arch/ive/ief (2000 - 2005)

ik hoor hier wel dertig verschillende stromingen elks pretenderen dat zij de waarheid in pacht hebben, de enige echte politieke weten-schap zijn. Heeft zelfs de monsterlijke allegorie van het dualistisch Misverstand zoals nu weer eens prachtig uitgebeeld in het mooie afghanistan, ons nu nog niet wijzer gemaakt? Als we met zijn allen samen niet verder gaan op zoek naar de waarheid, de 'how to live without misery', hoe komen we dan ooit in een wereld zonder haat en misverstand? Of is de cynische ondertoon van de meeste artikels dat eenheid onder de mensen, laat staan een onderbewust collectief zielsgevoel van verbondenheid, toch niet bestaat? Ben ik dan zo naïef, word ik dan zo gefopt door mijn eigen ervaringen (waar misverstanden wel opgelost worden, waar wel vaak vrede heerst, en goeie 'vibes' gedeeld kunnen worden)? Leve de goelag voor anders-denkenden?

de enige 'weten-schap' of politieke 'waarheid' voor mij is die van mijn eigen voelen, mijn eigen mogelijkheden, mijn eigen 'master mind', en mijn ervaringen hierrond met mensen uit mijn omgeving. Al de rest zijn abstracties en logische gevolgtrekkingen uit geabstraheerde (dus reëel onbestaande) werkelijkheden. Zo ook iedere vorm van ideologie die NIET uitgaat van de eigen ervaringswereld, het menselijk aanvoelen, de menselijke 'ziel', de menselijke zelfverantwoordelijkheid. Soms moet ik me inhouden als ik één of ander jong gestudeerd slogankereltje (zowel links als rechts) hoor vertellen hoe hij MIJN vrijheden zo en zo wil beperken in zijn toekomstige revolutionaire wereld, terwijl die verdomme nog nooit geneukt heeft (bijvoorbeeld), of zijn mede-mensen als ik in de reële wereld rondom hen heen niet eens met voldoende zelfrespect in de ogen durft kijken. Ideeën over solidariteit, samen-werken, samen-leven dienen tenminste gedeeltelijk gestoeld te zijn op reële ervaringen en verwezenlijkingen, anders gaan we echt wel compleet te mist in, jagen we op spoken, maken we onszelf en de anderen rondom ons heen slachtoffer op het heilige altaar van de niet-perfecte menselijke Rede. Het is de Rede die stalin tegenover hitler plaatste; beiden hadden even goede empirisch aantoonbare bewijsvoeringen achter zich, behalve op één punt: Zij blonken beiden niet echt uit in mens-lievendheid, empathie, oprecht solidariteitsgevoel en dies meer.
Pas op voor ideeën die niet ondersteund worden door het onderbuik-gevoel! (Eichman was echt wel een goede huisvader, alsook een uiterst efficiënt boekhouder in Aushwitz - hij scheurde beide werelden echter duidelijk van elkaar, met het gekende resultaat... ongebreidelde barbaarsheid, vanuit zgn 'hogere principes', die BOVEN het alledaagse menselijke contact worden gesteld).
Wie de menselijke zijnsfactor, en de eerlijke zoektocht naar de grondbeginselen van cultuurdynamiek, creativiteit, oprechte solidariteit, arbeidsmotivatie, verantwoordelijkheid enz opneemt in zijn/haar politiek-utopisch gedachtengoed, die komt onvermijdelijk tot de klassiek-anarchistische vaststelling dat er zoveel mogelijk zelf-verantwoordelijkheid dient teruggeschonken te worden aan de burger, dat (centralistische) Macht steeds fnuikend is voor het welzijn en de motivatie van de mede-burgers, en dat het huidige politieke discours vooral uitgaat van een onvoorstelbaar miezerig mensbeeld (veroorzaakt door het miezerige zelf-beeld van heel wat neurotische 'linksisten', bang van zichzelf en dus van de anderen, en die angst projecterend op hun ideale slave-mind-wereld). Die intolerante 'linksisten' beschouw ik niet als vijanden, bah neen, eerder als twijfelaars met nog enkele puberale reflexen, die zich führer wanen ('uiteraard ne goeie!') in hun eigen illusoir droom-wereldje. Ik zou zeggen: word wakker, open de ogen, sta op en ga de deur uit. En ga de uitdaging aan met echte mensen in een echte en steeds dynamische wereld; probeer de miserie en de vreugde, de haat en de liefde, en vooral de steeds terugkerende misverstanden te door-voelen en uiteindelijk te begrijpen. Eens zien wat die ervaring je bijbrengt...

