arch/ive/ief (2000 - 2005)

Complimenten verdienen ze. Bloemen én premies voor de ontwerpers van de nieuwe VRT- nieuwsdecors.

Het oogt zo futuristisch fris. Alle dagen pas geboend.

Het lijkt wel stofvrij: geen vuiltje uit de buitenwereld raakt hier ooit binnen.

Het is zo wit. Dé kleur van de neutraliteit. Geen politieke bende die er zich aan vergrijpt. Geheel in overeenstemming met de Witte Mars, met de wil van het Vlaamsche volk. Gedaan met het CVP-oranje. Concurrentie aan het VTM-blauw. Een Zwart Blokker die er binnenraakt, besterft het aan witzucht.

Groen gelachen hebben ze in Vilvoorde toen ze dat nieuwe VRT-decor zagen. Hun journaal oogt nu hopeloos oudbollig. Daar moeten ze iets aan doen. Daar moeten ze kosten voor maken. Geld dat niet in het winstzakje van Christian Van Thillo kan verdwijnen.

Kusjes en liefkozingen ook voor de VRT-presentatoren. Gedaan met grijze muis Bavo (te gierig om zijn haar te laten verven ?). Nog vaker kijken naar schone jongen Stef en waakzame moeder Martine. Eindelijk de rollen omgekeerd: vrouwen kunnen nu oud worden op het scherm, mannen vliegen er jong tussenuit.

Al onze bewondering ook voor de buitendiensten: hoe vaak zijn ze de jongste dagen niet met hun satellieten tot in het kleinste uithoekje van Vlaanderen geraakt. Geen lavastromen of neerstor tende jets konden hen tegenhouden. Oorlogsjournalistiek op het scherp van de snee vanuit uw eigen straat. En nooit staan de dappere reporters ten velde met de mond vol tanden. Altijd het gepaste woord, de juiste toon vinden.

En overal in Vlaanderen kan de burger nu rechtstreeks zijn mening op het scherm gooien. Een reusachtige oefening in directe democratie.

Terwijl de politiek wanhopig probeert dichter bij de burger te sluipen, slaagt het VRT-journaal daar 'con brio' in. Geen brand of burenruzie, geen ondergelopen straat of omvergewaaide boom is nog te min om in heel Vlaanderen, wat zeg ik, heel de wereld gezien te worden. En dat troost. Als uw huis is afgebrand doet het goed te weten dat de de wereld dat ook weet. Geen schoner leed dan gedeeld leed.

En van democratie gesproken: op Canvas werd het journaal afgeschaft, maar zie. We hebben geprotesteerd en na een paar dagen kregen we weer een Canvas-journaal. Het bewijs was weer geleverd: het soevereine volk beslist wat op de VRT komt.

Aan de Reyerslaan is de kijker nog waarachtig koningklant. Het leven kan beeldschoon zijn.

Hieronymus Ironicus