arch/ive/ief (2000 - 2005)

In de herfst van 1996 hadden we allemaal de indruk dat het volk in België nog steeds zijn eigen meester was en als het moest de politici tot de orde kon roepen. Een indrukwekkende protestenreeks - afgesloten met een mobilisatie van meer dan 300.000 burgers - deed ons die illusie aannemen. 5 en een half jaar later is de vaststelling even pijnlijk als ontnuchterend. Niets is veranderd, nog steeds verdwijnen kinderen. De kritische burger mobiliseerde - zij het iets minder sterk - opnieuw om het onrechtvaardige Europa aan te pakken tijdens het voorzitterschap van de EU in ons land. Opnieuw zal die storm gaan liggen. En wie blijft er dan in de kou staan. De slachtoffers. De uitgeworpenen van de maatschappij in het laatste geval. De ouders en familie van de verdwenen kinderen in het andere geval. Het is niet denkbeeldig dat Dutroux en Lelievre wel degelijk er goed vanaf zullen komen, Nihoul loopt vrij rond en Martin blijft ook aandringen om weer vrij te komen. Iedereen schreeuwde het in 1996 uit: nooit mag dit nog gebeuren. Wel, het staat te gebeuren. En de ouders, hun lijdensweg stopt maar niet. Hun kinderen - wiens dood niet voor niets mocht zijn geweest - sterven dag na dag opnieuw onder het geknoei van magistraten, politici en media. Wat Dedecker (en met hem de hele VLD die weigert serieus in te grijpen) deed was onaanvaardbaar. De senaat kijkt toe. En Marc Verwilghen, de held van de commissie, wat heeft hij als minister van Justitie al gerealiseerd? Ik krijg de tranen in de ogen als ik de opgekropte woede van de ouders, hun bittere tranen aanschouw. Waarom hebben wij allemaal ons ideaal uit 1996 niet opgevolgd. Wordt het geen tijd om een tweede adem te nemen? Zouden D14 en die andere organisaties zich niet beter herverenigen om opnieuw de eisen van toen te stellen. Om te zorgen dat mensen als Dutroux nooit meer vrijkomen. Om te zorgen dat er geen kinderen meer ontvoerd worden om misbruikt te worden. Ik kan nog honderden argumenten geven; waar is Ken?; waar is Nathalie?; wat gebeurde er met Elisabeth Brichet?; ... . Maar we kennen ze allemaal. Hoog tijd misschien om ook iets te gaan doen...

Uitstekende vraag !!!!

Op zaterdag 23 februari om 9.30u. in De Centrale te Gent organiseert wit comité Recht op Recht een gesprek over de verdere actie van de burgerbeweging die na de witte mars is ontstaan en de globalisten. Anne Lemaire van wit comité La Luciole gaat naar Porto ALegre en zal daar verslag uitbrengen van de gesprekken die ze aldaar zal hebben rond de mondiale strijd tegenkindermisbruik. Ikzelf zal een activiteitenverslag en balans opmaken van 5 jaar recht op Recht. Onze steun acties vorRegina Louf zullen ook aan bod komen. Altijd welkom.