Oef, dat moest er dringend eens uit.

Tijd om terug neergesabeld te worden door enkele intellectuele would be-revolutionairen. Gaat uw gang.

love & respect
pinkje

Inderdaad

Geen neersabelen maar wat ik hoop dat en constructieve kritiek kan zijn:

Ik kan je wel volgen, maar vergeet ook niet dat rede en ervaring twee polen zouden moeten zijn van een dialectische relatie, ze zijn wederzijds afhankelijk. Je 'eigen ervaringswereld' bestaat niet zonder wat jij 'rede' noemt. Ook jij ontsnapt niet aan de talige abstracties.

Klassiek links heeft inderdaad de subjectiviteit teveel genegeerd (of de mens als 'gespleten subject' genegeerd: we zijn inderdaad in overgrote meerderheid neuroten). Maar denk jij ook niet teveel dat jouw 'master mind' absoluut is? Je ego bestaat toch niet zonder de intersubjectieve wederkerigheid tussen de mensen? Solidariteit en empathie zijn geen louter individuele verworvenheden, ze ontstaan uit reële sociale en biologische situaties waarmee we als mens geconfronteerd worden. Dualisme kun je niet louter overstijgen door de ene pool meer te gaan beklemtonen.

Een hartverwarmend artikel, net wat ik voel bij het woord anarchisme. Ik hoef er niets bij te voegen.
Zullen we samenwerken? Ik zit bij Raaf en zijn studiegroep waarvan de mensen lezingen geven aan elkaar.
Ik dacht ook aan het oprichten van een anarchistische partij, die er zou zijn om de stemmen van zij, die blanco stemmen, op te vangen, hen verzekerend dat we met die stemmen absoluut niets willen doen, alleen die afgedwongen macht, die van kiezer naar politieker stroomt in een diepe put willen gooien en bedelven onder kilo's aarde. Dit alles vooral als symbool (zonder pretentie), dat er mensen zijn die dat miezerig zelfbeeld niet delen, d.w.z. dat noch aan zichzelf, noch aan anderen toebedelen.
de groeten!
(ik wil Indymedia niet tot een Uitlaat-achtige sentimenten-forum laten verworden, maar vond het nu toch even kunnen mijn sympathie te laten blijken.)

Deze keer geen constructieve kritiek.
Eerst komt ge met een ,min of meer terechte, kritiek tegen alle stromingen die menen de waarheid in pacht te hebben af. En daarna komt ge zelf met de 'waarheid' af, namelijk het klassiek-anarchisme.
Ik heb op zich wel zekere en vele sympathieen voor het anarchisme, maar waar ik echt van walg zijn dogmatische en orthodoxe anarchisten, die al de rest uitschelden voor intolerantie (terwijl ze zelf zo intolerant zijn als de pest), en alleen maar streven naar 'zuiverheid', bang om hun ziel vuil te maken.

'Neurotische', angstige, twijfelende, linkse groeten,

Dominus Melancholicus.
Veel vragen, weinig antwoorden!

Van Dale (http://www.vandale.nl)

on·der·buik (de ~ (m.))

1 schaamstreek

ik weet niet ze, en ik wil je niet afbreken, maar bij woorden als "onderbuik-anarchisme" moet ik toch spontaan denken aan macho's en - zeer plat uitgedrukt - "volg je lul"-anarchisme ...

al kan daarmee misschien wel zeer veel volk bereikt worden in België :-)

Er word hier op de website nogal wat heen en weer gescholden. Ik maak me daar ook soms schuldig aan, maar nam me voor 2002 voor me niet meer te langen vangen.

