijn om de rechtvaardigheid en zijn familie te beschermen, dan grijpt hij een steen. Werken stenen niet, dan laadt hij zijn wapen. Halen zelfs kogels niks uit, dan breekt hij en begint nog extremere dingen te doen. Zelfmoordaanslagen waarbij honderden, duizenden onschuldigen omkomen, gewoon om… diezelfde rechtvaardigheid te bereiken. Psychopathisch ? Jazeker. Onbegrijpelijk ? Spijtig genoeg niet.

Misschien is het voor de wereld eindelijk tijd geworden om te beseffen dat de mens slechts een primair wezen is. De westerse wereld is beschaafd en democratisch, maar toch vechten onder dit beschaafde oog kinderen in oorlogen, worden vrouwen verkracht, roddelen, liegen en bedriegen mensen in Noord zowel als Zuid, en sterven er armen van de honger opdat machtswellustigen genoeg geld zouden verdienen om een zwembad aan te leggen. De mens is een beest met mooie kleren aan. Een beest dat met de ene hand kunst en met de andere kernwapens maakt. De vernietigingsgraad van de technologie en de ongrijpbaarheid van de echte oorzaken van onrecht kent vooruitgang, maar de menselijkheid neemt niet toe. Dat vraagt om dringende bezinning.

Irak wordt al tien jaar platgebombardeerd en duizenden Palestijnen komen door Amerikaanse wapens om, en de ‘beschaving' zwijgt oorverdovend. Israël is helemaal niet racistisch, zo klonken Amerikaanse woorden slechts een week geleden in Durban. Terwijl ze dat zeggen, leven er in de Gazastrook miljoenen Palestijnen op een paar vierkante kilometers, zonder drinkbaar water, recht op werk, op mobiliteit, op een toekomst. Gepest en getergd door ‘niet-racistische, niet door Amerikanen wapens gesteunde Israëli' die enkele kilometers verderop in riante villa's wonen en een luxeleventje leiden. De Westerse programma's die deze feiten belichten kennen treurige kijkcijfers in de landen waar iedereen steeds meent de totale waarde van menselijkheid te begrijpen en toe te passen.

Maar dan stroomt de emmer over. Enkele waanzinnigen zien het lijden van zovelen, en bepalen voor zichzelf dat het lijden van hun geloofsgenoten minder hard wordt als ook hun vijand even erg lijdt. Ze stellen voor zichzelf dat de dood van duizenden onschuldigen ongedaan kan worden gemaakt door de dood van duizenden andere onschuldigen. En ze storten een gekaapte Boeiing op het Pentagon en de Twin Towers. Op het 'symbool van de macht van hun vijand'. Wat meteen de term ‘vijand' definieert als duizenden mensen die wellicht niet eens wisten dat ze een vijand hadden, dat iemand hen dood wilde, omdat ze nu eenmaal in 'een symbool' werkten.

Ondertussen is er niemand meer die weet wat er met de wereld aan de hand is, maar beramen generaals plannen over vergeldingen, willen hardline-politici meer wapens in een wereld waar elk jaar al voor 780 miljard dollar aan wapens wordt besteed en –nog het ergst van al- krijst de arme, gemanipuleerde mens in de straat dat ‘de beschaving' ‘de extremisten' moet ‘verpletteren'. Mensen met families, waarvan velen nog niet eens weten wie ze zelf zijn, laat staan dat we weten hoe de wereld in elkaar zit. Maar nu willen ze bloed zien. Hun vijand is ‘hoogstwaarschijnlijk' een Arabier – dus laat heel de Islam maar boeten. Verpletter Afghanistan, en het wereldomvattende onrecht is teniet gedaan.

