arch/ive/ief (2000 - 2005)

Volksverzet tegen de globalisering
by Marc Vandepitte Wednesday January 30, 2002 at 05:50 PM

Verslag van het Internationaal Colloquium: 11-12 januari 2002, Universiteit Stendahl te Grenoble. Deel 7

7. Volksverzet tegen de globalisering

Michael Albert:

Hoe kun je een strijd winnen? Neem de Vietnamoorlog. We hebben de politieke leiders niet overtuigd (bekeerd) dat ze een slechte oorlog voerden en die moesten stopzetten. Neen, we hebben door onze acties de sociale kost zo hoog laten oplopen dat ze ervan hebben afgezien. De ‘Pentagon Papers' (gesmokkelde topsecret documenten van het allerhoogste niveau van tijdens de Vietnamoorlog) zeggen niet dat er Amerikaanse soldaten sterven (ze malen er niet om), dat er Vietnamezen in massa worden afgeslacht. Nee, ze zeggen dat door al het protest de VS de volgende generatie aan het verliezen is en dat het beter is in het kader van het geheel deze oorlog te stoppen, omdat het risico te hoog is. Alle opiniemakers wisten dat de bombardementen op Afghanistan kon leiden tot 3 miljoen doden.
Maar de politici volharden in hun koers tenzij het risico of de kosten te hoog oplopen. Om die druk uit te oefenen hebben we grote sociale bewegingen nodig, die verschillende issues aanpakken. Ik spreek van de noodzaak om miljoenen mensen te mobiliseren.

Een deelnemer: De hele strategie van dialoog met politici in de hoop dat je ze kan overtuigen heeft m.a.w. weinig of geen zin. Je kan er misschien hier en daar eentje van overtuigen, maar dat zal meestal geen centraal figuur van zijn partij zijn. Het enige wat werkt is druk op de ketel zodat ze verplicht zijn van bij te draaien.
Bertell Ollman: (over de suggestie van een deelnemer om een politiek-ideologische alliantie aan te gaan met kapitalisten (bedrijfsleiders) omdat zij als menselijk wezen (human being) ook het algemeen belang nastreven, bijvoorbeeld op het vlak van ecologie.) Als menselijk wezen hebben kapitalisten zeker bepaalde belangen die ze delen met iedereen. Maar ze hebben ook klassenbelangen, met name de maximalisatie van de winst. Als beide belangen nu in tegenstelling met elkaar komen te staan, dan kiezen ze bijna altijd voor hun klassenbelangen en worden de algemene belangen daaraan opgeofferd. Dus van de kapitalisten moet je niet te veel verwachten. Zulk een alliantie kan zelfs gevaarlijk zijn omdat het ons in onze acties kan verlammen. We must get rid of capitalism.

Ik wil nu enkele problemen signaleren die [bij de anti-globaliseringsbeweging] in de VS opduiken en die misschien ook wel relevant zijn voor andere landen.

Algemene attitude, optimisme. ‘Fight a good fight.' De houding van ‘we gaan niet winnen, maar laat ons tenminste aan de goede kant staan' is een verkeerde houding. Mensen worden geen lid van een beweging die niet optimistisch is. We moeten proberen te winnen. Het is een moeilijke strijd en we moeten strategisch zijn.

Megafoonprobleem. Je spreekt alleen tot de overtuigden, de rest van het publiek hoort ons niet. De megafoon is dus niet groot genoeg. Daarom moeten we werken aan en naar de media toe, niet alleen de alternatieve zoals Indymedia en Znet, maar ook de massamedia.

Consolidatie, comfort. Ik heb eens een berekening gemaakt hoeveel mensen er sinds '67 in de linkse beweging actief zijn geweest. Ik schat dat op ongeveer een 10 miljoen. De meesten zijn weg, hebben ons verlaten. De reden is de volgende. Je wordt lid van en beweging die radicaal is. Je kan daardoor vrienden verliezen, spanningen krijgen met je familie en ouders, problemen krijgen met je carrière. En je komt dan terecht in een beweging waar je de hele tijd wordt bekritiseerd van hoe je eet, wat je uitgeeft, enz. Ze haten sport, TV, godsdienst. We moeten beter tegemoet komen aan de noden van de mensen, dat is ons probleem. Als de beweging niet comfortabel is voor zwarten of voor vrouwen, dan is dat strategisch zeer slecht. Je kan in je beweging geen klassenrelaties hebben als in bvb Fiat of General Motors. Er moet een grote vorm van democratie zijn.

Hervorming versus revolutie. We zijn geen reformisten. We vechten niet voor korte termijn eisen zonder het systeem in zijn geheel te viseren. Want dat willen we grondig veranderen. Maar, indien we revolutionaire veranderingen willen, dan betekent dat niet dat we tegen hervormingen zijn. Het gaat over ‘niet reformistische hervormingen' (A. Gorz). Als je tegen hervormingen bent, dan verzet je je ook niet tegen de oorlog in Afghanistan, vecht je ook niet voor hogere lonen, enz. Het doel is om doorheen hervormingen een duurzame beweging op te bouwen en meer kracht te verwerven.

Fragmentatie. Er zijn duizend issues. Het probleem is niet dat een bepaald issue voor deze of gene persoon belangrijk is. Het probleem is dat zo'n single issuebeweging op zich zelf werkt, geen concept heeft van de ruimere problematiek, geen interactie heeft met andere bewegingen. Ik pleit niet voor een eenheidsworst, maar voor solidariteit en gemeenschappelijke actie met respect voor elkaars autonomie. We moeten proberen de mensen van de diverse bewegingen rond het geheel trachten te verzamelen. Het is niet noodzakelijk dat iedereen met alles akkoord gaat.

Geweld. Ik ben geen pacifist. De enige manier van omgaan met geweld is ontwapenen. Als de tegenstrever repressie gebruikt is dat een teken van zwakte. Er wordt vandaag gemakkelijk gezegd ‘Black Block = violent'. In de jaren '60 leerden we opereren voor als het tot een gewapende strijd zou komen, leerden we schieten, … We moeten dus niet overdrijven. Maar anderzijds wil een diversiteit van tactiek niet zeggen dat jouw tactiek de rest mag tegenhouden door bijvoorbeeld repressie uit te lokken.

repressie
by andrew crosby Thursday January 31, 2002 at 09:30 PM

black bloc strategie lokt geen repressie uit! het is de repressie in het algemeen (kapitalisme, privileges, discriminatie,...) die de "geweldadige" strategie uitlokt!