Maar heh,.... pinkje nam jij je voor om van 2002 jou groot gelijk jaar te maken?

Storend in je bericht vindt ik de zelfingenomendheid of hoe moet ik anders het begrip : Die intolerante 'linksisten' bergijpen.

Wat me vooral verbaast in je verhaal is dat je eigenlijk zonder het te expliciet te vernoemen twee zaken aanvalt.

# De notie "klassen maatschappij":
Een samenleving waar je enerzijds een kleine groep hebt die de productie middelen bezit en daarnaast een meerderheid van de bevolking hebt die niets dan hun arbeid bezitten.
Het kapitalisme dus

# Maar ook de notie : wetenschappelijk
Kijk water kookt op zeespiegel niveau bij
100 °c, dat is een wetenschappelijk waarheid. Net zoals het een waarheid is in deze samenlieving dat 360 mensen (de rijksten) evenveel bezitten als 46% van de bevolking op deze planeet.

Dat we een samenleving willen waar de mens centraal staat, lijkt nogal wiedes.
Daar is het ons allemaal om te doen.

En met alle respect maar jou tekstje is een afrekening zonder veel argumenten trouwens, met iedereen die er een ander idee op na houd.

Heh, ik ben een beetje ontgoocheld.

waarom voelt iedereen hier zich toch oh zo snel aangevallen?
Is het niet logisch dat je eigen unieke ervaringen ieder op zich er toe brengen een eigen unieke waarheid te hebben?
Niemand heeft ooit meegemaakt wat je zelf hebt meegemaakt en ieder heeft zijn/haar eigen idee van " de waarheid", dus waarom zou je die verloochenen?
Is het niet logisch dat ieder op elk moment wel gelooft dat met hetgeen hij/zij op dat moment weet of kan weten, hij overtuigd mag zijn van zijn voorlopig gelijk? En zoniet mag hopen dat iemand hem/haar dan overtuigd van zijn/haar ongelijk?
De waarheid kan toch nooit absoluut zijn, en zelfs je eigen waarheid verandert toch per definitie mettertijd, en is slechts onwaar ,illusie of leugen door hetgeen je nog niet weet.
Is het dan ook niet logischer op zoek te gaan naar je eigen waarheid en die steeds zelf te bevragen en door anderen te laten bevragen zodat uiteindelijk de utopie van absoluut gelijk toch dichter benaderd kan worden? Waardoor ook meer respect en meer begrip voor elkaars ideeen kan groeien en het geheel van ieders ideeen afzonderlijk op een logische beargumenteerde manier naar elkaar kunnen toegroeien.
Uit vrije wil. Uit eigen beredenering. Niet omdat iemand claimt dat het zo zou zijn.
Zijn niet zelfdiscipline, respect en liefde, maar allen slechts uit vrije wil, de weg naar ware vrijheid? En dus naar vrije waarheid?
Ik vraag het me slechts af.
Als het niet zo is, laat het me dan weten,aub. Niet omdat ik het vraag, maar omdat je zelf vindt dat je moet.
the truth is always changing
in time & place & circumstance
it is defined & redefined
everytime that new ideas
through discussion
reach the mind
Neen?