Wat me in dit hele feit nog het meeste van al pijn doet, is het feit dat het wederom de gewone mensen zijn die vallen, terwijl de machtigen der Aarde over ons lot beslissen en zeggen dat er nog meer bommen moeten vallen. Dat een alternatieve manier van leven, een zoals tienduizenden in Genua, Göteborg, Praag, Seattle en noem maar op bepleitten, naïef en dom is. Welke massamoordenaar sneuvelde er in het World Trade Center naast die duizenden onschuldige burgers? De mensen die meer wapens in de armen van tieners willen zien, blijven buiten schot. Het zijn gewone mensen die sneuvelen verdomme. Mensen die eerlijkheid, vrijheid en vreugde willen, en die daar recht op hebben.

Is een alternatief voor haat en oorlog nu écht dom en naïef ? ? ?

Heel fijn onderbuik-artikel, Maarten.

Maar die haat zit in ONS ook, maarten, niet alleen in HEN. Voor mij is die ganse Afghanistan-affaire niet veel meer dan een onvoorstelbare grootschalige karikatuur van wat ik iedere dag fysiek rondom mij zie gebeuren. Het allergrootste deel van de menselijke relaties die ik observeer, participeer, gaan uit van een geldingsstreven, een machtsrelatie van de ene mens boven/onder de andere ('ik ben slimmer', 'gij zijt zot', 'mijn auto/vrouw is mooier', 'ik ben jouw goeroe', 'ik ben jouw slaaf', 'ik ben gehoorzaam soldaat'...).
Al die zogezegde wereldverbeteraars die ik op Indy van de daken hoor schreeuwen hoe duivels een Verhofstadt of een Bush wel zijn, maken het, precies door die demonisering (en tegelijk: het wassen van HUN handen in onschuld), onmogelijk om ooit tot een verstandhouding te komen, tot een gevoel van verbondenheid, van solidariteit. We zitten hier namelijk allemaal vast op deze aardkloot, en de enige manier om het hier wat leuk te houden is elkaar de hand te reiken, te vergeven (niet: te sparen, of na te praten, of hypocriet te bevestigen).
Om de cartoonist LaTuffe te parafraseren zou ik durven zeggen: "We are all Bush", net zoals we kunnen zeggen: "We are all Osama" of "We are all Gandhi" of "We are all human beings in doubt and fear". Sommigen overwinnen hun angsten en twijfels door blind te handelen, anderen door lijdzaam te volgen, nog anderen door op alles en iedereen te kankeren,... en een zeer kleine minderheid door in zijn/haar directe omgeving liefde door te geven, de ander te respecteren voor wie hij is, de anderen (ja, ook onze verblinde Guy) te VERGEVEN voor het verkeerd inschatten van dit aards mysterie, en SAMEN met al die anderen (die helemaal niet zo Anders zijn als je zou denken) te bouwen aan een betere wereld, te beginnen bij JEZELF.
En het is net DAT aspect (verbeter de wereld, begin bij jezelf), dat ik o zo erg mis in het heel slim klinkende discours van een grote meerderheid linkse schreeuwertjes.

En zeg nu niet dat dergelijke attitudes de domheid en barbaarsheid van een Verhofstadt of Bush wil goedspreken. Integendeel! Maar laten we toch alsjeblieft op de bal spelen, en niet op de man. Bush verdedigt het Kwaad, maar hij is zelf nog te redden. Of denk je dat hij geen gevoelens heeft (goed verstopt en verdrongen weliswaar)?
Want als ik de 'idealisten' op Indy zo bezig hoor, dan zouden zij een Bush, gesteld dat hij in Hun Brave New World in hun handen zou vallen, een bolwassinkje geven, waarbij de behandeling van de Al Quaida-krijgsgevangen op Cuba op een luxe-behandeling lijkt....
It's the same FUCKIN' way of thinking and judging.
DAT is de vijand die we moeten bestrijden.

Denk ik zo, in mijn bescheiden mening.
A man's a man who looks a man right between the eyes.

love & respect

pinkje

Als ik een vrouw zou zijn, zou ik je zoenen voor een dergelijke correcte analyse. Bedankt voor de aanvulling. Eens iets samen schrijven misschien?