arch/ive/ief (2000 - 2005)

De Morgen en De Standaard wisten bij het ter perse gaan donderdagavond nog van niets, maar Le Soir had al het nieuws dat Verhofstadt zichzelf geïnviteerd heeft op het 'Wereld Sociaal Forum' in de Braziliaanse stad Porto Alegre.

"Il falait oser: Guy Verhofstadt l'a fait" begon Philippe Regnier zijn artikel op de eerste pagina van Le Soir. Tijdens het Forum zal Verhofstadt, op de terugtocht van zijn deelname aan een 'Davos-seminarie' in N.Y. gedurende enkele uren verblijven in het 'paradis des rebelles'. Regnier schrijft dat dit in het verlengde ligt van de dialoog die Verhofstadt - die van ver komt - met de antiglobalisten opstartte: "Le dialogue a des allures de rapprochement: en septembre Guy Verhofstadt accusait encore les antimondialistes de flirter avec les thèmes de l'extrème droite, avant de montrer un peu plus de compréhension our le discours de ces altermondialistes."

In zijn artikel op p. 18 - getiteld 'Baby Thatcher s'invite à Porto Alegre - beschrijft Regnier verder hoe Verhofstadt - lange tijd 'Baby Thatcher genoemd omdat hij de ultraliberale IJzeren Dame zo bewonderde - gedurende dien dagen heeft moeten ijveren om zich op het Forum van Porto Alegre op de affiche ingeschreven te krijgen. Hij heeft er volgens Regnier zelf ook voor naar de organistoren van het Forum voor gebeld. Volgende week zullen de organisatoren breslissen over 'le statut de son intervention'. Maar het resultaat mag er wezen volgens Regnier: "Le 'coup' politique est gros comme une maison."

Nog volgens Regnier hebben de organisatoren in Porto Alegre de liberale premier van België misschien aanvaard om weerwerk te bieden aan de aanvallen van de Braziliaanse rechterzijde, die zich kant tegen de linkse experimenten van participatieve democratie.

In een tweede artikeltje stelt Regnier de vraag: "Qui ne va pas à Porto ?". Blijkt inderdaad dat nogal wat Franstalig Belgische politici naar Brazilië zullen reizen. Onder hen Elio Di Rupo, Olivier Deleuze en Freddy Thielemans. Er worden ook zes ministers van de regering Jospin verwacht.

Tot slot geeft Le Soir ook het woord aan een opposant van showman Verhofstadt. Eric Toussaint (auteur van 'La Bourse ou la Vie' en 'président du Comité pour l'annulation de la dette du tiers- monde') kant zich scherp tegen de mediagenieke aanpak van Verhofstadt (zie ook het eerdere Franstalige artikel van hem op Indymedia). Toussaint verwees naar hoe het begon: met de publicatie in 73 kranten wereldwijd van de nietszeggende 'brief aan de antiglobalisten', waarna het spektakel in Gent volgde ('un grand show'). Maar Guy Verhofstadt liegt als hij beweert dat hij aan dezelfde kant staat als de antiglobalisten. "Guy Verhofstadt est chef d'un gouverne ment qui organise et met en place la mondialisation néoliberale avec tous ses effets pervers. Il ne fait rien pour rencontrer les revendications du mouvement (taxe de type Tobin, annulation de la dette du tiers monde, interdiction des paradis fiscaux ...."

Toussaint gaat zo nog een tijdje door met op te sommen wat Verhofstadt allemaal niet doet. Hij besluit: "Pour paraphraser Voltaire, il ne foudrait pas qu'on prenne les altermondialistes pour des crétins qui croient aux fables racontées par des coquins."

Het lijkt moeilijk om te kiezen of men al dan niet de dialoog aangaat met politici. Het lijkt wat autoritair om niet met anderen te willen praten. Het geeft de indruk van een 'wij weten hoe het zit' mentaliteit waar iedereen die anders denkt gewoon fout is.
Maar toch vind ik het verkeerd dat we de dialoog zouden aangaan met politici en zeker politici van deze soort. Het gaat Verhofstadt immers niet om een dialoog aangaan met de globalisten en ontvankelijk staan voor onze eisen. Neen, hij wil onze proteststem inkapselen en kanaliseren. Dat doet zowat heel de politiek tegenwoordig. Politieke partijen kunnen er niet meer om heen en beweren dat ze zich achter 'de beweging voor een andere globalisering' scharen. Ze nemen eisen over. Als het niet voor ons was, had de EU zich nooit veel aangetrokken van sociale eisen en had ze nooit beginnen palaveren over 'meer globalisering' en 'meer Europa'. Velen, en niet in het minst de NGO's, lijken maar al te blij dat de politiek begint te luisteren. Ze denken dat ze zo hun eisen zullen krijgen. En hoogstwaarschijnlijk zal de politiek wel toegevingen doen, om haar macht in veiligheid te brengen.
Maar de geschiedenis toont ons dat dit altijd gebeurd is en dat de problemen uiteindelijk nooit opgelost zijn. Sociale bewegingen zijn altijd ingekapseld geweest, veelal door de burgerij. De SP (nu SP.A) is maar een voorbeeld van ingekapseld protest en opstand. Wat is er gebeurd met de proteststem van 68?
Als we niet oppassen zal ook nu hetzelfde gebeuren en zullen we in 20 jaar tijd nog amper een globaliseringsbeweging kennen. Juist omdat de politiek enkele eisen heeft overgenomen. Ze voert een Tobin-tax in, ze scheldt enkele schulden kwijt, ze toont een socialer gezicht. Zo valt het protest stil. En uiteindelijk verandert er niks voor de mensen wie het aanbelangt: de armen, het zuiden, de werklozen, daklozen, wij.
We moeten weigeren te praten met de machthebbers, want we moeten hun legitimiteit om over ons en over andere te beslissen ontkennen. En we moeten zeker weigeren met hen te praten als ze ons slechts willen zoet houden. Wij moeten zelf onze wereld bouwen en niet vragen aan de mannetjes van de macht of ze hun wereldje willen aanpassen aan hoe we het graag zouden zien. Opstand, geen verzet. Het is onze wereld en dat moeten we duidelijk maken!