Als Pinkje zich ergert aan het onophoudelijke touwtrekken tussen klein-linkse partijtjes en deel-partijtjes en onafhankelijke strekkingen van deel-partijtjes en opsplitsingen van onafhankelijke strekkingen van deel-partijtjes, en als hij bovendien de scheldende en kwetsende en gelijkhebberige hoge tonen van de debatten betreurt, dan heeft hij overschot van gelijk.
De linkse, antikapitalistische beweging is te belangrijk om aan innerlijke ruzies teveel energie te verspillen (wat trouwens al tientallen jaren duurt, maar velen en ikzelf hadden gehoopt dat de antiglobalistische beweging eindelijk een doorbraak betekend zou hebben - internationaal gebeurt dat misschien, maar in Belgie en vooral Vlaanderen helaas...).
Als Pinkje meent dat het volstaat om de rede uit te schakelen en het ervaringsgerichte hart tot norm van elk oordeel en elke daad te maken, heeft hij HELAAS ongelijk. Het is een aantrekkelijk standpunt, dat vooral jonge mensen doet dromen van een paradijselijke samenleving, beheerst door emotioneel-intelligente wijzen (zoiets als de oudsten in een romantische Indianenstam).
Helaas kan de huidige kapitalistische wereldorde niet automatisch (of met een kleine inspanning van de mensen van goede wil) overgaan tot zo'n droomparadijs. Je kunt hoogstens een paar anarchistische eilandjes in afzondering organiseren, en liefst letterlijk op een onbereikbaar eilandje.
Maar hoe kan het kapitalisme dan wel verdwijnen?
Wel, sinds ik - nu al meer dan 30 jaar geleden - het marxisme heb ontdekt als de juiste wetenschappelijke analyse van alle grote en kleine sociale onrechtvaardigheden, weet ik dat de meeste eerlijke linkse bewegingen en beweginkjes gelijk hebben in hun analyse, want die zijn telkens grotendeels op het marxisme gebaseerd. Maar nog geen enkele van die bewegingen en beweginkjes is er - tot nu toe - in geslaagd gelijk te halen (tenzij binnen hun beperkte kliekje) als het gaat om de oplossing of de strategie om een rechtvaardige wereld in de plaats te stellen.
Daarvoor is het namelijk belangrijk om - blijvend -goedkeuring en steun te vinden bij grote delen van de bevolking.
Als we dat vroeg of laat toch willen realiseren zullen we inderdaad misschien verder geraken via het hart (Pinkje noemt dat onderbuik - wellicht omdat hij of zij momenteel een fantastisch lief heeft, of niet hoeft te kiezen tussen een hoop fantastische lieven) dan via de rede.
Om juist te analyseren is verstand onontbeerlijk, om mensen bovendien warm te maken voor het juiste alternatief, is zelfs een goed ontwikkeld stel hersenen slechts een pover instrument.
Met alle sympathie!

(Oeps, mijn voorlaatste zin is weggevallen.)

... is zelfs een goed ontwikkeld stel hersenen slechts een pover instrument.
Maar het zal niet lukken als we de rede negeren en dus niet zouden proberen de overeenkomsten tussen de analyses en uitgangspunten van elke splintergroep te (her)ontdekken, dik in de verf te zetten en daarin de argumenten te vinden om samenwerking belangrijker, ja oneindig belangrijker te vinden dan de onderlinge verslindpartijen.
Met veel sympathie!

"We cannot reason ourselves out of our basic irratioinality. All we can do is to learn the art of being irrational in a reasonable way"

"Spiders can't help making fly-traps, and men can't help making symbols. That's what the human brain is there for - to turn the chaos of given experience into a set of manageable symbols. Sometimes the symbols correspond fairly closely to some of the aspects of the external reality behind our experience; then you have science and common sense. Sometimes, on the contrary, the symbols have almost no connexion with external reality; then you have paranoia and delirium. More often there's a mixture, part realistic and part fantastic; that's religion. Good religion or bad religion - it depends on the blending of the cocktail."
(A. Huxley in 'Island')

Bedankt voor jullie reacties!

Beste Jan D, je nuanceert mijn stelling maar al te goed. I agree. Wat zo typerend is, is wel dat zo weinig mensen (noch in het minste onze Vlaamse 'intellectuelen'), een overstijging van de dualiteit hart-verstand kunnen vatten. Wordt er in mijn tekst niet tot drie keer toe duidelijk gerefereerd naar het feit dat ik de Rede NIET verwerp, maar enkel wil plaatsen tegenover het complementaire hart-gevoel? Ying en Yang, weet je wel (dat is enkel een bruikbare metafoor - beschrijf me nu niet als dogmatisch boeddhist!). Wat ik bedoel met 'master mind', is een metafoor tegenover de 'slave mind' die ik bij zovele mensen tegenkom (namelijk: het bekijken van de werkelijkheid door de (zgn. rationele) ogen/concepten van de Powers that Be, wat de mens afscheidt van zijn eigenste 'nuchter verstand', zijn ingeboren rechtvaardigheidsgevoel etc (of is dit een fascistoïde term geworden?).

Beste Bart, waarom freak je op mijn term onderbuik-anarchisme? Waarom concludeer je zoveel meer dan ermee bedoeld worden? Ik gebruik taal vanuit de wetenschap dat geen enkele van mijn woorden een directe link met de werkelijkheid hebben, maar enkel als metafoor voor een onbeschrijflijke werkelijkheid dienen. Woorden op zich zullen ons steeds uit elkaar drijven, omdat ieder woord wel tien verschillende betekenissen en gevoelens kan weerspiegelen.

Beste Dominicus, wat is 'mijn' waarheid dan, behalve een appèl op het (niet absolute) recht op zelfbeschikking en zelfontplooiing van mijn medemensen, die tot aan het einde der tijden steeds verschillende woorden zullen hanteren om hun waarheid te omschrijven (een pluralistische en vredelievende maatschappij kan best omweg met die verschillen - godzijdank hoeven wij niet helemaal hetzelfde te denken, om toch goed overweg te kunnen met mekaar)? En waarom voel jij jezelf aangevallen? Als ik het heb over 'linksisten', dan heb ik het uiteraard NIET over al die goedmenende en voelende linkse idealisten, die het echt wel goed menen met hun medemens. Ik heb het over een klein deeltje grote bekken, die er niks beters op vindt dan overal boemannen te ontdekken en te beschimpen, en die vaak een zeer intolerante wereldvisie hanteren, te vaak vanuit hun eigen bekrompen visie op de medemens ("ze zijn te dom, niet te vertrouwen, onverantwoordelijk, enz.... dus moeten wij, betweters, het in hun plaats beslissen").

Beste Han, net zoals zovelen projecteer jij misschien iets te veel veronderstellingen in mijn persoontje. Waarom zou ik de marxistische maatschappijvisie niet genegen zijn? Ik ZIE de structurele ongelijkheid best wel, en kan hierop alleen maar repliceren: "als er geen slaven meer zijn, wie zal dan die rijken onderhouden - free your slave mind - scheur je los van al die machtsrelaties - focus op zelfvoorziening, kleine cellen, buurtopbouwwerk - autonome huizen en verenigingen - koop bij de kruidenier - enz... - i.p.v. een alternatief centralistisch machtsmodel uit te dokteren". Wat ik ook zeer markant vind, is dat mensen mij nogal vlug 'zelfingenomen' noemen - de paradox is dat mij verweten wordt 'mijn waarheid' naar voren te brengen, maar anderzijds dat ik wel veel vraag, maar geen antwoorden geef. In dit postmodern tijdsgewricht is het spijtig genoeg
nog altijd zo, dat wie iemand anders alternatiefloos afbreekt minder vlug 'gepakt' wordt, dan iemand die tracht de juiste vragen te stellen en de discussie-arena tracht te vergroten. Ik ben echt waar ook maar op zoek naar antwoorden (samen met mijn medemens - waarom post ik anders op Indy), en natuurlijk, ter vergemakkelijking van de discussie, zal ik mijn bewoordingen niet altijd duizendvoudig nuanceren. Probeer daarom van mij nog geen fasjo of betweter of onnozelaar te maken. Wacht daarmee tot je me in real life nog eens tegenkomt.

Aan alle anderen: please use your Master Mind as much as possible. Het kan de allernoodzakelijkste politieke discussie voor de volgende jaren enkel maar verrijken. Besef verdomd goed dat we deze discussie moeten aangaan, want anders zullen onze kinderen en kleinkinderen maar héél weinig toekomstperspectieven hebben in de Brave New World van morgen.

Love & Respect to ALL.

pinkje